Paroles et traduction Bedirhan Gökçe - Baba Uyan

Baba Uyan

Her sabah annemin sessiz iç çekişleriyle uyanmaya başlamıştım
Annemin gündüzleri yüzü gülmüyor
Her gece ağlıyordu.
Saçlarımı okşuyor, gözlerime bakıyor
Kadersizim diyordu
Kadersizim kızım
Bahtı karalım benim.
Ama ne kadar sorsam da niye ağladığını söylemiyordu
Daha küçüksün yavrum
Büyüyünce anlıcaksın.
Babama koşuyordum,
Babam mutfakta sigara içiyor,
Hadi salona git kızım duman seni hasta eder diyordu.
Sen niye içiyorsun o zaman diyordum
Sigara senin sağlığına da zararlı deyimli yani
Yorgun gözleriyle bakıp
Doğru söylüyorsun kızım deyip gülümsüyordu.
Dudak kıvrımlarında kaybolan sanki yaralı bir gülümsemeydi bu
Acı bir gülümseme
Oysa benim babam böyle gülümsemezdi
Gözlerime acı acı bakıp
Hadi sen salona geç demezdi.
Hem nedense son zamanlarda babam çok öksürüyor
Annem çok ağlıyordu.
Annemin sessiz iç çekişleriyle uyanmaya başlamıştım
Ne çizgi filmleri seviyordum artık ne de barbi bebekleri
Babamın yüzü gülmüyor, annem hep ağlıyordu
Beş buçuk yaşındaydım.
Üstelik günler hiç geçmiyordu.
Herkes daha küçüksün derken altı yaşım bir türlü gelmiyordu.
Sabahları erken kalkıyorduk
Annem beni komşuya bırakıyor
Babamla yan yana yürüyüp kayboluyorlardı sokağın öbür başında
Oysa, oysa annem çalışmıyordu
Babamla erkenden niye nereye gider söylemiyordu
Pencerenin önünde dönüşlerini bekliyor,
Geldiklerini ta uzaktan görünce
Dünyalar benim oluyordu.
Sonra yaz geldi
Doğum günüme iki gün kalmıştı
Herkes ne istersin diyordu
Ben susuyordum
İçimden hiçbir şey istemek gelmiyordu.
Sonra sonra ne olduysa o gece oldu.
O gece annemin sessiz hıçkırıkları depreme dönüştü sanki
Ben odamdan çıkarken içerden sesler geliyordu
Hem ev ne çok kalabalıktı
Halamlar ağlıyor, büyük annem ağıt yakıyordu.
Dedem Kuran okuyor
Komşular beni tutuyordu
Nedense bir an gözlerim babamı aradı
Ama ev evimiz çok kalabalıktı
Sanki babam bu kalabalıkta kayıptı
Ben baba dedim baba babam
Anam yavrum dedi sarıldı boynuma
Sanki yıllardır görmemiş gibi
Haykırdı sonra kızım iki gözüm
Babama ne oldu dedim
Yine cevap vermek yerine kadersizim bahtı karalım benim
Anne babam dedim babam babam
Bende ağlamaya başladım
Baban artık yok dedi baban artık yok
Baban öldü baban öldü yavrum
Baban artık hiç öksürmiyecek
Anne ölüm ne demek
Öldü ne demek
Ölmek nasıl bişey
Bende deli gibi ağlıyordum
Bi kıyametin ucundaydım anlıyordum
Yani artık baban geceleri rahat uyacak dedi
Sonra bayıldı
Ben öleydim yavrum dedi büyük annem, ben öleydim
Ölmüş babamın yorganına sarıldı
Babamın yüzünü zorla gösterdiler
Koştum sarıldım boynuna
Baba uyan dedim
Baba nolur uyan
Uyan baba ben sensiz ne yaparım
Uyanda gülme istersen bana
Hem, kime sokulurum akşam olunca
Baba uyan yarın doğum günüm benim
Baba, baba altı yaşıma giriyorum uyan
Hiçbi şey istemem söz
Gürültü yapmam, seni hiç üzmem
Söz baba, Baba söz
Hadi bi gün daha dayan
Baba aç gözlerini hadi uyan
Uyan baba, baba uyan

