Paroles et traduction Charitha Attalage feat. Hashani Wasana - Latin Kankaariya

Latin Kankaariya

නුඹට පානා හනික කෝපේ
නමට පමණා කරුම දීගේ
පිපිණු තිසරුන් මගදි දුටුවැයි
පැලුණු ඒ උකුල් නොදැක කොහොමැයි
පිරිමි ඔහොමයි මුගුර නරකයි
උකස් දුන් හෘදේ නුඹටා
ඇහැට ගැටෙනා තැනක මානේ
ගැහැණු අගුණා මෙමට කීවේ

ඇති හොඳටම බේගලේ ලොකු කෑදරේ
නොදන්නවා නොවේ
කෝ ඔය බොරු ආදරේ රෑ කාමරේ
ඉහ උඩ හෙලු මාලිගේ අන්තඃපුරේ
උඩැක්කියක් නොවේ
මා බිසවකි කඳුකරේ ඒ රජපෙලේ

ගැහැණු රවටා බෝමා කැටුව ආ දා මා
පණට සේමා නුඹට ප්රේමේ
පණට පණ හා සේමා ගැහැණු බෝමා
කනට කර මා මටලු ප්රේමේ

ඇති දැන් මගෙ දේසනේ ගත බීසනේ
ගිනි ගන්නවා වගේ
බෝ අවුලයි පෑ සෙනේ හද ආසනේ
අව්වැහි වැටෙනා ලෙසේ ධර්මේ ලොවේ
පිරිමින් යටයි කොහේ
කාටත් ඇති කෑදරේ රති සාගරේ

මගේ පෙරදා පවටා නුඹේ පිනටා
දෙගුරු රවටා එන්ට ආවේ
දෙගුරු පෙරදා රවටා දුගී පැලටා
එන්ට කියලා ඇයිද කීවේ

නුඹට පානා හනික කෝපේ
පිපිණු තිසරුන් මගදි දුටුවැයි
පැලුණු ඒ උකුල් නොදැක කොහොමැයි
පිරිමි ඔහොමයි මුගුර නරකයි
උකස් දුන් හෘදේ නුඹටා
ඇහැට ගැටෙනා තැනක මානේ
ගැහැණු අගුණා මෙමට කීවේ

Latin Kankaariya

You stung me with your honey-coated venom
Distorted the truth and prolonged the torment
You claim to have met the Tisarun at dawn
But how could you have missed my wilted fragrance?
Men are deceitful; their words are hollow
My soul was laid bare before you
But you found fault in my every fiber
Thus spoke the woman scorned

Yet, I am not blind to your allure
I am not naive
Where is that feigned affection, that whispered love?
In the gilded halls and secluded chambers
Of your palace, I am but a toy
I am no concubine, I am a queen

Your words seduced me like a venomous charm
My life is forfeit, my love for you a curse
Life for life, poison for poison
Your words have ensnared me

Our love is a raging inferno
It threatens to consume me
My thoughts are in chaos, my heart in torment
Like rain that falls on parched earth
Men yearn for love
Yet, it eludes them in this ocean of desire

Our spirits once bound, now shattered
We were destined to intertwine
But now, I am lost and alone
Why have you forsaken me?

You stung me with your honey-coated venom
You claim to have met the Tisarun at dawn
But how could you have missed my wilted fragrance?
Men are deceitful; their words are hollow
My soul was laid bare before you
But you found fault in my every fiber
Thus spoke the woman scorned