Jestem Stąd Jestem Sobą - Małpa , Miuosh , Donatan , Pelson traduction en allemand

Jestem Stąd Jestem Sobą

Z szyi zerwę każdą smycz, z ust wypluje każdy knebel
Jestem stąd, jestem sobą, pewnych rzeczy jestem pewien
Idę prosto przed siebie przez te betonowe lasy
Kiedy zapada zmrok wbijam w tłok ludzkiej masy
Jeden krok dzieli mnie od tego całego świata
Tylko jeden, a rzadko komu udaje się wracać
Nie chcę spłacać ich długów, żyć tak jak mówi reszta
Na straży swej stać będę, póki czuję bicie serca
Mój dom to moja twierdza, ta Ziemia moją matką
Nie będą o mnie pamiętać, bo zapomnieć chcieli dawno
Żyję tu własną prawdą, inną niż tamta
Wolę odejść z honorem niż utonąć w ich kłamstwach
Zielona mila, spacer skazańca
W oczach krew, za plecami szarańcza
Wdech mnie wykańcza, dłońmi dotykam nieba
Ich świat nic mi nie dał, nic nie może mi zabrać

Pierwsze teksty na papier pod Molesty znakiem
Lałem wtedy na wszystko, byłem niebieskim ptakiem
Z biegiem czasu coraz lepszy w rapie
Biały kruk na scenie czas to wywietrzyć, łapiesz?
Mam czerwone spojówki, czarne trampki
Idę po drodze, depczę piaskowe zamki
Nie pluję na los, nie robię z siebie ofiary
Patrzę na świat przez różowe okulary
Czarny charakter na żółtych papierach
Kiedy zmiana jest faktem, udowodniłem nie raz
Słyszałem kroki Boga, życie jest kruche
Mam złotą proporcję między umysłem a duchem
Wersów plecak, tysiące w zeszycie
Oślepiam blaskiem, jestem słońcem w zenicie
Robię swoje z mikrofonem i strzała
Potem gram w zielone, myślę o niebieskich migdałach

Niech nigdy nikt nic nie staje na mej drodze
Widzę dobry układ planet i sztamę w mej załodze
Tu buduje swój zamek i to nie jest zamek z piasku
Kartka, atrament, oddaję co miejskie miastu
Jest więcej nas tu niż mógłbyś się spodziewać
Dla architektów słowa wznieś ręce do nieba
Ej, jestem tym kim trzeba we właściwym czasie
Tu gdzie prawdę mówią wersy, nie artykuły w prasie
W pełnej krasie przedstawić wszystko jest trudno
I nie znaczy, że będziesz bogaty jak wdepniesz w gówno
Bit jest jak płótno, wokal jak pędzel mistrza
I może to te obrazy, na których w przyszłości zyskasz
Ktoś toczy pianę z pyska i zawsze jest na nie
Jego zdanie, sram w jego uznanie
"Jaśnie wielmożny panie Ero" to mowa o mnie
I choć był bym pijany i tak myślę przytomnie

Zeszliśmy na ziemię z drzew wtedy gdy świat był płaski
Namalować obrazki kredą na ścianach jaskiń
Żyliśmy z braćmi, by wziąć ich pod opiekę
Wyjść przed szereg, aby w końcu móc nazwać się człowiekiem
Okiełznać rzekę, ocean, a w końcu powietrze
I nauczyć się wybierać, które drogi są najlepsze
Ciągle chcąc jeszcze oddawać za bezcen
Wszystko co wcześniej sprawiło, że tutaj jestem
Idę po respekt od przodków w zaświatach
By wreszcie gdzieś w środku móc odczuć, że spłacam
Dług, który niekoniecznie należał do mnie
Chwyta za zawleczkę twój nieustraszony żołnierz
W końcu pojmiesz, że choć to nie to samo
Walczymy w jednej wojnie, a więc stanowimy całość
Niech świat podpalą, niech spłonie od jednej iskry
Nadchodzi koniec, za moment będzie po wszystkim

