Paroles et traduction Budka Suflera - Dwudziesty Wiek

Dwudziesty Wiek

Najbliższej jest krew
Gdy czujesz jej rytm

Najdalej to chleb
Ten, który ma być

Najczęściej to bieg
Po zaszczyty bez sensu i tchu

Najrzadziej to przejść
Na zwyczajną i najprostszą z dróg

Wspaniale jest być człowiekiem
I już.

Niedobrze nie mówić
Że więcej byś mógł

Prawdziwie to chcieć być kochanym
Do końca swych dni

Żarliwie to gdy jesteś blisko - daleko tak
Blisko - daleko tak
Blisko tak
Sam czujesz jak

Podstępnie to stawiać pomniki za dnia
A głupio je burzyć bo zmienił się czas

Cudownie to chcieć być kochanym

The Twentieth Century

The closest is blood
When you feel its rhythm

The farthest is bread
That which is to be

Most often it is a race
For honors without point or breath

Most rarely is it to go
On the ordinary and simplest of roads

It's wonderful to be human
And that's it.

It's not good not to say
That you could do more

Real love is to want to be loved
To the end of your days

Ardent is when you're close - so far away
Close - so far away
So close
You feel it for yourself

It's insidious to erect monuments by day
And foolish to destroy them because the time has changed

It's wonderful to want to be loved