Zoi Dalika Kokkini - Dimitris Mitropanos traduction en allemand

Zoi Dalika Kokkini

Ζωή, νταλίκα κόκκινη
στις εθνικές, στις εθνικές του κόσμου,
στου Στέλιου τα τραγούδια
βενζίνα των φτωχών,
αγάπη θεοσκότεινη,
πολλά ουίσκια εντός μου
ακούνε τα ζεϊμπέκικα
σαν το Πάτερ ημών.

Πίκρα, μανούλα μου, το γάλα,
πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά.

Φεύγω απ′ αυτό που νιώθω,
έκαψα τον πόθο μονος μια νυχτιά,
ήπια μέχρι που σε είδα
με βαθιά ρυτίδα μες στην ξενιτιά,
φεύγω απ' αυτό που νιώθω.

Βαριά τα χρόνια, σίδερα,
και τζούφια η λαμαρίνα,
χοτ ντογκ απ′ την καντίνα,
χιλιόμετρα φασόν,
αγάπη θεοσκότεινη,
Θεσσαλονίκη Αθήνα,
αγάπησέ με σήμερα
και στη διαπασών.

Πίκρα, μανούλα μου, το γάλα,
πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά.

Leben, roter LKW

Leben, roter LKW
auf den Landstraßen, auf den Landstraßen der Welt,
in Stelios' Liedern
Benzin der Armen,
tiefdunkle Liebe,
viele Whiskys in mir
hören die Zeibekika
wie das Vaterunser.

Bitterkeit, meine Mutter, die Milch,
bitter unsere feuchten Jahre,
die großen Fabriken,
die kleinen Tageslöhne.

Ich gehe weg von dem, was ich fühle,
ich habe das Verlangen allein in einer Nacht verbrannt,
ich trank, bis ich dich sah
mit einer tiefen Falte in der Fremde,
ich gehe weg von dem, was ich fühle.

Schwer die Jahre, Eisen,
und hohl das Blech,
Hotdog von der Kantine,
Kilometer im Akkord,
tiefdunkle Liebe,
Thessaloniki Athen,
liebe mich heute
und aufs Ganze.

Bitterkeit, meine Mutter, die Milch,
bitter unsere feuchten Jahre,
die großen Fabriken,
die kleinen Tageslöhne,
die großen Fabriken,
die kleinen Tageslöhne.