Paroles et traduction Da Poet - Dur Dünya

Dur Dünya

Senin savaşında telaşla koşturan bi hiçim ben
Affet, çıkmak bilmedim hiç içimden
Gökyüzü tanıktı zamanın geriye akışına
Affet, hiç bişey gelmedi ki elimden
Suçlusu benim
Defterlerin arasında yaşayan bi çocuk oldum
Öldüm ama hiç yaşlanmadım
Geçmişimle geleceğim arasında konakladım
Bakışlar uzaklaştı tuhaflaşıp duraksadım
Dünya uzaktı rüzgar saçlarına dokununca
Küçük bi banktan gökyüzüne bakınca
Rüyam uyuya kalmak gamzelerinin koynunda
Senin inci mercan, benim giyotin olsun boynumda
Biliyorum ki şikayetçisindir benden
Başıma dört bin küsür bela dört bi yerden
Herşeyi unutup bi gökkuşağına tutunup
Kaçmam gerekli bir an evvel benden

Dur dünya!
Yoruldum bu rüya yaktı yıktı kalbimi
Dur dünya!
Yoruldum yalnızlık yıktı gitti dengemi
Dur dünya!
Yoruldum bu rüya yaktı yıktı kalbimi
Dur dünya!
Yoruldum yalnızlık yıktı gitti dengemi

İbaret-i tekerrür yaşananlar hala aynı
Bıraktığın yerdeyim adımlarım hala aynı
Hala hayallerin başrolündesin
Vapurlar, rüzgarlar, sokaklar hepsi aynı
Bi yanım düşünüyordu bi yanım donukken
Bi baktım, yok oldum gittim, yer başımın üstünde
Sonra sesizleşti birdenbire saniyeler
Bi kaç adım sarhoşluk, çaresizliğe bahaneler
Tanıyamadım ilk bakışta kendimi
Bu ilk değildi belli ki
Gözlerimde gözlerinin izleri
Kaos benim kadar gerçek içimdeki
Yaktım içimde, senin için biçimlenen bu şiirleri
Rotam ileri fakat gözüm geçmişe bakar
Gamzelerinde filizlenen o gülümseme yalan
Bugün dünü arar, bugün dünü yakar
İstanbul gibiyim bi araya gelmez iki yakam

Dur dünya!
Yoruldum bu rüya yaktı yıktı kalbimi
Dur dünya!
Yoruldum yalnızlık yıktı gitti dengemi
Dur dünya!
Yoruldum bu rüya yaktı yıktı kalbimi
Dur dünya!
Yoruldum yalnızlık yıktı gitti dengemi
Dur dünya!
Yoruldum bu rüya yaktı yıktı kalbimi
Dur dünya!
Yoruldum yalnızlık yıktı gitti dengemi

Unbearable World

I'm a nothing that rushes about in your war
Forgive me, I could never get out of my mind
The sky was a witness to the reverse flow of time
Forgive me, nothing ever came out of my hand
It's my fault
I became a child living among the notebooks
I died but never aged
I stayed between my past and future
My gaze wandered, grew strange, and paused
The world was far away when the wind touched your hair
When I look at the sky from a small bench
My dream is to fall asleep in the bosom of your dimples
May your pearls and corals be a guillotine around my neck
I know you are complaining about me
I'm a disaster in over four thousand ways
I must forget everything and cling to a rainbow
Must escape from myself at once

Stop world!
I'm tired, this dream has burned and destroyed my heart
Stop world!
I'm tired, loneliness has destroyed my balance
Stop world!
I'm tired, this dream has burned and destroyed my heart
Stop world!
I'm tired, loneliness has destroyed my balance

The things that are repeated are still the same
I'm where you left me, my steps are still the same
You're still the star of my dreams
The ships, the winds, the streets, they're all the same
One side of me was thinking while the other side was dull
All of a sudden, I vanished, and the ground was above my head
Then the seconds fell silent
A few steps of drunkenness, excuses for despair
I couldn't recognize myself at first glance
This wasn't the first time, obviously
The traces of your eyes in my eyes
The chaos inside me is as real as I am
I burned these poems that were shaped for you inside me
My course is forward, but my eyes look to the past
The smile that blossomed in your dimples is a lie
Today searches for yesterday, today burns yesterday
I'm like Istanbul, my two sides never come together

Stop world!
I'm tired, this dream has burned and destroyed my heart
Stop world!
I'm tired, loneliness has destroyed my balance
Stop world!
I'm tired, this dream has burned and destroyed my heart
Stop world!
I'm tired, loneliness has destroyed my balance
Stop world!
I'm tired, this dream has burned and destroyed my heart
Stop world!
I'm tired, loneliness has destroyed my balance