Paroles et traduction De Dijk - Amsterdam

Amsterdam

In de stad Amsterdam
Waar de zeelieden lallen
Tot hun nachtmerries schallen
Over oud Amsterdam
In de stad Amsterdam
Waar de zeelieden dronken
Als een wimpel zo lam
In de dokken gaan ronken
In de stad Amsterdam
Waar de zeeman verzuipt
Vol van bier en van gram
Als de morgen ontluikt
In de stad Amsterdam
Waar de zeeman ontwaakt
Als de warmte weer blaakt
Over damrak en dam

In de stad Amsterdam
Waar zeelieden bikken zilv′ren haringen slikken
Bij de staart, uit de hand
Van de hand in de tand
Smijten zij met hun knaken
Want ze zullen 'm raken
Als een kat in het want
En ze stinken naar aal
In hun grofblauwe truien
En stinken naar uien
Daarmee doen zij hun maal
Na dat maal staan ze op
Om hun broek dicht te knopen
En dan gaan ze weer lopen
En het boert in hun krop

In de stad Amsterdam
Waar de zeelieden zwierven
En de meiden versieren
Buik aan buik, lekker klam
En ze draaien hun wals
Als een wentelende zon
Op de klank, dun en vals
Van een accordeon
En zo rood als een kreeft
Happen zij naar wat lucht
Tot opeens met een zucht
De muziek het begeeft
Met een air van gewicht
Voeren zij met wat spijt
Dan hun mokumse meid
Weer terug in het licht

In de stad Amsterdam
Waar de zeelieden zuipen
En maar zuipen en zuipen
En daarop nog eens gaan zuipen
Zuipen op het geluk
Van een hoer op de wallen
Of een Hamburgse hoer
Nou ja, van een goed stuk
Van een slet die zichzelf
En haar deugd heeft geschonken
Voor een gulden of elf
En dan zijn ze goed dronken
En met wankele lijven
Lozen zij dan hun drank
Pissen zoals ik jank
Op de ontrouw der wijven

In de stad Amsterdam
In de stad Amsterdam

Amsterdam

In the city of Amsterdam
Where sailors sing their drunken songs
Of nightmares that haunt them
About the old Amsterdam
In the city of Amsterdam
Where sailors get drunk
Like a pennant so weak
In the docks, they snore
In the city of Amsterdam
Where the sailor drowns
Full of beer and anger
When the morning breaks
In the city of Amsterdam
Where the sailor awakes
When the warmth returns
Over Damrak and Dam

In the city of Amsterdam
Where sailors eat silver sprats
By the tail, from their hand
From hand to mouth
They throw their bones
Because they will hit them
Like a cat in the rigging
And they stink of eel
In their coarse blue jerseys
And stink of onions
With that they make their meal
After that meal, they stand up
To button up their pants
And then they walk again
And they burp in their throats

In the city of Amsterdam
Where the sailors roamed
And courted the girls
Belly to belly, nicely moist
And they dance their waltz
Like a rotating sun
To the sound, thin and sharp
Of an accordion
And as red as a lobster
They gasp for air
Until suddenly with a sigh
The music stops
With an air of importance
They take away with some regret
Their Mokum girl
Back into the light

In the city of Amsterdam
Where the sailors drink
And they drink and they drink
And drink again
Drink to the luck
Of a whore on the Wallen
Or a Hamburg whore
Well, of a good piece
Of a slut who has given herself
And her virtue
For a guilder or eleven
And then they are very drunk
And with unsteady bodies
They lose their drink
Piss like I cry
On the unfaithfulness of women

In the city of Amsterdam
In the city of Amsterdam