Paroles et traduction Badclause - Deyəsən Unutmusan

Deyəsən Unutmusan

Mənim bir arzum var, ömrümə qəm-kədər saldı
Mənim bir ağrım var, ağlamağıma səbəbkardır
Okean ortasında qayıq, külək aşırdı hər yelkəni
Yolun düz ortasındayıq
Gəl yenidən tərk et məni
Yenidən öldür ruhumu, yenidən dolsun dəftərlərim
Gecələr qəlbimi yandıran həsrətin qədəmlərinin səsi gəlmir
Vərəqlər qəhərlənir
Unutmusan deyəsən, mənlə açdığın səhərləri

Mən sahib olmadığım hər şeyi borcluyam sənə
Sən yaşanılan hər yalnızlığın ən gözəl halısan
Boşdur cümlələr, sənə sərxoşdur bu bədən
Eşqin tilsimiylə əcəlimə baş qoşdum ölmədən
Aşağıda göydələn, üstündə bir cüt ayaq
Köndələn ipin zolaqlarının silüetində öldü kölgələr
Ağır qəm yüküm mənə, al apar dərdi, könülə gəl
Yadım silinib indi təmiz, yoxdur bir iz köhnədən
Görən nələr qalıbdır həyatın özgə səhifələrində?
İllərdir intihar küləktək əsir pərdələrində
Otağımın havasını dəyişir hər dəfə fərqli ətirlər
Cənnət saydım onu bu dünyanın cəhənnəmində

Onun saçlarında basdırdım ruhumu bir gecə
Xəbəri belə olmadı, qollarımda yatmışdı necə
Öpdüm sakitcə, dodaqlarım yanağına söykənəndə
Bir pıçıltı qopdu bağrımdan oyandım nəsə
Yuxumda yuxuya gedən sevdiyimin ətri üst-başımdan uçur
Onuncu mərtəbədən tərk eləyir pal-paltarımı
Bütün tənhalıqlarımın dərmanını aldı əlimdən
Qadınım, çıxıb getdi, ən sonunda tək qaldım
Sən sardın hər yanımı, tüstüyə qarışıb
Əhvalım çaş-baş qalıb, dolaşıq qaşqabaq bulaşıb
Üzümün cizgilərinə
Atmışam həyatın daşın
Bir də ayılanda gördüm ki, artıq altmış olub yaşım
Yavaş-yavaş yaxınlaşır, sonuncu dayanacaq
Müəmmalıdır ki, kim gedəcək, kim qalacaq
Üzümdən itib gülüş, kefim yoxdur bir balaca
Çün, bugünkü xoşbəxtliklər nəvaxtsa dərd olacaq

İkimiz ayrı-ayrı parçalarıyıq eyni cümlənin
Bizi birləşdirmək üçün bir söz bəsdir, inan
Yeganə dərmanı qayğı idi bəzi xəstəliklərin
Mən özüm qayğıya möhtacam, sən də xəstələn bir az
Köhnə bəstələr dayaz qalıbdı dərinliyində
Dostların səni sevmir, saxtalığını tərifləyirlər
O gileylənir - deyirlər, - yalanlar ilə, şər ilə
Amma çalış uzaq saxla eyiblərini gəlinliyindən
Artıq nə inciyim mən?
Peşman olub sözlərim
Səni son dəfə görəndə dolmuşdu bu korun gözləri
Yadında yadlara tay yoxluğa qərq oldum üstəlik
Sən bir gün getdin, mənsə yüz il yolunu gözlədim

Кажется, ты забыла

У меня есть желание, которое принесло в мою жизнь горе и печаль
У меня есть боль, которая заставляет меня плакать
Лодка посреди океана, ветер сорвал каждый парус
Мы находимся на середине пути
Давай, снова покинь меня
Снова убей мою душу, снова пусть наполнятся мои тетради
Ночью я не слышу шагов тоски, сжигающей мое сердце
Листы бумаги негодуют
Кажется, ты забыла те утра, что мы встречали вместе

Я обязан тебе всем, чем не владею
Ты - прекраснейшее воплощение каждого пережитого одиночества
Пусты фразы, это тело пьяно тобой
Под чарами любви я обрек себя на смерть, не умирая
Внизу небоскреб, на нем пара ног
Тени умерли в силуэтах полос натянутого каната
Тяжелое бремя моей печали, возьми мою боль, приди ко мне, душа
Моя память теперь чиста, не осталось и следа от прошлого
Интересно, что осталось на других страницах жизни?
Годами самоубийственный ветер колышет занавески
Разные ароматы каждый раз меняют воздух в моей комнате
Я считал ее раем в этом адском мире

Однажды ночью я утопил свою душу в ее волосах
Она даже не знала, как мирно спала в моих объятиях
Я тихонько поцеловал ее, и когда мои губы коснулись ее щеки
Из моей груди вырвался шепот, я проснулся от чего-то
Аромат моей возлюбленной, уснувшей во сне, слетает с меня
Он покидает мою одежду с десятого этажа
Она забрала у меня лекарство от всего моего одиночества
Моя женщина ушла, и наконец, я остался один
Ты окутала меня, смешавшись с дымом
Мое настроение спуталось, нахмуренные брови переплелись
С морщинами на моем лице
Я бросил жребий жизни
А когда проснулся, увидел, что мне уже шестьдесят
Медленно приближается последняя остановка
Загадка в том, кто уйдет, а кто останется
Улыбка исчезла с моего лица, нет ни капли радости
Ведь сегодняшнее счастье когда-нибудь станет болью

Мы – разные части одного предложения
Поверь, одного слова достаточно, чтобы объединить нас
Забота была единственным лекарством от некоторых болезней
Я сам нуждаюсь в заботе, заболей и ты немного
Старые песни кажутся мелкими в твоей глубине
Друзья тебя не любят, они хвалят твою фальшивость
Она жалуется, говорят, на ложь и зло
Но постарайся держать свои недостатки подальше от своей свадьбы
Что мне теперь обижаться?
Мои слова полны сожаления
Когда я видел тебя в последний раз, эти карие глаза были полны слез
Более того, я помню, как погрузился в беспредельное ничто
Ты ушла однажды, а я ждал тебя сто лет