Ich bin von hier, ich bin ich selbst

Ich werde jede Leine von meinem Hals reißen, jeden Knebel aus meinem Mund spucken
Ich bin von hier, ich bin ich selbst, einiger Dinge bin ich mir sicher
Ich gehe geradeaus durch diese Betonwälder
Wenn es dunkel wird, tauche ich in die Menschenmenge ein
Ein Schritt trennt mich von dieser ganzen Welt
Nur einer, und selten gelingt es jemandem zurückzukehren
Ich will ihre Schulden nicht bezahlen, nicht so leben, wie die anderen sagen
Ich werde Wache stehen, solange ich mein Herz schlagen fühle
Mein Zuhause ist meine Festung, diese Erde meine Mutter
Sie werden sich nicht an mich erinnern, weil sie mich längst vergessen wollten
Ich lebe hier meine eigene Wahrheit, eine andere als jene
Ich gehe lieber mit Ehre, als in ihren Lügen zu ertrinken
Die grüne Meile, der Spaziergang eines Verurteilten
Blut in den Augen, hinter mir die Heuschrecken
Der Atem bringt mich um, mit meinen Händen berühre ich den Himmel
Ihre Welt hat mir nichts gegeben, sie kann mir nichts nehmen

Die ersten Texte auf Papier unter dem Zeichen von Molesta
Ich habe damals auf alles geschissen, ich war ein blauer Vogel
Mit der Zeit immer besser im Rap
Ein weißer Rabe auf der Bühne, Zeit, das zu lüften, verstehst du?
Ich habe rote Augen, schwarze Turnschuhe
Ich gehe den Weg entlang, trete auf Sandburgen
Ich spucke nicht auf das Schicksal, ich mache mich nicht zum Opfer
Ich sehe die Welt durch eine rosarote Brille
Schwarzer Charakter auf gelben Papieren
Wenn Veränderung eine Tatsache ist, habe ich mehr als einmal bewiesen
Ich habe Gottes Schritte gehört, das Leben ist zerbrechlich
Ich habe die goldene Proportion zwischen Verstand und Geist
Ein Rucksack voller Verse, Tausende im Heft
Ich blende mit meinem Glanz, ich bin die Sonne im Zenit
Ich mache mein Ding mit dem Mikrofon und los geht's
Dann spiele ich im Grünen, denke an blaue Mandeln

Möge mir niemals jemand im Weg stehen
Ich sehe eine gute Planetenkonstellation und Zusammenhalt in meiner Crew
Hier baue ich mein Schloss, und es ist kein Schloss aus Sand
Papier, Tinte, ich gebe der Stadt zurück, was städtisch ist
Es gibt mehr von uns hier, als du erwarten würdest
Für die Architekten des Wortes, erhebt eure Hände zum Himmel
Hey, ich bin der, der ich sein muss, zur richtigen Zeit
Hier, wo die Wahrheit durch Verse gesprochen wird, nicht durch Zeitungsartikel
Alles in voller Pracht darzustellen, ist schwierig
Und es bedeutet nicht, dass du reich wirst, wenn du in Scheiße trittst
Der Beat ist wie eine Leinwand, der Gesang wie der Pinsel des Meisters
Und vielleicht sind es diese Bilder, an denen du in Zukunft verdienen wirst
Jemand schäumt vor Wut und ist immer dagegen
Seine Meinung, ich scheiße auf seine Anerkennung
"Euer Gnaden, Herr Ero", so spricht man über mich
Und selbst wenn ich betrunken wäre, denke ich klar

Wir kamen von den Bäumen auf die Erde, als die Welt noch flach war
Um mit Kreide Bilder an die Wände der Höhlen zu malen
Wir lebten mit unseren Brüdern, um sie zu beschützen
Traten hervor, um uns endlich Mensch nennen zu können
Den Fluss, den Ozean und schließlich die Luft zu zähmen
Und zu lernen, die besten Wege zu wählen
Immer noch alles umsonst hingeben wollen
Alles, was mich hierher gebracht hat
Ich strebe nach Respekt von meinen Vorfahren im Jenseits
Um endlich irgendwo tief im Inneren zu spüren, dass ich bezahle
Eine Schuld, die nicht unbedingt meine war
Dein furchtloser Soldat greift nach dem Splint
Endlich wirst du begreifen, dass, obwohl es nicht dasselbe ist
Wir im selben Krieg kämpfen und somit ein Ganzes bilden
Sollen sie die Welt anzünden, soll sie durch einen Funken verbrennen
Das Ende naht, gleich ist alles vorbei