Paroles et traduction Erfan - Koor

Koor

برا حرف حق رو دو پات واستادی می گه نه نه نه نه نه!
زیر دخل و خرج رو دو پات واستادی می گه نه نه نه نه نه!
جلو جمعیت رو دو پات واستادی می گه نه نه نه نه نه!
این کارکار تو نیست حالا حالا کار داری نه نه نه نه نه!
بشنو حرف حق که از زبون من میاد
زبون همه و همه شبونه بند می یاد
باز شن درای لازم جاده ی تازه
بلکه یکی گوش کنه شعر تازه بسازه
از شب های سرد بدون فانوس
یا از صبح های غرق به توی کابوس
دیگه خواب و بیداری برام بدون معناس
توی قاب دیواری بذا بسوزم تنها
بدون بار دلم همینی که هست
ننگ خون تاره صلح زمین رو شکست
هستیه هر چه بوده تو حرفم
جدا از بقیه مثل لکه ی خون رو برفم
دیدی رنگ فرق رو با نگاه اول
شنیدی فرق رنگ رو با شعر های اول
دیگه نیست شب اول بدن رو بلرزونی
جای تن و بدن باید زبون رو بچرخونی
برا حرف حق رو دو پات واستادی می گه نه نه نه نه نه!
زیر دخل و خرج رو دو پات واستادی می گه نه نه نه نه نه!
جلو جمعیت رو دو پات واستادی می گه نه نه نه نه نه!
این کارکار تو نیست حالا حالا کار داری نه نه نه نه نه!
از کوریه چشات بگو می خوام بدونم
از اون قفل لبات که زده شعله به جونم
از پنبه گوشات که می خوام بسوزونم
فکر کن یک صفحه شعر مردم بخونن
زاویه دیدت مثل در بهشت به روت قفله
برات وازش می کنم بی نماز و سجده
کاسه چشمت رو با تیغ زبون جر می دم
از راهه دو گوش ، دو چشم نو برات شکل می دم
نمیدم خطبه نمی خوام به جا تو فکر کنم
دل بدم رک به گوش بدن و ذهن من
گوش می کنی و حال می کنی با هام
نمی خوام خفه شه هدفم بعد از پایان صدام
بگن احساس درونم رو پنهان کنم
خشم و افکارمو محکوم زنده ها کنم
اتاق فکر و هدف تهی از اسباب کنم
جاش از خلاف و کد شهر و اسمام بگم
هیچ وقت از پشت خنجر نه جیب کسی رو زدم
اونا که تا حالا بودن ازم سالها عقبن
روشی ساختم من هنوز همه تو کفن
طپشی از قلبم به زور همه تو کفن
برا حرف حق رو دو پات واستادی می گه نه نه نه نه نه!
زیر دخل و خرج رو دو پات واستادی می گه نه نه نه نه نه!
جلو جمعیت رو دو پات واستادی می گه نه نه نه نه نه!
این کارکار تو نیست حالا حالا کار داری نه نه نه نه نه!
اگه بدونه چگونه ز خونه پریدیم
به این دیوونه زندونه زمونه رسیدیم
ما از یک دونه دونه به چوونه رسیدیم
بذار بمونه نشونه وقتی بمیریم
هر کی ضد منه بدون وقت رفتنه
زبونم مثل غمه پروند سرت رو از تنت
از کی کمترم که بخوام خفه بمونم
از هر کی مست ترم بذار همه بدونن
غیر از دوروریایه خودم بگو یه شاعر
نباشه لب کلامشون باطل و بایل
نگه هر که گفت بزنه لباشو قفل
بلکه هر که مفت نکنه هوای حکم
پشت مایکروفون بکنه صدا کلفت
میگی این چی بود و کی بود و شعر رو برا کی گفت
نیستم ضد کس نزنی شوره دلتو
نشو ضد من می کنی گوره خودتو
روی پاهای خودم از سن 16
6سال جاده مه از بس سوزوندم
سرعتم کم شده ولی عقب نموندم
میون ابر و مه دیوار صوت شکوندم!

Chorus

You stand for the truth, but they say no, no, no, no, no!
You stand on your own two feet for your living, but they say no, no, no, no, no!
You stand up in front of the crowd, but they say no, no, no, no, no!
This isn't your job, you still have a lot to do, no, no, no, no, no!
Listen to the truth coming from my tongue,
The tongue of all, tied at night.
Open your ears, a new road is needed,
Maybe someone will listen and write a new poem.
From cold nights without a lantern,
Or mornings drowning in nightmares,
Sleep and wakefulness have no meaning for me anymore,
Let me burn alone in a wall frame.
Unload my heart, this is what it is,
The shame of fresh blood broke the peace of the earth.
The essence of everything is in my words,
Separate from the rest, like a bloodstain on the snow.
You saw the difference in color at first glance,
You heard the difference in color with the first poems,
No longer the first night to shake your body,
Instead of body and flesh, you must turn your tongue.
You stand for the truth, but they say no, no, no, no, no!
You stand on your own two feet for your living, but they say no, no, no, no, no!
You stand up in front of the crowd, but they say no, no, no, no, no!
This isn't your job, you still have a lot to do, no, no, no, no, no!
Tell me about the blindness of your eyes, I want to know,
About the lock on your lips that set my soul on fire.
About the cotton in your ears that I want to burn,
Imagine a page of poetry for people to read.
Your perspective is locked like the gates of heaven,
I will open it for you without prayer or prostration.
I will tear your eye sockets with the blade of my tongue,
Through the path of your ears, I will create new eyes for you.
I won't preach, I don't want to think for you,
Give your heart openly to my body, ears, and mind.
You listen and you enjoy it with me,
I don't want my purpose to be silenced after my voice ends.
They say I should hide my inner feelings,
Condemn my anger and thoughts to the living.
Empty the think tank and purpose of tools,
Instead, talk about crimes, city codes, and my names.
I never stabbed anyone in the back or picked their pockets,
Those who have been around are years behind me.
I built a method, they are still in their shrouds,
A beat from my heart barely in their shrouds.
You stand for the truth, but they say no, no, no, no, no!
You stand on your own two feet for your living, but they say no, no, no, no, no!
You stand up in front of the crowd, but they say no, no, no, no, no!
This isn't your job, you still have a lot to do, no, no, no, no, no!
If they knew how we flew from home,
Reached this crazy prison of time,
We grew from one seed to a sprout,
Let it remain a sign when we die.
Whoever is against me, know it's time to go,
My tongue, like grief, will rip your head from your body.
Who am I less than to stay silent?
I'm more intoxicated than anyone, let everyone know.
Tell me one poet besides my own illusions,
Whose words are not void and worthless.
Let those who speak lock their lips,
Maybe those who don't give away the air of judgment,
Will make their voices thick behind the microphone.
You ask what this was, who it was, and who the poem was for,
I'm not against anyone, don't salt your heart,
Don't oppose me, you'll dig your own grave.
On my own feet since the age of 16,
6 years of foggy roads from all I've burned,
My speed has slowed, but I haven't fallen behind,
Among the clouds and fog, I broke the sound barrier!