Paroles et traduction Coma - Ekhart

Ekhart

Czas ostatnich już nocy schyłku lata
Wiem, że od lat nie mieliśmy o czym porozmawiać
Nie wiem, czy znasz mnożące się dzieło swojej woli
Bardzo bym chciał powoli o wszystkim Ci przypomnieć
Napewno kształty, barwy, dzwięk, smak
Napewno zapach czerwcowego dnia
Napewno zarys ogólnego tła
To dobry pomysł
Napewno wiara, że istnieje świat
Napewno wieczny i, że nawet ja
Jeżeli zechcę mogę trafić tam
To dobry pomysł
Patrz, jak cudnie przelewa sie urodzaj
Cały ten świat bezkarnie przewlekła hipertrofia
Nawet, jeśli tylko błoto i przedwieczny kurz
Krążą ponad głową, nawet, jeśli umarł Bóg
Każdy proton tęskni za istotą absolutu
Żal, istotnie mi będzie pozostawić
Wszystko, co sam w przypływie nadmiaru powołałeś
Dopiero wódkę i ogórków smak
Dopiero formy obcowania ciał
Dopiero pięknie zmarnowanych lat
Poznałem słodycz
Dopiero prawdę, że na krótki czas
Dopiero jestem, przeczuwając jak
Za chwilę zniknę, by kolejny raz
Już nie odrodzić się
Nawet, jeśli tylko błoto i przedwieczny kurz
Krążą ponad głową, nawet, jeśli umarł Bóg
Każdy proton tęskni za istotą absolutu

Jeszcze nasycam się powietrzem
Oddechy przenajświętsze karmią serce przez nos
Później, późnym popołudniem
Gdy cienie będą dłuższe i smutniejsze niż są
Później, przeczuwam to podskórnie
Wszystko nagle utnie się, przemieli na proch
Jeszcze pocieszam się, że jestem
Rozkoszne czując dreszcze od nadmiaru i żądz
Jeszcze nasycam się powietrzem
Oddechy przenajświętsze karmią serce przez nos
Później, późnym popołudniem
Gdy cienie będą dłuższe i smutniejsze niż są
Później, przeczuwam to podskórnie
Wszystko nagle utnie się, przemieli na proch
Jeszcze pocieszam się, że jestem
Rozkoszne czując dreszcze od nadmiaru i żądz

Экхарт

Время последних ночей уходящего лета.
Знаю, нам годами не о чем было говорить.
Не знаю, знакомо ли тебе множащееся твоей воли творение.
Мне бы очень хотелось тебе всё постепенно напомнить.
Наверняка формы, краски, звуки, вкус...
Наверняка запах июньского дня...
Наверняка очертания общего фона...
Это хорошая мысль.
Наверняка веру, что мир существует...
Наверняка вечный и, что даже я...
Если захочу, смогу туда попасть.
Это хорошая мысль.
Смотри, как дивно переливается изобилие.
Весь этот мир — безнаказанная, затянувшаяся гипертрофия.
Даже если лишь грязь да вековая пыль
кружат над головой, даже если Бог умер.
Каждый протон томится по сути абсолюта.
Жаль, право, мне будет оставить
всё, что сам ты в порыве избытка призвал.
Ещё водку и вкус огурцов...
Ещё формы совокупления тел...
Ещё прекрасно растраченных лет...
Я узнал сладость...
Ещё правду, что ненадолго...
Ещё я есть, предчувствуя, как
сейчас исчезну, чтобы в который раз
уже не родиться.
Даже если лишь грязь да вековая пыль
кружат над головой, даже если Бог умер.
Каждый протон томится по сути абсолюта.

Ещё я насыщаюсь воздухом.
Вдохи пресвятые питают сердце через нос.
Позже, поздним полуднем,
когда тени станут длиннее и печальнее, чем есть,
позже, я чувствую это под кожей,
всё внезапно оборвётся, перемелется в прах.
Ещё я утешаю себя тем, что я есть,
чувствуя сладостную дрожь от полноты и желаний.
Ещё я насыщаюсь воздухом.
Вдохи пресвятые питают сердце через нос.
Позже, поздним полуднем,
когда тени станут длиннее и печальнее, чем есть,
позже, я чувствую это под кожей,
всё внезапно оборвётся, перемелется в прах.
Ещё я утешаю себя тем, что я есть,
чувствуя сладостную дрожь от полноты и желаний.