Paroles et traduction Eldo - Połamany Ludzik

Próbowali odnaleźć swój spokój w szczęściu nawzajem
Nie mieli wspólnych marzeń, chociaż od zawsze byli razem
Jeden niedostępny, pochłonięty wciąż myśleniem
Drugi ślepy i głuchy, zajęty do przodu pędzeniem
Czasem ten pierwszy wyciągał dłoń, bo się martwił
Ten drugi uwierzył, że sobie poradzi sam z tym
Okiełzna świat, rozum nie może mieć barier
Uwierzył, że sam da radę, sam będzie swoim światłem
Pierwszy tupał ze złości, gdy nieodpowiedzialne dziecko
Wiedziało co jest słuszne i tak wybrało szaleństwo
Zalewał świat łzami, topił w rozpaczy
Ten drugi robił wciąż źle, mimo wiedzy, że go straci
Taka ludzka natura, że możemy mieć dobry przykład
A i tak potrafimy tylko źle wybrać
Robimy mnóstwo błędów, tracimy głowę dla zmysłów
Chcemy być coraz mocniejsi, myślimy, że to droga mistrzów
Ten drugi też tak myślał, czcił swoją wolność
Od kilku tysięcy lat ciągle mieszkają obok
Ten pierwszy wskazał mu drogę, pokazał sposób
Dał środki na to, żeby mogli w końcu spotkać się kiedyś
Mówił do niego często i spokojnie słuchał
Wymagał tylko wierności i tylko jego kochał
Ten drugi kochał życie, chciał być szczęśliwszy niż lepszy
Myślał o swym przyjacielu tylko, gdy ponosił klęski
Mówił do niego ze łzami płynącymi z oczu
Prosił o spokój, by pokazał mu na kryzys sposób
Ten pierwszy wciąż pomagał, wciąż ufał
Wciąż dawał mu znaki i pomagał drogi szukać
Ten drugi, gdy tylko wyschły łzy, robił wszystko by oszukać
I dalej uciekał w swoje sny o chmurach
Chciałby iść prosto, w drugą stronę prawdy
Nie szukał spokoju, lecz luzu i sławy
Dziwnie działamy, nie słysząc słów przyjaciół
Mimo mocy rozumu, nie umiemy wciąż pokonać
Strachu przed samotnością
Dusi nas makrokosmos, tracimy życia ostrość
Psuje nam go pozorna wolność
Ten drugi dla blasku chwili stracił głowę
Pierwszy pełen szczęścia
To związek w jedną stronę

Они пытались найти свой покой в счастье друг друга
У них не было общих мечтаний, хотя они всегда были вместе
Один недоступный, поглощенный все еще мыслью
Второй слепой и глухой, занятый наперерез несущейся вперед
Иногда первый протягивал руку, потому что волновался.
Последний верил, что справится сам с этим
Приручить мир, разум не может иметь преград
Он верил, что сам справится, сам будет своим светом
Первый топал от злости, когда безответственный ребенок
Он знал, что правильно, и поэтому выбрал безумие
Он заливал мир слезами, топил в отчаянии
Последний все еще делал плохо, несмотря на то, что знал, что потеряет его
Такая человеческая природа, что у нас может быть хороший пример
И мы все равно можем только выбрать неправильно
Мы делаем много ошибок, теряем голову из-за чувств
Мы хотим быть сильнее, мы думаем, что это путь чемпионов
Другой тоже так думал, почитал свою свободу
Уже несколько тысяч лет они постоянно живут по соседству
Первый указал ему путь, показал путь
Он дал средства, чтобы они могли наконец встретиться
Он говорил с ним часто и спокойно слушал
Он требовал только верности и только его любил
Последний любил жизнь, хотел быть счастливее, чем лучше
Он думал о своем друге только тогда, когда терпел поражения
Он говорил с ним со слезами из глаз
Он просил покоя, чтобы показать ему на кризис путь
Первый все еще помогал, все еще доверял
Он продолжал подавать ему знаки и помогать дорогу искать
Последний, как только высохли слезы, делал все, чтобы обмануть
И продолжал убегать в свои сны о облаках
Он хотел бы идти прямо, в другую сторону истины
Он искал не покоя, а покоя и славы.
Мы странно действуем, не слыша слов друзей
Несмотря на силу разума, мы все еще не можем победить
Страх одиночества
Нас душит макрокосмос, мы теряем остроту жизни
Это портит нам кажущуюся свободу
Последний для блеска момента потерял голову
Первый полный счастья
Это односторонние отношения