Paroles et traduction Daab - Ogrodu Serce

Ogrodu Serce

W moim ogrodzie, gdzie czas leniwy
Powolną strugą płynął wytrwale
W moim ogrodzie, gdzie jeszcze nigdy
Tak dawno słów przyjaznych parę

W moim ogrodzie, gdzie smutek gości
Gdzie gorzkie dni i gorzkie noce
W moim ogrodzie, gdzie samotności
Nikt nie rozjaśniał, gdzie nigdy dotyk

W moim ogrodzie, gdzie długa zima
Zmroziła wszystkie ciepłe uczucia
W moim ogrodzie, gdzie strumień źródła
Zastygł w bezruchu, a czas umykał

Aż pewnej nocy puściły lody
Ogrodu serce mocniej zabiło
Przyszłaś, nabrałaś źródlanej wody
I napoiłaś, a wszystko ożyło

Byłaś tak śliczna, niczym poranek
Niczym wiosenny kwiat jabłoni
I nie zapomnę nigdy tej chwili
Gdy dłoń dotknęła twojej dłoni

I nie zapomnę tych chwil radosnych
Kiedy nie mogąc wydobyć słowa
Z zapartym tchem patrzyłem Ci w oczy
Tak trwała nasza bez słów rozmowa

Ja twoje włosy dotykałem ukradkiem
Gdy zamyślona z pochyloną głową
Byłaś mi jak prześliczna nimfa
Co się przegląda nad tafli wodą

I choć tak blisko byłaś przy mnie
Choć twoje oczy śmiały się do mnie
Doprawdy niczego nie jestem pewien
Co czułaś wtedy, czy wart jestem wspomnień
Wspomnień

The Heart of the Garden

In my garden, where time idly
Ever so slowly flowed on steadfastly
In my garden, where never before
Had friendly words lingered for so long

In my garden, where sadness dwelled
Where bitter days and bitter nights prevailed
In my garden, where loneliness
No one brightened, where never a touch

In my garden, where a long winter
Had frozen all warm feelings
In my garden, where the stream of the spring
Had frozen to immobility, and time slipped away

Until one night the ice gave way
The heart of the garden beat more strongly
You came, you drew water from the spring
And gave it drink, and everything revived

You were so beautiful, like the morning
Like the blossom of an apple tree in spring
And I will never forget that moment
When my hand touched yours

And I will never forget those joyful moments
When, unable to utter a word
I gazed at you with bated breath
So lasted our wordless conversation

I furtively touched your hair
As you stood lost in thought, your head bowed
You were to me like a beautiful nymph
Who admires herself in the surface of the water

And though you were so close to me
Though your eyes laughed at me
Truly I was certain of nothing
What you felt then, whether I am worthy of remembrance
Remembrance