Ebi - Lalehzaar - traduction des paroles en anglais

Paroles et traduction Ebi - Lalehzaar




Lalehzaar
Lalehzaar
همین فردا باید برم لالهزار، دلم واسه حال و هواش لک زده
Tomorrow I have to go to Lalehzar, my heart yearns for its atmosphere
حالا شیره رو کاشی کاری دیگه، لابد پیر شده حتما عینک زده
Now, the sherbet seller is old and probably wears glasses, with tilework all around him
لابد بچهها تووی پس کوچههاش، بازم فیلمای جفتی طاق میزنن
Perhaps the children in the back alleys are still clandestinely showing movies in pairs
نئونهای رو سر درِ سینما، هنوز مثلِ رنگینکمون روشنان
The neon lights above the cinema entrance are still lit up like a rainbow
هنوز تو تئاترای اونجا میشه، نشست و پیِسهای بیپرده دید
One can still sit and watch uncensored plays in its theaters
میشه گاهی وقتا تووی کافههاش، صدای خوشِ شاملو رو شنید
Sometimes, one can hear the melodious voice of Shamloo in its cafes
میدونم که توو دودِ اون کافهها، هنو پچپچ مردنِ تختیه
I know that in the smoke of those cafes, the whispers of Takhti's death still linger
هنوزم یکی داره جار میزنه، که چهارشنبهها روزِ خوشبختیه
Someone is still shouting out that Wednesdays are lucky days
نگو راه دوره نگو چاره نیست، چمدونِ دلتنگیامو بیار
Don't say it's too far, don't say there's no other way, bring the suitcase of my yearning
نگو اون خیابون دیگه دود شد، همین فردا باید برم لالهزار
Don't say that street has vanished into thin air, tomorrow I have to go to Lalehzar
مگه میشه رویا رو از ما گرفت، مگه میشه این آرزوها رو کشت
Can they take away our dreams? Can they kill these desires?
گذشته گذشته ولی بعد از این، نگو میشه آیندهٔ ما رو کشت
The past is past, but from now on, don't say our future can be killed
همین فردا باید برم لالهزار، جوونیم تووی اون خیابون گذشت
Tomorrow I have to go to Lalehzar, my youth was spent on that street
همه عمرمون تووی آتیش بود، کی گفته کی گفته که آسون گذشت
Our entire lives were spent in fire, who said it was easy?
کی گفته کسی ما رو مثل یه مشق، تووی دفترِ روزگار خط نزد
Who said someone didn't cross us out like an exercise in the notebook of life?
کی گفته یه تقویم نفرین شده، به دنیای ما رنگِ وحشت نزد
Who said a cursed calendar didn't cast a shadow of terror upon our world?
منو از دلِ اون خیابون بپرس، منو از همون خاطراتِ عزیز
Ask about me from the heart of that street, ask about me from those cherished memories
از اون روزگاری که خوشبختی رو میشد دید تووی استکان روی میز
From the days when happiness could be seen in a glass on the table
منو از صدای پُر از سرخوشیم توو قبل از هجومِ شب و عربده
Ask about my cheerful voice before the night and the clamor descended
منو از همون لالهزاری بپرس که دل واسهٔ دیدنش لک زده
Ask about me from the Lalehzar that my heart yearns to see
نگو راه دوره نگو چاره نیست، چمدونِ دلتنگیامو بیار
Don't say it's too far, don't say there's no other way, bring the suitcase of my yearning
نگو اون خیابون دیگه دود شد، همین فردا باید برم لالهزار
Don't say that street has vanished into thin air, tomorrow I have to go to Lalehzar
مگه میشه رویا رو از ما گرفت، مگه میشه این آرزوها رو کشت
Can they take away our dreams? Can they kill these desires?
گذشته گذشته ولی بعد از این، نگو میشه آیندهٔ ما رو کشت
The past is past, but from now on, don't say our future can be killed





Writer(s): ashkan dabbagh, yaghma golrouie


Attention! N'hésitez pas à laisser des commentaires.