Paroles et traduction Brando - Διαζύγιο

Διαζύγιο

Πριν καταλάβω την απώλεια την έζησα
Πριν μάθω για τις άμυνες ενστικτωδώς τις έχτισα
Γεννήθηκα στο κέντρο της πόλης και εκεί μετέφραζα
Την απουσία ως απόρριψη επειδή έσφαλα
Γιατί ένα νήπιο το πόνο δεν αντιλαμβάνεται ήπιο
Και δεν αντιλαμβάνεται πολλά
Δεν ξέρει από σημάδια ή από δυσκολίες στις σχέσεις
Για αυτό ο μπαμπάς με βαλίτσες έξω από το σπίτι
Ίσως να του φανεί περίεργο
Και η μαμά μου κλαίει, μα όλα είναι εντάξει λέει
Απλά θα είμαστε τα δυο μας από 'δώ και στο εξής
Τα τέρατα που έχω μέσα μου ρωτάνε ποιος φταίει
Μου 'πε πάντα να αντιμετωπίζεις ποτέ μην αγνοείς
Γιατί σε φθείρουν, σε κάνουν να μισείς τον εαυτό σου
Και να απομακρύνεσαι από όσους λείπουν
Και αφού ο μπαμπάς δε μένει πια εδώ είναι λογικό
Αν προσέξεις να μην είσαι ποτέ πια απέναντί του όπως ήσουν
Και μου 'πανε "Δε φταις εσύ
Μην πιστέψεις ποτέ ότι φταις εσύ
Απλά κάποιες φορές τα φέρνει έτσι η ζωή
Ο μπαμπάς και η μαμά σ' αγαπάνε το ίδιο
Κι ας λείπει λίγο ο ένας, και ας μη μένουμε όλοι μαζί"
Και μου πάνε "Δε φταις εσύ
Μην πιστέψεις ποτέ ότι φταις εσύ
Απλά κάποιες φορές τα φέρνει έτσι η ζωή"
Και έμαθα να ζω με αυτό το βάρος
Γιατί ο παιδικός μου εγκέφαλος μάλλον ποτέ δε θα το αποδεχτεί
Και θα ήταν ψέματα αν σου πω πως την άκουσα
Θα ήταν ψέματα αν σου πω τα κατάφερα, μικρέ
Μεγάλωσα περίεργα και έμαθα να θάβω τους φόβους και όσα με τρώνε
Με ελπίδα πως δε θα με βρούνε ποτέ
Μα αυτό δε γίνεται!
Και έτσι έχτισα τοίχο με τον πατέρα μου
Άθελά μου, λες και αυτός ευθύνεται μικρέ
Λες και οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουνε ευτυχισμένοι και μαζί
Λες και ξέρουν τη σωστή επιλογή
Και όσο μεγάλωνα και όσο προσπαθούσα να μη γίνω αυτό που μίσησα
Να μην κάνω τα λάθη που κουβάλαγα
Και όσο μεγάλωνα, κάθε εμπειρία μου αποδείκνυε
Πως δε θα το γλίτωνα όσο και αν πάλευα
Μικρέ, να θυμάσαι πως ποτέ δε μεγαλώνουμε στ' αλήθεια
Και θα κάνουμε λάθη όπως κι εσύ
Και εδώ που είμαι τώρα θα βρεθείς
Γιατί ευτυχισμένο τέλος δεν υπάρχει, ούτε τέλειοι γονείς
Και απ' το να εθελοτυφλώ
Μέχρι το ότι δε γλιτώνουμε να αποδεχτώ
Δε γνωρίζω τι είναι χειρότερο
Και είναι ειρωνεία που δεν έχεις γεννηθεί
Και προβάρω από τώρα πώς θα σου πω για το αναπόφευκτο
Και από τον κόσμο μόνος φεύγεις πάντα
Τι αλλάζει αν μόνος είσαι εδώ
Και μου 'πανε "Δε φταις εσύ
Μην πιστέψεις ποτέ ότι φταις εσύ
Απλά κάποιες φορές τα φέρνει έτσι η ζωή
Ο μπαμπάς και η μαμά σ' αγαπάνε το ίδιο
Κι ας λείπει λίγο ο ένας, και ας μη μένουμε όλοι μαζί"
Και μου πάνε "Δε φταις εσύ
Μην πιστέψεις ποτέ ότι φταις εσύ
Απλά κάποιες φορές τα φέρνει έτσι η ζωή"
Και έμαθα να ζω με αυτό το βάρος
Γιατί ο παιδικός μου εγκέφαλος μάλλον ποτέ δε θα το αποδεχτεί

Divorce

I lived the loss before I understood it
I built my defenses instinctively before I learned about them
I was born to the heart of the city and there I translated
Absence as rejection because I was wrong
For a toddler does not perceive the pain as mild
And does not perceive much
He does not know about signs or about difficulties in relationships
That's why Dad is outside the house with suitcases
Maybe it seems strange to him
And my mother is crying, but everything is okay, she says
We'll just be the two of us from now on
The monsters within me ask who's to blame
He always told me to face them, never ignore them
Because they wear you down, make you hate yourself
And make you distance yourself from those who are absent
And since Dad doesn't live here anymore, it makes sense
If you take care not to be ever opposite him like you were
And they told me, "It's not your fault
Don't ever believe it's your fault
It's just that sometimes life makes it that way
Your Dad and Mom love you the same
Even if one of them is missing, even if we don't all live together"
And they told me, "It's not your fault
Don't ever believe it's your fault
It's just that sometimes life makes it that way"
And I learned to live with this weight
Because my child brain will probably never accept it
And I'd be lying if I told you I listened to it
I'd be lying if I told you I made it, baby
I grew up strangely and learned to bury my fears and all that eats at me
In the hope that they will never find me
But it can't be done!
And so I built a wall with my father
Unintentionally, as if he is to blame, baby
As if people can live happily and together
As if they know the right choice
And as I grew up and as I tried not to be what I hated
Not to make the mistakes I carried with me
And as I grew up, every experience of mine proved
That I wouldn't escape it, no matter how hard I tried
Baby, remember that we never really grow up
And we will make mistakes like you do
And where I am now, you will find yourself
Because there is no happy ending, no perfect parents
And from being willfully blind
To the point of not being able to escape, I must accept
I don't know which is worse
And it's ironic that you haven't been born yet
And I'm rehearsing now how I'll tell you about the inevitable
And you always leave the world alone
What difference does it make if you're alone here
And they told me, "It's not your fault
Don't ever believe it's your fault
It's just that sometimes life makes it that way
Your Dad and Mom love you the same
Even if one of them is missing, even if we don't all live together"
And they told me, "It's not your fault
Don't ever believe it's your fault
It's just that sometimes life makes it that way"
And I learned to live with this weight
Because my child brain will probably never accept it