Paroles et traduction Ebi - Hamsafar

Hamsafar

تو از کدوم قصه ای که خواستنت عادته
نبودنت فاجعه ، بودنت امنیته
تو از کدوم سرزمین ، تو از کدوم هوایی
که از قبیله ی من ، یه آسمون جدایی
اهل هرجا که باشی
قاصد شکفتنی
توی بهت و دغدغه
ناجی قلب منی
پاکی آبی یا ابر
نه خدایا شبنمی
قد آغوش منی
نه زیادی نه کمی
منو با خودت ببر
من حریص رفتنم
عاشق فتح افق
دشمن برگشتنم
منو با خودت ببر
ای بوی تو گرفته تنپوش کهنه ی من
چه خوبه با تو رفتن ، رفتن همیشه رفتن
چه خوبه مثل سایه همسفر تو بودن
همقدم جاده ها ، تن به سفر سپردن
چی می شد شعر سفر بیت آخرین نداشت
عمر کوچ من و تو دم واپسین نداشت
آخر شعر سفر ، آخر عمر منه
لحظه ی مردن من ، لحظه ی رسیدنه
منو با خودت ببر

Fellow Traveler

From which story are you, that wanting you is a habit?
Your absence is a disaster, your presence is safety.
From which land are you, from which air?
That from my tribe, you are a sky apart.
From wherever you are,
A messenger of blossoming,
In bewilderment and anguish,
The savior of my heart.
Are you the purity of water or a cloud?
No, my God, you are the dew,
You are the size of my embrace,
Not too much, not too little.
Take me with you,
I'm eager to go,
A lover of conquering horizons,
An enemy of turning back.
Take me with you,
Oh, your scent has enveloped my old clothes,
How wonderful it is to go with you, to go forever,
How wonderful it is to be your shadow, a fellow traveler,
A companion on the roads, to surrender to the journey.
What if the poem of travel had no last verse?
My wandering life and yours had no last breath?
The end of the poem of travel is the end of my life,
The moment of my death is the moment of arrival.
Take me with you.