Paroles et traduction Dimos Anastasiadis - Tis Nychtes Ntynomai Paidi

Tis Nychtes Ntynomai Paidi

Πέντε η ώρα το πρωί κι έχω μεγάλο κρίμα
νιώθω πως πάντα στη ζωή μου υπήρξα μόνο θύμα
κι έτσι αρπάζω ένα στυλό κι ανάβω ένα τσιγάρο
κανονικά ακούω ροκ μ' απόψε θα ραπάρω.

Τη μέρα κρύβομαι καλά μα είναι βαρύς ο πόνος
έχω πολλούς να μ' αγαπούν μα πάλι νιώθω μόνος
κι έτσι ζητάω διαρκώς μια ταπεινή συγνώμη
που δε με σέρνουν οι καιροί κι έχω δικιά μου γνώμη.

Τις νύχτες πριν να κοιμηθώ ανάβω όλα τα φώτα
και προσπαθώ να φοβηθώ όπως φοβόμουν πρώτα
τις νύχτες ντύνομαι παιδί που ψάχνει στο σκοτάδι
μήπως μπορέσει να κρυφτεί στης μάνας του το χάδι.

Πρέπει στο internet να μπεις αν θέλεις να φλερτάρεις
και την απάντηση που θες με mail θα την πάρεις
έχουν αλλάξει οι καιροί πεθάναν τα καμάκια
τρώει ο άντρας τη φακή κι η γκόμενα σουβλάκια.

Γειά σου μητέρα και μπαμπά που έκανες το παιδί σου
ό, τι θα ήθελες εσύ να ήσουν στη ζωή σου
του έχτισες μία ζωή στους πρόποδες της θλίψης
πέταξε κάτω το σπαθί κι άρχισε καταχρήσεις.

Τις νύχτες φαίνονται αυτοί που λένε την αλήθεια
και το φεγγάρι θα φανεί ό, τι έχεις μες στα στήθια
τις νύχτες ντύνομαι παιδί διαλέγω ένα αστέρι
ίσως μπορέσει να μου πει όσα κανείς δεν ξέρει.

Ο Έλληνας φιλοσοφεί με το φραπέ στο χέρι
μιλά σαν να 'τανε σοφός μα τίποτα δε ξέρει
λένε πως μόνο οι αριστεροί μπορούν να γράψουν ποίημα
μα αν είν' η τέχνη αριστερή γιατί έχει τόσο χρήμα;

Θα σ' αγκαλιάσει το γυαλί αν θέλεις να φωνάξεις
σε μια πορεία μπες και συ για βόλτα να ξεσκάσεις
ούτως ή άλλως θα σε πουν μονάχα ό, τι δηλώσεις
ίσως σε κάνουν και θεό το σώμα σου αν δώσεις.

Τις νύχτες ντύνεσαι Θεός και σταματάς το χρόνο
γίνεται ο κόσμος πιο απλός χωρίς χαρά και πόνο
τις νύχτες μοιάζει το κερί με ήλιο π' ανατέλλει
και το δωμάτιο μια γη που μόνο εσένα θέλει.

Δεν είμαι αυτός που θα σου πει ποιο είναι το μονοπάτι
μια συμβουλή είν' ο πόνος μου κι άμα τι θέλεις πάρ' τη
δεν είμαι αυτός που έχει βρει όλες τις απαντήσεις
δε σώζω ανθρώπινες ψυχές ούτε και συνειδήσεις.

Εφτά η ώρα το πρωί τελειώνει το μελάνι
δε μετανιώνω ούτε στιγμή για ό, τι έχω κάνει
κι έτσι αφήνω το στυλό και το τσιγάρο σβήνω
να μου λερώσουν τ' όνειρο κανένα δεν αφήνω.

Τις νύχτες ντύνεσαι Θεός
...κανένα δεν αφήνω
Γίνεται ο κόσμος πιο απλός
...κανένα δεν αφήνω
Τις νύχτες μοιάζει το κερί
...κανένα δεν αφήνω
Και το δωμάτιο μια γη
...κανένα δεν αφήνω

I Dress Up as a Child at Night

It's five in the morning and I feel a great shame,
like I've always been just a victim in life's game.
So I grab a pen and light a cigarette,
normally I listen to rock, but tonight I'll rap, you bet.

I hide well during the day, but the pain is severe,
I have many who love me, but still, I feel so alone here.
And so I constantly ask for a humble apology,
for not being swayed by the times and having my own philosophy.

At night, before I sleep, I turn on all the lights,
and try to feel the fear I felt in childhood nights.
I dress up as a child at night, searching in the dark,
hoping to hide in the warmth of his mother's loving spark.

You have to go online if you want to flirt,
and the answer you seek will come in an email alert.
Times have changed, pick-up lines are dead,
the man eats lentils, the girl souvlaki instead.

Hello mother and father who shaped your child's fate,
into what you wished you were, but it's too late.
You built him a life at the foot of sorrow's hill,
he threw down the sword and turned to addictions to fill.

Those who speak the truth are revealed in the night's embrace,
and the moon will expose what you hold in your heart's space.
I dress up as a child at night, choosing a star,
hoping it might tell me things no one else knows by far.

The Greek man philosophizes with a frappé in hand,
he speaks like a wise man, but understands no land.
They say only leftists can write a poem's art,
but if art is leftist, why does it hold so much in the market?

The glass will embrace you if you want to cry out,
join a march, just for a walk, to let your feelings spout.
They'll only call you what you claim anyway,
they might even make you a god if your body you display.

At night you dress as God, stopping time's flow,
the world becomes simpler, without joy or woe.
At night the candle resembles a rising sun,
and the room, an earth that desires only one.

I'm not the one to tell you which path to take,
my pain is the only advice I can make.
I'm not the one who has found all the answers key,
I don't save human souls, nor their consciences, you see.

Seven in the morning, the ink runs dry,
I don't regret a moment of what I try.
So I put down the pen and extinguish the cigarette's flame,
I let no one taint my dreams, they'll stay the same.

At night you dress as God
...I let no one in
The world becomes simpler
...I let no one in
At night the candle resembles
...I let no one in
And the room, an earth
...I let no one in