Paroles et traduction Budka Suflera - Jest Taki Samotny Dom (Live)

Jest Taki Samotny Dom (Live)

Uderzył deszcz, wybuchła noc, przy drodze pusty dwór
W katedrach drzew, w przyłbicach gór, wagnerowski ton
Za witraża dziwnym szkłem, pustych komnat chłód
W szary pył rozbity czas, martwy, pusty dwór
Dorzucam drew, bo ogień zgasł, ciągle burza trwa
Nagle feeria barw i mnóstwo świec, ktoś na skrzypcach gra
Gotyckie odrzwia chylą się i skrzypiąc suną w bok
I biała pani płynie z nich w brylantowej mgle
Zawirował z nami dwór, rudych włosów płomień
Nad górami lecę, lecę z nią, różę trzyma w dłoni
A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój
Nagle ptaki budzą mnie, tłukąc się do okien
A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój
(Znowu szary, pusty dom, gdzie schroniłem się)
Nagle ptaki budzą mnie, tłukąc się do okien
(I najmilsza z wszystkich, wszystkich mi - na witraża szkle)
A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój
(Znowu w drogę, w drogę trzeba iść, w życie się zanurzyć)
Nagle ptaki budzą mnie, tłukąc się do okien
(Chociaż w ręce jeszcze tkwi lekko zwiędła róża)
Lecz po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój
Nagle ptaki budzą mnie tłukąc się do okien
Lecz po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój
Nagle ptaki budzą mnie tłukąc się do okien

Есть такой одинокий дом (Live)

Хлынул дождь, взорвалась ночь, у дороги пустой дом
В соборах деревьев, в забралах гор, вагнеровский тон
За витражом, странным стеклом, пустых комнат холод
В серую пыль разбито время, мертвый, пустой дом
Подбрасываю дров, ведь огонь погас, всё ещё буря длится
Вдруг феерия красок и множество свечей, кто-то на скрипке играет
Готические врата склоняются и скрипя, сдвигаются вбок
И белая дама плывет из них в бриллиантовой мгле
Закружился с нами дом, пламя рыжих волос
Над горами лечу, лечу с тобой, розу держишь в ладони
А за ночью приходит день, а за бурей покой
Вдруг птицы будят меня, стучась в окна
А за ночью приходит день, а за бурей покой
(Снова серый, пустой дом, где я укрылся)
Вдруг птицы будят меня, стучась в окна
(И милейшая из всех, всех мне - на витражном стекле)
А за ночью приходит день, а за бурей покой
(Снова в дорогу, в дорогу нужно идти, в жизнь окунуться)
Вдруг птицы будят меня, стучась в окна
(Хотя в руке ещё держу слегка увядшую розу)
Но за ночью приходит день, а за бурей покой
Вдруг птицы будят меня, стучась в окна
Но за ночью приходит день, а за бурей покой
Вдруг птицы будят меня, стучась в окна