Babamı doğum günümde toprağa verdik
Doğum günümü öyle kutladı babam,
Sigarasıyla çakmağı hala bende durur
O beni babamdan, babamı bende ayıran
Her doğum günümde beni hala hıçkırıklara boğan,
Küçücük dünyama kıyamet olup yağan
Baba, babam nerdesin
Nerdesiniz babalar
Babalar uyanın uyanın babalar
O sigara dumanında yetim büyümesin artık
Başka şehirlerde başka çocuklar
Yetim büyümesin artık
Başka şehirlerde başka çocuklar
Başka çocuklar

Father Wake Up

Every morning, I started to wake up to my mother’s silent sobs.
My mother's face wouldn't smile during the day.
She cried every night.
She would caress my hair, look into my eyes,
and say, "I'm unlucky."
"I'm unlucky, my daughter.
My fate is dark."
But no matter how much I asked, she wouldn't tell me why she was crying.
"You're too young, my dear,
you'll understand when you grow up."
I would run to my father,
my father would be smoking in the kitchen,
and say, "Go to the living room, my daughter, the smoke will make you sick."
"Then why are you smoking?" I would say.
"Smoking is bad for your health, you know," I’d remind him.
He would look at me with tired eyes
and smile, saying, "You're right, my daughter."
It was as if a wounded smile was lost in the corners of his lips.
A bitter smile.
My father didn't use to smile like that.
He wouldn't look at me with sorrow in his eyes
and say, "Come on, go to the living room."
Besides, my father had been coughing a lot lately,
and my mother was crying a lot.
I had started to wake up to my mother’s silent sobs.
I didn't like cartoons or Barbie dolls anymore.
My father's face wouldn't smile, my mother was always crying.
I was five and a half years old.
Moreover, the days were never ending.
Everyone would say I was too young, but I couldn't turn six.
We would wake up early in the mornings.
My mother would leave me with the neighbor,
and she and my father would walk side by side and disappear at the other end of the street.
But, but my mother didn't work.
She wouldn't tell me why she and my father were going somewhere early in the morning.
I would wait for them to return by the window,
and when I saw them coming from afar,
the world would be mine.
Then summer came.
It was two days before my birthday.
Everyone would ask me what I wanted.
I would keep silent.
I didn't feel like wanting anything.
Then, it happened that night.
That night, my mother’s silent sobs turned into an earthquake.
As I was leaving my room, I could hear voices from inside.
And how crowded our house was.
My aunts were crying, my grandmother was wailing.
My grandfather was reciting the Quran.
The neighbors were holding me.
For a moment, my eyes searched for my father.
But our house, our house was so crowded.
It was as if my father was lost in this crowd.
I said, "Dad, Dad, my dad."
My mother said, "My dear," and hugged me.
As if she hadn't seen me in years.
Then she cried out, "My daughter, my two eyes."
I said, "What happened to my father?"
Instead of answering again, she said, "I'm unlucky, my fate is dark."
"Mom, my dad," I said, "my dad, my dad."
I started to cry too.
"Your father is gone now," she said, "your father is gone now."
"Your father is dead, your father is dead, my dear."
"Your father won't cough anymore."
"Mom, what does death mean?"
"What does it mean to die?"
"What is it like to die?"
I was crying like crazy.
I was at the edge of an apocalypse, I understood.
"So now your father will sleep peacefully at night," she said.
Then she fainted.
"I wish I had died, my dear," said my grandmother, "I wish I had died."
She hugged my dead father's blanket.
They forced me to look at my father's face.
I ran and hugged him.
"Father, wake up," I said.
"Father, please wake up."
"Wake up, Father, what will I do without you?"
"You don't have to smile at me when you wake up."
"Besides, who will I snuggle up to when it gets dark?"
"Father, wake up, it's my birthday tomorrow."
"Father, Father, I'm turning six, wake up."
"I won't ask for anything, I promise."
"I won't make noise, I won't upset you."
"Promise, Father, Father, promise."
"Come on, hold on for one more day."
"Father, open your eyes, come on, wake up."
"Wake up, Father, Father, wake up."

We buried my father on my birthday.
That's how my father celebrated my birthday.
I still have his cigarettes and lighter.
The ones that separated me from my father, and my father from me.
The ones that still make me sob on every birthday.
The ones that came crashing down on my tiny world like an apocalypse.
Father, my father, where are you?
Where are you, fathers?
Fathers, wake up, wake up, fathers.
Don't let children grow up as orphans in that cigarette smoke anymore.
In other cities, other children.
Don't let them grow up as orphans anymore.
In other cities, other children.
Other children.