Paroles et traduction Eldo - Połamany Ludzik

Połamany Ludzik

Próbowali odnaleźć swój spokój w szczęściu nawzajem
Nie mieli wspólnych marzeń, chociaż od zawsze byli razem
Jeden niedostępny, pochłonięty wciąż myśleniem
Drugi ślepy i głuchy, zajęty do przodu pędzeniem
Czasem ten pierwszy wyciągał dłoń, bo się martwił
Ten drugi uwierzył, że sobie poradzi sam z tym
Okiełzna świat, rozum nie może mieć barier
Uwierzył, że sam da radę, sam będzie swoim światłem
Pierwszy tupał ze złości, gdy nieodpowiedzialne dziecko
Wiedziało co jest słuszne i tak wybrało szaleństwo
Zalewał świat łzami, topił w rozpaczy
Ten drugi robił wciąż źle, mimo wiedzy, że go straci
Taka ludzka natura, że możemy mieć dobry przykład
A i tak potrafimy tylko źle wybrać
Robimy mnóstwo błędów, tracimy głowę dla zmysłów
Chcemy być coraz mocniejsi, myślimy, że to droga mistrzów
Ten drugi też tak myślał, czcił swoją wolność
Od kilku tysięcy lat ciągle mieszkają obok
Ten pierwszy wskazał mu drogę, pokazał sposób
Dał środki na to, żeby mogli w końcu spotkać się kiedyś
Mówił do niego często i spokojnie słuchał
Wymagał tylko wierności i tylko jego kochał
Ten drugi kochał życie, chciał być szczęśliwszy niż lepszy
Myślał o swym przyjacielu tylko, gdy ponosił klęski
Mówił do niego ze łzami płynącymi z oczu
Prosił o spokój, by pokazał mu na kryzys sposób
Ten pierwszy wciąż pomagał, wciąż ufał
Wciąż dawał mu znaki i pomagał drogi szukać
Ten drugi, gdy tylko wyschły łzy, robił wszystko by oszukać
I dalej uciekał w swoje sny o chmurach
Chciałby iść prosto, w drugą stronę prawdy
Nie szukał spokoju, lecz luzu i sławy
Dziwnie działamy, nie słysząc słów przyjaciół
Mimo mocy rozumu, nie umiemy wciąż pokonać
Strachu przed samotnością
Dusi nas makrokosmos, tracimy życia ostrość
Psuje nam go pozorna wolność
Ten drugi dla blasku chwili stracił głowę
Pierwszy pełen szczęścia
To związek w jedną stronę

Сломанный человечек

Пытались найти свой покой в счастье друг друга,
Не имели общих мечтаний, хоть всегда были вместе,
Один недоступный, поглощенный постоянными размышлениями,
Другой слепой и глухой, занятый стремлением вперед.
Иногда первый протягивал руку, потому что волновался,
Второй верил, что справится сам с этим,
Обуздает мир, разум не может иметь преград,
Верил, что сам справится, сам будет своим светом.
Первый топал ногами от злости, когда безответственный ребенок
Знал, что правильно, и все же выбрал безумие.
Заливал мир слезами, топил в отчаянии,
Второй продолжал делать неправильно, зная, что потеряет его.
Такова человеческая природа, что мы можем иметь хороший пример,
Но все равно способны выбрать только плохое.
Мы делаем много ошибок, теряем голову из-за чувств,
Хотим быть все сильнее, думаем, что это путь мастеров.
Второй тоже так думал, ценил свою свободу,
Уже несколько тысяч лет они живут рядом.
Первый указал ему путь, показал способ,
Дал средства, чтобы они наконец-то смогли встретиться когда-нибудь.
Часто говорил с ним и спокойно слушал,
Требовал только верности и любил только его.
Второй любил жизнь, хотел быть скорее счастливым, чем лучшим,
Думал о своем друге только тогда, когда терпел поражения.
Говорил с ним со слезами на глазах,
Просил о спокойствии, чтобы тот показал ему выход из кризиса.
Первый продолжал помогать, продолжал верить,
Продолжал подавать ему знаки и помогал искать дорогу.
Второй, как только слезы высыхали, делал все, чтобы обмануть,
И снова убегал в свои мечты о облаках.
Хотел идти прямо, в другую сторону от правды,
Не искал покоя, а свободы и славы.
Странно мы действуем, не слыша слов друзей,
Несмотря на силу разума, мы все еще не можем победить
Страх перед одиночеством.
Душит нас макрокосмос, мы теряем остроту жизни,
Портит ее нам мнимая свобода.
Второй ради мгновения блеска потерял голову,
Первый полон счастья,
Это односторонняя связь.