Paroles et traduction Dursun Ali Erzincanlı - Asırlık Şiir

Asırlık Şiir

Bir şiir daha başlıyor
Ama bu, asırlık bir şiirdir
On dört asırlık bir şiir
Peygamber sohbetinin
Şiirleşmiş ifadesidir

Şimdi o güne gidiyoruz
Yine bir yolculuğa çıkıyoruz
Yeni bir yolculuğa
Zaman ötesi zamanda
Ulvi bir vakitteyiz
Ve sanki biz, şimdi Asr-ı Saadetteyiz
İzhir ve celil otlarının o hoş kokusu yayılır
Mecenne sularının sesi gelir uzaktan

Şame ve Tufeyl dağları ninni söyler sahraya
Her şey uysaldır
Her şeyde nazlı bir gül edası
O′nun edası
Ve O'nun sohbeti
Dinleyenler sahabe topluluğu
Sanki başlarında bir kuş var,
Ve sanki o uçmasın diye pür dikkât
O′nu dinliyorlar

Aileden, maldan ve amelden bahsediyor.
Sohbet bitince Abdullah bin Kürz izin istiyor
"Ya Rasulallah!
Anlattıklarınızı şiir halinde söyleyeyim mi?
İzin verir misiniz?"
Hazreti Peygamber
"Olur" buyuruyor

Ve Abdullah bin Kürz şiirine başlıyor
Ailem, yaptıklarım ve ben sanki üç kardeşiz
Ölüm yaklaştığında onları çağırıp konuşan biri gibiyiz

Adam kardeşlerine der ki
"Ölüm kapımı çaldı! Bana yardım edin
Geri dönülmez bir yolculuk başlıyor
Uzun ve güvenilmez
Bu hal karşısında bana nasıl yardım edebilirsiniz?"

Malı der ki
"Benden ayrılmadığın sürece
Her isteğini yerine getiririm
Ama ayrılık olursa aramızdaki dostluk biter
İstediğini benden şimdi al
Çünkü yakında ben, savrulan kumlar arasına katılacağım
Başka insanların olacağım
Beni sonraya bırakma, harca
Hızla yaklaşan ölüm gelmeden
Elini çabuk tut, hayır yap"

Ailesi de şöyle der
"Ben seni cidden sever
Seni herkesten üstün tutarım
Gücümü kuvvetimi senin için harcar, iyiliğini isterim
Ama iş ciddileştiğinde senin için ölemem

Ardından göz yaşı dökerim
Yüksek sesle ağlarım
Seni hayırla yâdederim
Cenazende bulunur
Gireceğin kabre kadar
O son durağına kadar
Hasretle tabutunu taşır
Sonra geri dönerim
Sanki aramızda hiç bir şey yokmuş gibi

Hiç birbirimizi sevmemiş gibi
Hiç birbirimizden sevgi görmemiş gibi"
İşte insanın ailesi
İşte desteği
Ve işte gerçek yüzü

Sonra ameli konuşur insana
"Ben, senin kardeşinim" der
"Sarsıntıların dehşetli anında
Benim gibi bir kardeş bulamazsın
Benimle mezarda karşılaşacaksın
Orda seni savunacağım
Hesap günü, ağır gelmesi için gayret gösterdiğin kefeye oturacağım

Beni unutma, değerimi bil
Ben üzerine titreyen merhametli bir öğütçüyüm
Seni hiç bir zaman yalnız bırakmam
İşte senin amelin
Vuslat günü kavuşacağın güzel amellerin"

Abdullah bu şiiri okuyunca
Rasulullah ve arkadaşları ağladılar
Ve o günden sonra
Hazreti Abdullah
Ne zaman ki bir topluluğun yanından geçse
Kendisini çağırır, şiirini okumasını rica ederlerdi

O da okurdu
Ve yine göz yaşı
Yine çağlayan sahabe yürekleri
Bu şiir asırlık bir şiirdi
On dört asırdır okunan bir şiirdi
Peygamber sohbetinin
Şiirleşmiş ifadesiydi

Centuries-Old Poem

Another poem begins,
But this one, a poem spanning centuries,
A poem fourteen centuries old,
It's the poetic expression
Of the Prophet's conversation.

We journey to that day now,
Embarking on a journey once more,
A new journey,
In a time beyond time,
We find ourselves in a sacred moment,
And it's as if we are now in the Age of Bliss,
The sweet scent of Izhir and Jelil herbs fills the air,
The sound of Mecenne waters reaches us from afar.

Shama and Tufeyl mountains sing lullabies to the desert,
Everything is gentle,
In everything, a delicate rose-like grace,
His grace,
And His conversation,
The listeners are a gathering of companions,
It's as if there's a bird above their heads,
And as if they are fully attentive so it wouldn't fly away,
They listen to Him.

He speaks of family, wealth, and deeds.
When the conversation ends, Abdullah bin Kurz seeks permission,
"Oh Messenger of God!
May I recite what you have told us in the form of a poem?
Would you grant me permission?"
The Holy Prophet
Says, "Yes."

And Abdullah bin Kurz begins his poem,
My family, my deeds, and I, are like three brothers,
We are like someone who calls upon them and speaks when death approaches.

The man says to his brothers,
"Death has knocked on my door! Help me,
An irreversible journey begins,
Long and unreliable,
In the face of this situation, how can you help me?"

Wealth says,
"As long as you don't part from me,
I will fulfill your every wish,
But if there's separation, the friendship between us ends,
Take what you want from me now,
Because soon I will join the scattered sands,
I will belong to other people,
Don't leave me for later, spend me,
Before the rapidly approaching death arrives,
Hurry, do good deeds."

His family also says,
"I truly love you,
I hold you above everyone else,
I will spend my strength and power for you, and wish for your well-being,
But when things get serious, I cannot die for you.

Then I will shed tears,
I will weep loudly,
I will remember you with kindness,
I will attend your funeral,
Up to the grave you will enter,
To that final destination,
I will carry your coffin with longing,
Then I will return,
As if nothing ever happened between us,

As if we never loved each other,
As if we never received love from each other."
This is man's family,
This is their support,
And this is their true face.

Then his deeds speak to the man,
"I am your brother," they say,
"In the terrifying moment of tremors,
You will not find a brother like me,
You will meet me in the grave,
There I will defend you,
On the Day of Judgement, I will sit on the scale that you strive to make heavy.

Do not forget me, know my worth,
I am a compassionate advisor who cares deeply for you,
I will never leave you alone,
These are your deeds,
The good deeds you will meet on the Day of Reunion."

When Abdullah recited this poem,
The Messenger of God and his companions wept,
And from that day on,
Whenever Hazrat Abdullah
Passed by a gathering,
They would call him and ask him to recite his poem.

And he would recite,
And again tears,
Again the cascading hearts of the companions,
This poem was a poem of centuries,
A poem recited for fourteen centuries,
It was the poetic expression
Of the Prophet's conversation.