Paroles et traduction Christophe Goze - Something About Me

Something About Me

Daj mu usnąć nawet na wieczność bo sny wyblakły.
Moja pustko, zapomniany malarzu bez farby.
Wybacz mi obojętność, gdy znów rozlewam smutek.
Kreśląc palcami przeszłość która nie daje uciec.
Połam sztalugę, malarzu.
Upij się naiwności, rozmazuj nią szarość i ostrość obrazu.
Az kontur pejzaży spowije mgła.
Pij do dna malarzu, do dna!
Na pędzlu Farbo zaschnięta co pętasz dusze w bezradność.
Wyzwól z objęcia me serce, niech wróci światło.
Nasze Imago to pieśni, my to instrumenty.
W rękach malarza co przestał marzyć.
Melanżu bezczelny.
Nasze obrazy powietrzem.
Metą jest błękit, nieskazitelny alabaster zwiastują czerń.
Gdy na końcu czeka lazur.
Po burzy na pewno będzie pięknie.
Chodź my razem w karmazyn.
Podaj mi rękę.
Spytaj serca czy warto kochać.
Oczu - czy warto marzyć.
Szukaj uczuć które spalą we mnie antracyt.
Powiedz mi ile znaczy żal, ciszy samotność.
Słowa wypowiadane głośno, choć nikt nie słucha.
Kosmos oddycha głębią.
Tak bardzo pragnę odejść.
Napiszmy imię tęczą zanim ugaszę płomień.
Zanim dosięgnę koniec by wylać szarość modlitw.
Jednym cięciem, kropla po kropli.
A gdyby, a gdyby.
Szare w nas zaczęło oddychać jak nigdy nic.
W tobie brak, jutro.
Mówiły Płótna puste.
Pozwól mi wstać pusta kukło, bez oblicza w kapturze.
Nad trumną co czyhasz bez wzruszeń.
Obiecać duszy żółtym tuszem oblane wzgórza.
Niechciana histerio przestaniesz mi służyć dłużej.
Gdy ruszę po piękno.
Najszlachetniejszy kruszec.
Rydwanami oręża w oddali lazurze.
Mocą potężną, z nadzieją wyruszmy.

Something About Me

Let her sleep even for eternity because dreams have faded.
My emptiness, my forgotten painter without paint.
Forgive my indifference, when I pour out sadness again.
Sketching the past with my fingers that does not let me escape.
Break the easel, painter.
Get drunk with naivety, smear it with greyness and sharpness of the picture.
Until the contour of the landscapes is enveloped in fog.
Drink to the bottom, painter, to the bottom!
On the brush, the dried paint that binds souls in helplessness.
Free my heart from its embrace, let the light return.
Our Imago is songs, we are instruments.
In the hands of a painter who has stopped dreaming.
Insolent melancholy.
Our pictures are air.
The goal is blue, the immaculate alabaster proclaims blackness.
When at the end awaits azure.
After the storm it will definitely be beautiful.
Come with me together in crimson.
Give me your hand.
Ask your heart if it is worth loving.
Your eyes - if it is worth dreaming.
Look for feelings that will burn anthracite in me.
Tell me how much regret means, loneliness of silence.
Words spoken out loud, though no one listens.
The cosmos breathes deeply.
I want to leave so much.
Let's write the name with a rainbow before I extinguish the flame.
Before I reach the end to pour out the greyness of prayers.
With one cut, drop by drop.
What if, what if.
The grey in us began to breathe as if nothing had happened.
In you, lack, tomorrow.
Empty Canvases said.
Let me stand up, empty doll, without a face in a hood.
Above the coffin that lurks without emotion.
Promise the soul yellow ink-flooded hills.
Unwanted hysteria, you will no longer serve me.
When I go for beauty.
The noblest metal.
With chariots of weapons in the distant azure.
With mighty power, let us set out with hope.