Paroles et traduction Dursun Ali Erzincanlı - Kırk Yaşındasın

Kırk Yaşındasın

Rahmetini umarak
Günahkar bir dille;
Allah azze ve celle

Ya rasulallah,
Âlemlere rahmet hayatın geçiyor kalbimizden,
Kalbimizden seyrediyoruz seni.

İşte
Bir yaşındasın,
Beni sa′d yurdundasın
Sana süt anne olmadı kadınlar
Bu yüzden dargın bulutlar
Bir damla yağmur indirmiyor
Kıtlık hüküm sürüyor beni sa'd yurdunda
Minicik bir bulut var gökyüzünde
Sana aşık...
Ayrılmıyor başucundan
Ve insanlar yağmur duasında...
Hz.halime kucağına alıyor seni
Yeryüzünde bir gölgelik... seni güneşten korumak için
Oysa minicik bulut gökyüzünde
Sana meftun, sana kilitli...
Ve dua eden rahibin kucağındasın
Dünyalar güzeli gözlerine bakıyor rahip
Kıtlığı da unutuyor, yağmuru da, duayı da
Ama sen unutmuyorsun
Uğruna canlarımız feda o gözlerinle gökyüzüne bakıyorsun
O minicik bulut ilişiyor bakışlarına
Büyüyor, büyüyor...
Sonra nazlı nazlı yağmur damlaları iniyor buluttan
Fakat çoğusu bilmiyor yağmurun geliş sebebini
Çoğusu bilmiyor seni...

Altı yaşındasın
Medine-i münevvere yolundasın
Yanında aziz annen ve ümmü eymen
Yetimliğini hissediyorsun baba kabristanında
Sonra yolda, ebva′da öksüzlük karşılıyor seni
Mekke'ye annesiz giriyorsun
Abdulmuttalip bir başka seviyor seni
Ebu talip bir başka seviyor

Ya rasulallah
Mekke çocukları annelerine seslenirler miydi senin yanında
Onlar anne deyince sen yere mi bakardın
Mekke rüzgarları kaç gece gözyaşlarını taşıdı ebva'ya
Kaç gece anne diye hıçkırdın
Efendim!
Senin yerine de anne dedik annemize
Senin yerine de baba dedik

Yirmi beş yaşındasın
Ve bambaşkasın
Kimse sana denk değil
Şefkat yayıyor kokun
Güven veriyor sesin
Sen muhammed-ül emin′ sin

Otuz üç yaşındasın
Dalga dalga rahmet var

Otuz beş yaşındasın
Hadi gel bekletme yar
İniltiler çalıyor kapısını göklerin
Hadi gel bekletme yar
Sinesi çatlayacak rasul bekleyenlerin...
Hadi gel ey yâr!
Nurdağına davet var

İşte
Kırk yaşındasın
Hira nur dağındasın
Cibril iniyor göklerden
Ve nokta nokta her yerden salat, selam yükseliyor
Sen kâinatın yüreğinden hasretle kopan " ah! " sın
Karanlık gecelerimize sabahsın
Sen nebiyullahsın
Sen habibullahsın
Sen rasulullahsın

Niye incittiler ki seni sultanım
Niye işkence yaptılar ki sana
Ebu Talip öldü diye mi bu pervasızca saldırılar
Himayesiz kaldın diye mi
Kabe′deki ağlayışın geliyor gözümüzün önüne
"Amca yokluğunu ne çabuk hissettirdin " diyişin
Haremde namaz kılışın geliyor aklımıza
Başına pislikler saçılıyor
Başlar feda o mübarek başına
Nasipsizler sana bakıp nasıl da gülüyorlar
Biri koşuyor mekke sokaklarından sana doğru
Biri koşuyor ama sanki yere inmiş arş-ı Âla
"Bu koşan kimdir" diye bir soru dolaşıyor boşlukta
Bu koşan kim?
Ve cevap veriyor biri:
Muhammed' in kızı fatımatüz-zehra
Velilerin anası...
Yüzünü gözünü siliyor biricik kızın
Sana yeryüzünde en çok benzeyen
Gülmesi sen, ağlaması sen
" Ağlama kızım " diyişin geliyor aklımıza
Niye çıkardılar ki yurdundan seni
Himayesiz kaldın diye mi
Onlar bilmiyorlar mıydı seni himaye edeni
Seni yetim bulup barındıranı
Seni alemlere rahmet kılanı
Onlar deli diyorlardı sana, sen susuyordun
Mecnun diyorlardı, şair diyorlardı, sen susuyordun
"Seni bizim elimizden kim kurtaracak" diyorlardı
Sen,
Sen " Allah! " diyordun
Allah azze ve celle
Semayı haşyet kaplıyordu
Sen " Allah! " diyordun
Arş-ı Âla titriyordu
Bedir′ de " Allah! " diyordun
Üç bin melek iniyordu alaca atlarda
Yüz yirmi beş bin sahabi:
"Anam babam sana feda olsun" diyordu

