Paroles et traduction Arleta - O Antonio Torres Herentia Sto Dromo Tis Sevillias

O Antonio Torres Herentia Sto Dromo Tis Sevillias

Κάτου στης ακροποταμιάς το μονοπάτι περπατάει
κρατώντας βέργα λυγαριάς και στη Σεβίλλια πάει.
Τα κατσαρά του γυαλιστά πέφτουν στα μάτια του μπροστά
στην όψη του είναι μελαμψός από του φεγγαριού το φως.
Κάποτε λίγο σταματά, κόβει λεμόνια στρογγυλά
τα ρίχνει το νερό να στρώσει και να το χρυσαφώσει.
Εκεί στης ακροποταμιάς το μονοπάτι να, τον φτάνουν
κάτω απ' τα κλώνια μιας φτελιάς χωροφυλάκοι και τον πιάνουν.
Αποβραδίς η ώρα οχτώ τον σέρνουν σε κελί μικρό
απέξω κάθονται φυλάνε πίνουν ρακί και βλαστημάνε.

Антонио Торрес наследует путь Севильи

Внизу, по тропинке у реки, он идёт,
Держа в руке прут ивовый, в Севилью он идёт.
Кудри его блестящие падают на глаза,
Лицо его смуглое от лунного света.
Внезапно он останавливается, срезает круглые лимоны,
Бросает их в воду, чтобы она успокоилась и зазолотилась.
Там, на тропинке у реки, его настигают,
Под ветвями вяза, жандармы его хватают.
В восемь часов вечера его тащат в тесную камеру,
Снаружи сидят, сторожат, пьют ракию и ругаются.