Paroles et traduction Eisvoleas - Realistis

Realistis

Είναι που 'μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.
Τι να σου πω για ποιους εχθρούς,
για αλήθεια και για ψέμα,
εδώ ήρθε εκείνη η στιγμή
να πολεμήσω εμένα.

Η κάθε μέρα που περνά άλλο ένα βιβλίο,
άλλος ένας στίχος στο τρελοκομείο,
χειμερία νάρκη, το τοπίο κρύο,
βία πίσω από το θρανίο, δάσκαλοι με προσωπείο.
Κάγκελα παντού, φυλακή το σχολείο,
δύσκολα όσα μ' έκαναν να πω αντίο,
Lifestyle, σύγχρονοι αιχμάλωτοι,
αφομοιώνει η μάζα παρασιτικό στοιχείο.
Ω ναι!
Χάνεται η ιδιαιτερότητα,
όμοιοι στην ποσότητα και σκάρτοι στην ποιότητα,
μετά λες για προσωπικότητα...
Ιδού νεοέλληνα η διαμελισμένη σου αθωότητα.
Ποια είναι τελικά αυτή η πραγματικότητα,
αμφίβολο,
Ζώντας στον ελλαδικό περίβολο,
ζιγκολό πολιτικοί δηλητήριο στο σύνολο
κι έκφραση ποσοτική,
η μάρκα, η ράτσα, η δουλειά, το φαΐ.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής

και όχι φερέφωνο της υποκρισίας

Είναι που 'μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.
Τι να σου πω δεν ξέρω πώς,

μα πάντα νιώθω ξένος.

Να φταίει που είμαι ρομαντικός
κι απελευθερωμένος?
Με μαθηματική ακρίβεια επιρρεπής
υπηρετώ την τέχνη αιώνια σαν εραστής,
γκρίζες ζώνες και εγώ εδώ πολεμιστής,
δακτυλοδεικτούμενος αντί ποιητής.
Ξέρω πως μία μέρα θα πεθάνω,
οπότε φωτιά και ξύλο στο ρουφιάνο,
όλοι οι φίλοι μου είναι αλήτες και κοπρίτες,
την ηθική σας χαιρετίσαμε με τις νύχτες,
τη μέρα που φάνηκε ο ήλιος στους φεγγίτες ήμουν λέρα,
αρούρι στου υπονόμου τις μαύρες τρύπες,
στα κινητά κοίταξαν οι εκαμίτες,
καμένοι, χαζοί, στις κάνες μαργαρίτες.
Στη βιοπάλη ρε κωλόπαιδα δεν θα αντέχατε
γραφειοκράτες και όργανα,
πλαστική ατμόσφαιρα κι έξαρση της βίας...
έτσι ήταν πάντα η μάσκα της δημοκρατίας.

Το όνομά μου είναι Ηλίας,

ζώντας στο μεταίχμιο υποταγής και εξουσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο μιας υποκριτικής παιδείας!

Τι να σου πω για ποια λεφτά?
Τα λούσα δεν φτουράνε.
Αυτά να 'ναι για τους λειψούς
που τη ζωή ξεχνάνε.
Και γίνε πια ρεαλιστής
γιατί οι ουτοπίες σε πνίγουν,
τα όνειρά σου ξεκινούν
μόλις τα μάτια κλείνουν

Реалист

Ведь я реалист,
и утопии меня душат,
мои мечты обрываются,
как только открываю глаза.
Что рассказать тебе о врагах,
о правде и лжи,
вот настал тот миг,
когда я должен сражаться с самим собой.

Каждый прожитый день – как новая книга,
ещё один стих в сумасшедшем доме,
зимняя спячка, холодный пейзаж,
насилие за школьной партой, учителя в масках.
Решетки повсюду, школа – тюрьма,
тяжело всё то, что заставило меня сказать «прощай»,
Лайфстайл, современные пленники,
толпа ассимилирует паразитический элемент.
О да!
Индивидуальность исчезает,
одинаковые в количестве и убогие в качестве,
а потом ты говоришь о личности...
Вот твоя расчлененная невинность, новогрек.
Что же это за реальность такая,
сомнительно,
Живя в греческом периметре,
политики-жиголо – яд для общества
и количественное выражение,
марка, порода, работа, еда.
Меня зовут Ильяс,
живу на грани тлена и нетления,
я выбираю быть реалистом

а не рупором лицемерия

Ведь я реалист,
и утопии меня душат,
мои мечты обрываются,
как только открываю глаза.
Что сказать тебе, не знаю как,

но я всегда чувствую себя чужим.

Может, всё дело в том, что я романтик
и свободный?
С математической точностью, предрасположенный,
служу искусству вечно, как влюблённый,
серые зоны, а я здесь воин,
осуждаемый вместо того, чтобы быть поэтом.
Знаю, что однажды умру,
так что огонь и палка стукачу,
все мои друзья – бродяги и отбросы,
мы попрощались с вашей моралью вместе с ночами,
в тот день, когда солнце заглянуло в окна, я был грязью,
сорняком в чёрных дырах сточной канавы,
в телефоны смотрели обыватели,
обкуренные, глупые, с ромашками в стволах.
В борьбе за выживание, ублюдки, вы бы не выдержали,
бюрократы и шестерки,
пластиковая атмосфера и всплеск насилия...
такой всегда была маска демократии.

Меня зовут Ильяс,

живу на грани подчинения и власти,
я выбираю быть реалистом
а не рупором лицемерного воспитания!

Что сказать тебе о каких деньгах?
Роскошь не вечна.
Пусть это будет для ущербных,
кто забывает о жизни.
И стань же реалистом,
ведь утопии тебя душат,
твои мечты начинаются,
как только закрываешь глаза.