Ya rasulallah
Medine-i münevvere sokaklarında yürüyordun
Neccar oğulları'nın küçük kızları seni görünce
Sevinçten ne yapacaklarını bilememişlerdi
"Beni seviyor musunuz?" diye sormuştun onlara
"Seni çok seviyoruz ya habiballah " demişlerdi
Sen de:
" Allah biliyor ki ben de sizi çok seviyorum" demiştin
Bu gün yaşayan gençler var
Neccar oğulları′nın kızları diğil belki
Ama seni onlar da çok seviyor
Gözyaşlarından belli ki seni canlarından çok seviyorlar
Senden başka kimseleri yok
Allah biliyor ki sen onları da çok seviyorsun

Altmış üç yaşındasın
Refik-i Âla duasındasın
Senin için siyah yünden çizgili bir cüppe dokunmuştu
Kenarları beyazdı
Onu giyerek ashabının yanına çıkmıştın
Ve mübarek ellerini dizine vurarak:
" Görüyor musunuz ne kadar güzel " demiştin
Meclisinde bulunan biri sana seslenmişti:
" Anam babam sana feda olsun ya rasulallah, onu bana ver "
Niye istemişti ki senden sevdiğini bile bile
İstendiğinde katiyyen " hayır " demediğini bile bile
" Peki " dedin o zata
Ve sen yine yamalı, eski cübbeni giydin
Dostuna kavuşmana bir hafta kalmıştı
Aynı cübbeden yine yine diktiler
Ama giyinmek nasip olmadı
Haberler uçurmuştun ebu hureyre' nin diliyle:
" Benden sonra öyle kimseler gelecek ki, keşke peygamberi görseydik de ne malımız ne evladımız olsaydı diyecekler "
Ve hz. enes ile paylaşmıştın özlemini
" Beni görmedikleri halde bana iman eden kardeşlerimi görmeyi çok isterdim"

Sultanım!
Ey medine minberinde " ümmeti, ümmeti " diye hüznü giyen sevgili
Ey mekke mihrabında alemler hesabına " Allah! " diyen sevgili
Bize lütfu ilahi bahşedilen kapına diz çöktük, bey′ at ettik
Rabbinden bize ne getirdi isen amenna
Duyduk, itaat ettik

Ya rasulallah
Sen hâlâ kırk yaşındasın
Ve hâlâ ümmetinin başındasın...

You Are Forty Years Old

Hoping for your mercy,
With a sinner's tongue;
Allah, the Mighty and Sublime

Oh Messenger of Allah,
Your life, a mercy to the worlds, is passing through our hearts,
From our hearts we watch you.

Here
You are one year old,
In the land of Sa'd you reside
Women did not become your wet nurse
Therefore, the resentful clouds
Do not send a drop of rain
Famine reigns in the land of Sa'd
There is a tiny cloud in the sky
In love with you...
It doesn't leave your bedside
And people are praying for rain...
Hz. Halima takes you in her arms
A shade on Earth... to protect you from the sun
Yet, the tiny cloud in the sky
Is captivated by you, locked onto you...
And you are in the arms of the praying priest
The priest looks into your eyes, the beauty of the worlds
He forgets the famine, the rain, and the prayer
But you do not forget
With those eyes, for which our lives are sacrificed, you look at the sky
That tiny cloud catches your gaze
It grows, it grows...
Then, graceful raindrops descend from the cloud
But most do not know the reason for the rain's arrival
Most do not know you...

