Paroles et traduction Aşıl - Bohem

Bohem

Düşüp kalktın solumdan
Hiç bir sey gitmez yolunda
Ölüm sürekli göz kırpar da
Benim yaşamakla zorum var
Düşüp kalktın solumdan
Hiç bir sey gitmez yolunda
Ölüm sürekli göz kırpar da
Benim yaşamakla zorum var

Ruhundaki uçurumda bir tebessüm unuttun
Unuttuğunun gözleri hep parçalı bulutlu
Kendimce yazıp çizip düşlediğim kuruntu
Şakağımdan sızan düş pınarlarımı kuruttu

Ellerimle avuttum
Sızlayan masalları
Denemekle olmuyor değişmiyor asallarım
Bu kentin karanlıktan bi haber insanları
Anlayamaz konuştuğum sarhoş lisanları

Yalnızlığa gülümsüyor araladığım perde
Baktım, güzel günler falan yok ilerde
Ömrümü unuttuğum o sokağa uğra
Yarım kalan bi bekleyiş bıraktığın yerde

Bazen,
Kaderden öte, yüreğe bağlı yol
Sığındığım şarkılar birer birer dağılıyor
Hayatların soyutluğu ezberimde çağlıyor
Gemilerim yandı çoktan denizler ağlıyor

Düşüp kalktın solumdan
Hiç bir sey gitmez yolunda
Ölüm sürekli göz kırpar da
Benim yaşamakla zorum var

Kalemimde bu aralar alevlendi dağlar
Akda karada yaşamak adına koptu bütün bağlar
Şiir defterimde gömdüğüm ağır vakalar
İnanmıyorum hayrımıza değil bu vukular.

Şimdi hatıraları indir o tozlu raftan
Çıkar beni gidişinle düştüğüm araftan
Ayrıl tutunduğun o şeytani saftan
Tekrar vuracaklar öldüğüm taraftan

Ne kadar sürtük varsa vicdanıyla huzurlu
Bir güldük bin agladık işte bütün sorun bu
Yoruldum
Değmeyenlere yazmaktan
Benden aldığın ne varsa hesabı sorulsun
Kafamın derinliğinde vurgun yedi hayallerim
Her şeyini kaybedenin yaşantısına bohem denir
Benim neler yazdığım bi sürtük için önemli mi
Sonbaharmış hüzünmüş
Dertleriniz dönemli mi

Aşkı dan dönen bilir
Ayırılığı bölen benim
İntihara meyil etmez
Yaşadıkça gören beni
Silüetini hafızamdan cıkarmaya çalışıp
Seni içimdeki giyotine yatırdıkça ölen benim.

Şimdi hatıraları
Indir o tozlu raftan
Çıkar beni gidişinle düştüğüm araftan
Ayrıl tutunduğun o şeytani saftan
Tekrardan vuracaklar öldüğüm taraftan

Düşüp kalktın solumdan
Hiç bir sey gitmez yolunda
Ölüm sürekli göz kırpar da
Benim yaşamakla zorum var

Bohemian

You stumbled and fell, leaving my side
Nothing ever goes your way
Death constantly winks at you
While I struggle with living
You stumbled and fell, leaving my side
Nothing ever goes your way
Death constantly winks at you
While I struggle with living

In the abyss of your soul, you forgot a smile
The eyes of what you forgot are always filled with fragmented clouds
A figment I wrote, drew, and dreamt of myself
Dried up the dream springs leaking from my temple

I comforted with my hands
The aching fairytales
Trying doesn't change my prime numbers
The people of this city, unaware of the darkness
Cannot understand the drunken languages I speak

Loneliness smiles at the curtain I slightly opened
I looked, there are no good days ahead
Visit that street where I forgot my life
A half-finished wait you left behind

Sometimes,
Beyond fate, a path bound to the heart
The songs I took refuge in are scattering one by one
The abstractness of lives resurfaces in my memory
My ships have long burned, the seas are weeping

You stumbled and fell, leaving my side
Nothing ever goes your way
Death constantly winks at you
While I struggle with living

In my pen, mountains have flared up lately
All ties are broken in the name of living on snow and land
Heavy cases I buried in my poetry notebook
I don't believe these incidents are for our good.

Now, take down the memories from that dusty shelf
Get me out of the purgatory I fell into with your departure
Leave the demonic side you cling to
They will strike again from the side I died

How many sluts are at peace with their conscience
We laughed once, cried a thousand times, that's the whole problem
I'm tired
Of writing for those who don't deserve it
Let everything you took from me be accounted for
My dreams were struck in the depths of my mind
The life of one who loses everything is called bohemian
Does it matter to a bitch what I write
It's autumn, it's sadness
Are your troubles seasonal?

Those who turn from love know
I am the one who divides separation
Doesn't tend to suicide
The one who sees me as I live
Trying to erase your silhouette from my memory
It is I who die as I lay you down on the guillotine within me.

Now, take down the memories
From that dusty shelf
Get me out of the purgatory I fell into with your departure
Leave the demonic side you cling to
They will strike again from the side I died

You stumbled and fell, leaving my side
Nothing ever goes your way
Death constantly winks at you
While I struggle with living