Paroles et traduction Anna Vissi - Paralio - Live Version

Και μοιάζει η ημέρα σαν να 'χει ενωθεί με τη νύχτα
και μοιάζει ο θάνατος σαν να 'ναι η ζωή για μένα
και της καρδιάς μου οι χτύποι φαίνονται στην οθόνη
σαν μια ευθεία γραμμή συνεχόμενη
και μοιάζει ο χρόνος που δίχως να θέλεις σταμάτησες
διπλά να 'χει ταράξει στο πρόσωπό μου
και με 'χει αλλάξει
Και νιώθω το φόβο στο στήθος μου μέσα
πικρό σαν απομεινάρι απο καφέ σε φλιτζάνι
και βλέπω το φως στου μυαλού στο δωμάτιο
οσο πάει καθε μέρα λίγο λίγο να σβήνει
και μες στον καθρέφτη το πρόσωπό μου αλλάζει
και γίνεται ένα πρόσωπο άλλο, που δεν το γνωριζω
και με τρομάζει
Παραλύω,
νιώθω τον κόσμο κάτω απ' τα πόδια μου να χάνεται
σαν να πηγαινω πρώτη μέρα στο σχολείο, Αύγουστος
και στην καρδιά μου το θερμόμετρο να δείχνει μείον δύο
Παραλύω,
τα φρένα τρίζουνε η κόρνα ουρλιάζει
διπλα μου περνάει ξυστά το λεωφορείο
και έχω στην σκέψη πως θα πρέπει κι άλλο χώρια σου να ζήσω
παραλύω
Και βλέπω τη ζωή μου σαν ένα τοίχο γιγάντιο
να υψώνεται στο τέρμα του δρόμου
κι οι φωνές των παιδιών στην αυλή του σχολείου
σαν πένθιμο στα αυτιά μου ηχούν εμβατήριο
κι ο δρομος που κάποτε με έβγαζε
στου σπιτιού σου απ' έξω την πόρτα
τώρα πια δεν υπάρχει

И, похоже, день, как, в любом случае соединена с ночью
и выглядит смерть, как жизнь для меня
и сердце мое радуется выглядят на экране
как прямой линии подряд
и, похоже, время, которое без того, чтобы ты перестал
двойные, чтобы можно было качаться на моем лице
и что он изменил
И я чувствую страх в груди моей, внутри
горьким, как похмелье от кофе в чашку
и я вижу свет у разума в номер
пока идет каждый день немного изменить
и прямо в зеркало, мое лицо меняется
и становится кем-то другим, не знаю
и меня пугает
Меня парализует,
я чувствую мир под ногами рухнул
как идти первый день в школу, Август
и в сердце мой термометр показывает минус два
Меня парализует,
тормоза τρίζουνε рупор кричать
рядом проходит автобус скретч-карты
и у меня на мысль, что придется еще отдельно тебе жить
меня парализует
И я вижу мою жизнь, как стены гигантского
подниматься на улицу
и голоса детей на школьном дворе
как скорбящей в ушах звучит марш
а дорога, которая когда-то зарабатывала
у дома снаружи дверь
теперь больше не существует