Paroles et traduction The Arian Band - Sedaye Paye Omid

Sedaye Paye Omid

روز و هر جا هزارون گرسنه با چشمایی معصوم و پاک
دستای بی جون و رنجورشون ، می شن اسیر دستای خاک
می گیرن جنگ و بلا و مصیبت ، گریبون زندگی رو
هر جا که پا می ذارن ، تنها به جا می ذارن ، فقر و گرسنگی رو
اما ما می تونیم ، بازم برگردونیم
صدای پای امید رو تو کوچه ی غم
آره ، من و تو می دونیم ، که همیشه می تونیم
دستامونو اگه بدیم به دستای هم
اما ما می تونیم ، بازم برگردونیم
صدای پای امید رو تو کوچه ی غم
آره ، من و تو می دونیم ، که همیشه می تونیم
دستامونو اگه بدیم به دستای هم
مثل پرنده ای که می تونه ، توی روزهای سخت زمونه
خودشو بزنه به آب و آتیش ، تا به لونه غذا برسونه
می دونه گرسنه ای که بی جونه ، توی یه آشیون ویرونه
فرق بین زندگی و مرگه ، براش هر لحظه که می گذرونه
اما ما می تونیم ، بازم برگردونیم
صدای پای امید رو تو کوچه ی غم (صدای پای امید رو تو کوچه ی غم)
آره ، من و تو می دونیم ، که همیشه می تونیم
دستامونو اگه بدیم به دستای هم
اما ما می تونیم ، بازم برگردونیم
صدای پای امید رو تو کوچه ی غم
آره ، من و تو می دونیم ، که همیشه می تونیم
دستامونو اگه بدیم به دستای هم

Sound of Hope

Every day, thousands of hungry people with innocent and pure eyes,
Their weak and aching hands, they are captured in the hands of the soil,
War, plague and calamity, grab the collar of life,
Wherever they set foot, they leave only poverty and hunger,
But we can bring back
The sound of hope in the alley of sorrow,
Yes, you and I know, that we can always
Give our hands to each other,
But we can bring back
The sound of hope in the alley of sorrow,
Yes, you and I know, that we can always
Give our hands to each other,
Like a bird that can, in the hard days of the year
Throw itself into the water and fire, to bring food to the nest,
It knows that hunger, which is lifeless, is in a ruined nest,
The difference between life and death, is to him every moment that passes,
But we can bring back
The sound of hope in the alley of sorrow (The sound of hope in the alley of sorrow)
Yes, you and I know, that we can always
Give our hands to each other,
But we can bring back
The sound of hope in the alley of sorrow,
Yes, you and I know, that we can always
Give our hands to each other,