Paroles et traduction Bold feat. Rokit Bay - Uulen Domog

Uulen Domog

Үүл хүү солонго бүсгүйд дурлажээ
Үзэсгэлэн гоод нь сэтгэл унагажээ
Тэнгэрт нумрах түүнийг хараад
Тэсгэл алдан хөөцөлдөн оджээ
Эгэл боргил уул амраг нь түүнд
Сэтгэл хөндөх увьдасгүй санагджээ
Өнгөөр тунарах солонгын дэргэд
Өлөг зүсгүй дорой харагдаж гэнэ

Хуурамч сэтгэл гэдэг үүл нүүгээд одно
Хувирашгүй амраг уул торойгоод үлдэнэ
Үзэмж гоо гэдэг солонго цаашлаад арилна

Үзэсгэлэн гоо хэдий сайхан ч
Үзэх нүднээ хэдий төгөлдөр ч
Солонго адил замхраад арилна
Үүрд хайрлах хувирашгүй сэтгэл
Үнэн зүрхний ганцхан амраг
Солонго адил замхраад арилна

Үүл солонгод дурлаад жаргал үзсэнгүй
Үнэн төрхийг нь хэзээ ч таньсангүй
Нүд булаасан түүнийхээ араас
Нүүж явдаг тавилантай болжээ
Тэнгэрийн уудамд солонгыг хайж
Тэнүүчилж амьдрах хувь тохиожээ
Хоосон хуурамч солонгод гомдсон
Хорсох нулимс нь цас бороо болжээ

Үнэнч бус сэтгэл гэдэг үүл нүүгээд одно
Үүрдийн амраг гэдэг уул торойгоод үлдэнэ
Үзэгдэх гоо гэдэг солонго цаашлаад холдоно
Үлдэх амраг гэдэг уул харуулаад хүлээнэ

Үзэсгэлэн гоо хэдий сайхан ч
Үзэх нүднээ хэдий төгөлдөр ч
Солонго адил замхраад арилна (замхраад арилна)
Үүрд хайрлах хувирашгүй сэтгэл (хувирашгүй сэтгэл)
Үнэн зүрхний ганцхан амраг
Уул адил торойгоод хоцорно (хоцорно)

Мөрөөдлийн солонгод үүл сэтгэлтэй
Тэнгэрийн бүсгүй нь хоосон чанартай
Мөнхийн ууланд үүл суудалтай

Үүрдийн жаргалаа нэг шөнийн
Зуурдын жаргалаар тэр сольсон
Үүрдийн амлалтаа
Зуурдын амрагаар тэр сольсон
Түүнд уул нь бүх юм байжээ
Гэвч ердөө ч ханаагүй
Хүсэж байсан зүйл нь замхарч
Нэвт гарна гэж санаагүй
Ховсдуулсан олон өнгөнд нь
Хажууд байгаа үнэ цэнийг
Мэдэхэд бодол нь хөнгөндөнө
Тэр цагийн шалгуурт нисэж одох
Хоногийн настай чанарыг таньсангүй ээ
Цагийн алгуурт тэсэж үлдэх
Домгийн настай чанарыг таньсангүй ээ

Үзэсгэлэн гоо хэдий сайхан ч
Үзэх нүднээ хэдий төгөлдөр ч
Солонго адил замхраад арилна
Үүрд хайрлах хувирашгүй сэтгэл
Үнэн зүрхний ганцхан амраг
Уул адил торойгоод хоцорно
(Домгийн настай чанарыг таньсангүй ээ)

Үзэсгэлэн гоо хэдий сайхан ч
Үзэх нүднээ хэдий төгөлдөр ч
Солонго адил замхраад арилна (замхраад арилна)
(Домгийн настай чанарыг таньсангүй ээ)
(Таньсангүй ээ)
Үүрд хайрлах хувирашгүй сэтгэл
Үнэн зүрхний ганцхан амраг (амраг)
Уул адил торойгоод хоцорно (хоцорно)

Уул бүсгүйдээ үүл эргээд иржээ
Уучлал хүссэн бэлд нь сөгджээ
Уужим сэтгэлт уул бүсгүй
Урьдын явдлыг нь өршөөжээ

Легенда о Облаке

Облако полюбило девушку-радугу,
Её красотой пленён был он,
В небе, её увидев,
Теряя голову, в погоню бросился он.
Простая бурая гора, его возлюбленная,
Казалась ему ничем не примечательной,
Рядом с сияющей радугой,
Тусклой и невзрачной она выглядела.

Фальшивые чувства, как облако, уплывут,
Неизменная любовь, как гора, останется.
Внешняя красота, как радуга, исчезнет.

Красота хоть и прекрасна,
Взгляд хоть и глубок,
Радуга, как мираж, исчезнет.
Вечная любовь, неизменное чувство,
Истинной души единственная возлюбленная,
Как радуга, исчезнет.

Облако, влюбившись в радугу, счастья не познало,
Истинного её лица так и не узнало.
За ослепительной красотой её,
Следовать стало его судьбой.
В небесной дали радугу ища,
Скитаться стало его участью.
Обида на пустую, фальшивую радугу,
Горькими слезами, снегом и дождём обернулась.

Неверные чувства, как облако, уплывут,
Вечная любовь, как гора, останется.
Видимая красота, как радуга, исчезнет вдали,
Истинная любовь, как гора, будет ждать, возвышаясь.

Красота хоть и прекрасна,
Взгляд хоть и глубок,
Радуга, как мираж, исчезнет (исчезнет).
Вечная любовь, неизменное чувство (неизменное чувство),
Истинной души единственная возлюбленная,
Как гора, останется (останется).

В мечтах о радуге облако влюблённое,
Небесная дева пуста внутри.
На вечной горе облако нашло свой дом.

Вечное счастье на одну ночь
Мимолетным счастьем он променял.
Вечную клятву
Мимолетной любовью он променял.
У него, с горой, всё было,
Но ему всё мало казалось.
Желаемое исчезло,
Он не думал, что так получится.
Очарованный её многоцветьем,
Ценность того, что рядом,
Понять он не мог.
В испытании временем улетучится,
Однодневную сущность он не распознал.
В медленном течении времени устоит,
Вечную сущность он не распознал.

Красота хоть и прекрасна,
Взгляд хоть и глубок,
Радуга, как мираж, исчезнет.
Вечная любовь, неизменное чувство,
Истинной души единственная возлюбленная,
Как гора, останется.
(Вечную сущность он не распознал.)

Красота хоть и прекрасна,
Взгляд хоть и глубок,
Радуга, как мираж, исчезнет (исчезнет).
(Вечную сущность он не распознал.)
(Не распознал.)
Вечная любовь, неизменное чувство,
Истинной души единственная возлюбленная (возлюбленная),
Как гора, останется (останется).

Облако к горе-девушке вернулся,
Прощения просил, в ногах её склонился.
Великодушная гора-дева
Прошлое его простила.