Paroles et traduction Bijan Mortazavi - Dayereh Vojood

Dayereh Vojood

دایره ای کشیده ام با خورده های مونده از جون به لب رسیده ام
خطی سیاه کشیده ام بر دفتره نشانه هام با قلب آسیب دیده ام
خسته تنو شکسته دل با قامتی خمیده از پنجه ی بیرحم زمان
ازپا دگر افتاده ام منکه به نام زندگی زنده ام اما نیمه جان
دایره ای کشیده ام با خورده های مونده از جون به لب رسیده ام
خطی سیاه کشیده ام بر دفتره نشانه هام با قلب آسیب دیده ام

می کوبه بر حس تنم صدای پای رفتنم
راه درازی مونده و چیزی نمونده ازتنم
کنار برکه ی سراب در حسرت یه جرعه آب
پژمرده از شکفتنم چون وادیه رفته به خاک
دایره ای کشیده ام با خورده های مونده از جون به لب رسیده ام

پنجره ای نداره این خونه آوارگی ام
به روی صحنه ی زمین دیواره ی شک و ظنین
کشیده سر به آسمان با آجرهای آهنین
حضور غایب من مثل حس طفولیت
ندیده اند اهل زمین در لحظه های واپسین
پرسیده احوال من همسایه ی پهلو نشین

می کوبه بر حس تنم صدای پای رفتنم
راه درازی مونده و چیزی نمونده ازتنم
کنار برکه ی سراب در حسرت یه جرعه آب
پژمرده از شکفتنم چون وادیه رفته به خاک
دایره ای کشیده ام با خورده های مونده از جون به لب رسیده ام
خطی سیاه کشیده ام بر دفتره نشانه هام با قلب آسیب دیده ام

Круг Бытия

Я круг начертил из остатков, измученной, уставшей души моей,
Черту провел в книге знаков, с сердцем, израненным болью твоей.
Устал я, и сердце разбито, сгорбившись под тяжестью лет,
В безжалостных когтях времени, я падаю, жизни уж нет.
Живу, но лишь наполовину, я круг начертил из остатков, измученной, уставшей души моей.
Черту провел в книге знаков, с сердцем, израненным болью твоей.

Стучит в моей груди, звук уходящих шагов,
Долгий путь впереди, но сил уж не осталось, увы.
У миража на краю, мечтаю глоток воды,
Увядший, не расцветший, как долина, забытая людьми.
Я круг начертил из остатков, измученной, уставшей души моей.

Нет окон в доме моем, скитания - мой удел,
На сцене земной - стены сомнений и зла.
В небо уходят они, из стальных кирпичей,
Мое присутствие-отсутствие, как детское чувство мое,
Не видели люди земли в последние мгновения,
Не спросил о моем состоянии сосед рядом со мной.

Стучит в моей груди, звук уходящих шагов,
Долгий путь впереди, но сил уж не осталось, увы.
У миража на краю, мечтаю глоток воды,
Увядший, не расцветший, как долина, забытая людьми.
Я круг начертил из остатков, измученной, уставшей души моей.
Черту провел в книге знаков, с сердцем, израненным болью твоей.