Paroles et traduction Coma - Suchotka

Suchotka

A tamtą wiosną, mama pamięta,
Paprotki rodziły jak dzikie.
Sięgałaś do nich z nożykiem,
Na sadzonki porozdzielać, porozdawać,
Bo w dżungli na jednej nodze
Bo w lesie do wysokiej doniczki
Będziemy mieszkać.

Z półek, szafek na książki
Zwinięte listki, pączki,
Beżowe rajstopy śmigały po sprzętach domowych.
Do ciotki oddamy sadzonki.
Z tapczanu, z fotela, z krzesełka
Do Anki, do Renatki
Zielone paluszki, różowe listki, blaszki żółte,
Trzy kropki.

(I'm so unpredictable but you believe me)

A jeszcze się bałem, pamiętam,
Że taką akurat im oddasz -
Spod której, gdy minie wiosna,
Wyrośnie kwiat - paprotkę.
Spod takiej synku nie rośnie,
Nikt nam szczęścia nie dotknie,
Słońce moje, Słoneczko,
W zielonych listeczkach od okien
Na święta ziemią pachnące
Paprotki, sadzonki dla ciotek,
Sadzonki dla ciotek.

Aż w dwa tygodnie je mszyca oblazła czerwona
Czy inne choróbsko czy robak.
Kikut strzępiasty, brązowa suchotka
I jesień na półkach i troska.
A ciotce cudownie wyrosła
Z maminych sadzonek paprotka
A mnie jeszcze ciotka drażniła,
Że kwiatek jej wyrósł w paprotkach,
I że wyrazi życzenie,
I że mi kwiatka nie odda.
A ja choć wiedziałem, że kłamie,
Okropnie się w sobie zżymałem
I czułem tę obcą siłę
I grzała mnie w środku i niosła
Gorąca żądza zemsty,
U ośmioletniego podrostka.

I weszło mi w płuca choróbsko
I weszła mi w ciało gorączka.

A mamie na ciotkę doniosłem,
I rzadziej widziała nas ciotka,
Aż całkiem ją mama przestała
Zapraszać do domu na obiad.
A potem się okazało,
Że to nawet nie była rodzina,
Tylko jakaś tam piąta po kisielu
Koleżanka z pracy,
Że na raka umarła przed laty
Na górce, w drewniaku przy parku
Wciśnięta w kącik,
W kuleczkę zwinięta
Suchotka.

I weszło mi w płuca choróbsko,
I weszła mi w ciało gorączka.

Odczułem skręt moich wnętrz
I niby dźwięk, że ktoś płacze.
I czułem się, i czułem jak,
Czułem, że tracę,
I czułem strach.

Jestem taki nieprzewidywalny, ale Ty mi ufasz

Dryness

And that spring, my mother remembers,
The ferns were giving birth like the wild.
You reached for them with a knife,
To divide them into seedlings, to give them away,
Because in a jungle on one foot
Because in a forest in a tall pot
We will live.

From shelves, bookcases
Rolled leaves, buds,
Beige tights scuttling over household items.
We will give the seedlings to our aunts.
From the couch, from the armchair, from the chair
To Anka, to Renatka
Green fingers, pink leaves, yellow plates,
Three dots.

(I'm so unpredictable but you believe me)

And yet I was afraid, I remember,
That you would give the one I loved to her -
From beneath which, when spring is over,
A flower - a fern - will grow.
No, my son, it doesn't grow from under one like that,
No one will touch our happiness,
My sunshine, my little sun,
In green leaves from the windows
On Christmas they smell of earth
Ferns, seedlings for aunts,
Seedlings for aunts.

And after two weeks aphids covered it with red
Or some other disease or insect.
A tattered stump, brown dryness
And autumn on the shelves and worry.
And at our aunt's, a fern grew wonderfully
From my mother's seedlings
And my aunt teased me,
That a flower had sprouted in her ferns,
And that she would make a wish,
And that she would not give me the flower.
And although I knew she was lying,
I was terribly angry with myself
And I felt this alien strength
And it warmed me inside and carried me away
Hot lust for revenge,
In an eight-year-old teenager.

And a disease entered my lungs
And a fever entered my body.

And I reported my aunt to my mother,
And our aunt saw us less often,
Until my mother completely stopped
Inviting her home for dinner.
And then it turned out,
That she wasn't even family,
Just some fifth after jelly
Work colleague,
That she died of cancer years ago
On the hill, in a wooden house by the park
Squeezed into a corner,
Curled up in a ball
Dryness.

And a disease entered my lungs,
And a fever entered my body.

I felt the twist of my insides
And something like the sound of someone crying.
And I felt like, and I felt like,
I felt that I was losing,
And I felt fear.

I'm so unpredictable, but you trust me