You are six years old
You are on the road to Medina-i Münevvere
With your dear mother and Umm Ayman
You feel your orphanhood at your father's grave
Then, on the road, in Abwa, orphanhood greets you
You enter Mecca without your mother
Abdulmuttalib loves you in a different way
Abu Talib loves you in a different way

Oh Messenger of Allah
Did the children of Mecca call out to their mothers by your side?
Did you look down when they said "mother"?
How many nights did the winds of Mecca carry your tears to Abwa?
How many nights did you sob, saying "mother"?
My Master!
We called our mother "mother" in your place
We called our father "father" in your place

You are twenty-five years old
And you are unique
No one is your equal
Your scent spreads compassion
Your voice gives confidence
You are Muhammad-ul-Emin

You are thirty-three years old
There are waves of mercy

You are thirty-five years old
Come, do not keep your beloved waiting
Moans knock on the doors of the heavens
Come, do not keep your beloved waiting
The hearts of those who await the Rasul will burst...
Come, oh beloved!
There is an invitation to the Mountain of Light

Here
You are forty years old
You are on the Mount of Light, Hira
Jibril descends from the heavens
And from everywhere, blessings and peace rise like dots
You are the "ah!" of longing that breaks from the heart of the universe
You are the dawn to our dark nights
You are the Prophet of Allah
You are the Beloved of Allah
You are the Messenger of Allah

Why did they hurt you, my Sultan?
Why did they torture you?
Was it because Abu Talib died, that these reckless attacks?
Was it because you were left without protection?
Your crying in the Kaaba comes before our eyes
Your saying, "Uncle, how quickly you made me feel your absence"
Your prayer in the Haram comes to our minds
Filth is thrown on your head
Our heads are sacrificed for that blessed head
How do the unfortunate ones look at you and laugh?
Someone runs towards you from the streets of Mecca
Someone runs, but it is as if the Throne of Allah has descended to Earth
A question wanders in the void, "Who is this running?"
Who is this running?
And someone answers:
Muhammad's daughter, Fatimah al-Zahra
The mother of the saints...
Your only daughter wipes your face and eyes
The one who resembles you the most on Earth
Her laughter is you, her tears are you
Your saying, "Don't cry, my daughter" comes to our minds
Why did they drive you out of your homeland?
Was it because you were left without protection?
Didn't they know who protects you?
The one who found you an orphan and sheltered you
The one who made you a mercy to the worlds
They called you crazy, you remained silent
They called you Majnun, they called you a poet, you remained silent
They said, "Who will save you from our hands?"
You,
You said, "Allah!"
Allah, the Mighty and Sublime
Awe covered the sky
You said, "Allah!"
The Throne of Allah trembled
In Badr, you said, "Allah!"
Three thousand angels descended on dappled horses
One hundred and twenty-five thousand companions:
Said, "May my mother and father be sacrificed for you"

Oh Messenger of Allah
You were walking in the streets of Medina-i Münevvere
When the little girls of the Banu Najjar saw you
They didn't know what to do with joy
You asked them, "Do you love me?"
They said, "We love you very much, O Habiballah"
And you said:
"Allah knows that I love you very much too"
There are young people alive today
Maybe not the daughters of Banu Najjar
But they love you very much too
It is clear from their tears that they love you more than their lives
They have no one but you
Allah knows that you love them very much too

You are sixty-three years old
You are in the prayer of Refik-i Ala
A striped robe of black wool had been woven for you
Its edges were white
You had come out to your companions wearing it
And patting your blessed hands on your knees:
You said, "See how beautiful it is"
Someone in your assembly called out to you:
"May my mother and father be sacrificed for you, O Messenger of Allah, give it to me"
Why did he ask you for it, knowing that you loved it?
Knowing that you never said "no" when asked
You said, "Okay" to that person
And you wore your patched, old robe again
There was one week left until you met your friend
They sewed the same robe again and again
But you were not destined to wear it
You had sent news through the tongue of Abu Hurayra:
"After me will come those who will say, 'I wish we had seen the Prophet, even if we had neither wealth nor children'"
And you had shared your longing with Hz. Anas
"I would love to see my brothers who believe in me even though they have not seen me"

My Sultan!
O beloved, who wore sorrow on the pulpit of Medina, saying "My Ummah, my Ummah"
O beloved, who said "Allah!" in the mihrab of Mecca on behalf of the worlds
We knelt at your door, bestowed upon us by divine grace, we surrendered
Whatever you have brought us from your Lord, we believe
We heard and obeyed

Oh Messenger of Allah
You are still forty years old
And you are still at the head of your Ummah...