Paroles et traduction De Dijk - Veel Nacht En Weinig Maan

Veel Nacht En Weinig Maan

Het was al laat met weinig maan
Ik liep naar huis genoeg gedaan
Mijn warme bed mijn lieve lief
En morgen vrolijk verder
Uit een portiek sprak ze me aan
Ik had haar daar niet eens zien staan
Want er was veel nacht en zij was zwart
Ze vroeg of ik haar nog kende

Ik keek haar aan zag haar gezicht
In het weinige lantaarnlicht
Nou nee niet echt eerlijk gezegd
Zou ik het zo niet weten
Het glinsteren van zilverpapier
Haar ogen een beetje weg van hier
Ze lachte wat en zei me dat ze mij niet was vergeten

Veel nacht en weinig maan

We gingen naar dezelfde school
Leerden dezelfde apekool
Maar ik was ouder
Zij zat een aantal klassen lager
Maar ik moest haar kennen ga maar na
De enige zwarte in de straat
Dat valt toch op in zo′n nette buurt
Die tuintjes die garages

Veel nacht en weinig maan

Ik herinnerde me vaag
Die straat weer met een rozenhaag
Om ieder tuintje en op de stoep
Een zwart meisje met vlechten
Een klein zwart meisje op een fiets
En ergens klopte er iets niet
Haar pa en ma die waren wit
Dus dat waren niet de echte

Veel nacht en weinig maan
Veel nacht en weinig maan

We stonden daar ik keek haar aan
Haast even oud nu het kan vreemd gaan
En niet eerlijk en niet goed
We zeiden tot ziens het beste
Toen ik nog omkeek zag ik niets
Geen vlechten meer geen roos geen fiets
Een vlammetje in een portiek
Dat spoedig uit zou waaien

Veel nacht en weinig maan
Veel nacht en weinig maan

Много ночи и мало луны

Было уже поздно, луны почти не было,
Я шел домой, дел на сегодня хватало.
Моя теплая постель, моя милая любимая,
А завтра веселье продолжится.
Из подъезда окликнула меня женщина,
Я ее там даже не заметил.
Ведь было много ночи, а она была темной,
Она спросила, помню ли я ее.

Я посмотрел на нее, увидел ее лицо
В скудном свете фонаря.
Ну, нет, не совсем, честно говоря,
Не могу сказать, что помню.
Блеск серебряной фольги,
Ее глаза немного не от мира сего.
Она усмехнулась и сказала, что не забыла меня.

Много ночи и мало луны.

Мы ходили в одну школу,
Учили одну и ту же ерунду.
Но я был старше,
Она была на несколько классов младше.
Но я должен был ее помнить, подумай сам,
Единственная темнокожая девочка на улице.
Это же бросается в глаза в таком благопристойном районе,
Эти садики, эти гаражи.

Много ночи и мало луны.

Я смутно вспомнил
Ту улицу с розовыми кустами,
Вокруг каждого садика и на тротуаре
Темнокожая девочка с косичками.
Маленькая темнокожая девочка на велосипеде.
И что-то здесь не сходилось.
Ее папа и мама были белыми,
Значит, они не были ее настоящими родителями.

Много ночи и мало луны.
Много ночи и мало луны.

Мы стояли, я смотрел на нее,
Почти одного возраста теперь, как странно все обернулось,
И несправедливо, и неправильно.
Мы попрощались, пожелали друг другу всего хорошего.
Когда я оглянулся, я ничего не увидел.
Ни косичек, ни роз, ни велосипеда.
Только огонек в подъезде,
Который вскоре погаснет.

Много ночи и мало луны.
Много ночи и мало луны.