Paroles et traduction Anna Maria Jopek - Z nadzieją, że nie ma nieistnienia

Z nadzieją, że nie ma nieistnienia

Jak myślisz, czy tam, za ostatnią już ciszą,
Tam, skąd się listów nie pisze
Nasze czułe dusze dwie znowu rozpoznają się
I czy spotkają się?

Czy dusze znają mowę dotyku?
Czy wymieniają spojrzenia?
Czy mijają się w milczeniu,
Czy w nieznanym nam języku rozumieją się?

Szczęśliwi w niewiedzy znajdą pocieszenie.
Jak dobrze mi z nadzieją że nie ma nieistnienia.

Czy dusze są tu, obok nas, jak powietrze?
Czy są odległe, jak gwiazdy?
Czy unoszą się na wietrze
Albo cicho wiją gniazda z przedwieczornej mgły?

Szczęśliwi w niewiedzy znajdą pocieszenie.
Jak dobrze mi z nadzieją że nie ma nieistnienia.

Czy myślisz, że tam niskie lipcowe słońce
Da swego ciepła nam więcej?
I czy dusze nasze na rozgadanej wonnej łące będą mogły trzymać się za ręce?

С надеждой, что нет небытия

Как думаешь, там, за последней тишиной,
Откуда писем не пишут,
Наши нежные души друг друга узнают
И встретятся ли?

Знают ли души язык прикосновений?
Обмениваются ли взглядами?
Проходят ли мимо в молчании,
Или на неведомом нам языке понимают друг друга?

Счастливые в неведении найдут утешение.
Как хорошо мне с надеждой, что нет небытия.

Души здесь, рядом с нами, как воздух?
Или далеки, как звезды?
Парят ли на ветру
Или тихо вьют гнезда из предвечернего тумана?

Счастливые в неведении найдут утешение.
Как хорошо мне с надеждой, что нет небытия.

Думаешь, там, низкое июльское солнце
Даст своего тепла нам больше?
И смогут ли наши души на благоуханном, полном голосов лугу держаться за руки?