Paroles et traduction Fazıl Say feat. Genco Erkal, Serenad Bağcan, Guvenc Dagustun, Gökçe Çatakoğlu & Nazım Hikmet Korosu - Yaşamaya Dair - Live

Yaşamaya Dair - Live

Yaşamak şakaya gelmez,
Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
Bir sincap gibi meselâ,
Yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
Yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

Yaşamayı ciddiye alacaksın,
Hem de o derecede, öylesine ki,
Meselâ, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
Yahut kocaman gözlüklerin,
Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
Insanlar için ölebileceksin,
Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
Hem de en güzel en gerçek şeyin
Yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
Yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,
Hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
Ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
Yaşamak yani ağır bastığından.

Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,
Yani, artık o beyaz masadan hiç kalkmamak ihtimali de var.
Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
Biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,
Hava yağmurlu mu diye bakacağız pencereden,
Yahut da yine sabırsızlıkla bekleyeceğiz
En son ajans haberlerini.

Diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için,
Diyelim ki, cephedeyiz.
Orda daha ilk hücumda, daha o gün
Yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,
Fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz
Belki de yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

Diyelim ki, hapisteyiz,
Yaşımız da elliye yakın,
Daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.
Biz yine de dışarıyla beraber yaşayacağız,
Insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgârıyla
Yani, duvarın arkasındaki dışarıyla.
Yani, nasıl ve nerde olursak olalım
Hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...

Bu dünya soğuyacak,
Yıldızların arasında bir yıldız,
Hem de en ufacıklarından,
Mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
Bu koskocaman dünyamız.
Bu dünya soğuyacak günün birinde,
Hattâ ölü bir bulut
Yahut bir buz yığını gibi de değil,
Boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
Zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.

Şimdiden acısı çekilecek bunun,
Duyulacak mahzunluğu şimdiden.
Böylesine sevilecek bu dünya
"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
İçin, için...

"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
İçin, için...

"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
İçin, için...

"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
İçin, için...

"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
"Yaşadım" diyebilmen için...
Yaşadım...

About Living - Live

Living is no joke,
You have to live with great seriousness
Like a squirrel for example,
I mean, without expecting anything beyond and outside of living,
I mean, your whole job will be to live.

You will take living seriously,
So much so, to such an extent that,
For example, with your arms tied behind your back, your back against the wall,
Or with your huge glasses,
In your white coat in a laboratory
You will be able to die for people,
Even for people you've never seen,
Even when no one forced you to do it,
Even though you know the most beautiful and real thing
Is to live.

I mean, you will take living so seriously,
Even at seventy, for example, you will plant an olive tree,
And not because it will be left to children or anything,
Because you are afraid of dying but you don't believe in death,
Because living, that is, weighs heavier.

Let's say we are a seriously ill patient,
I mean, there is also the possibility of never getting up from that white table again.
Even if it's impossible not to feel the sorrow of leaving a little early
We will still laugh at the Bektashi joke being told,
We will look out the window to see if it's raining,
Or we will still wait impatiently
For the latest news from the agency.

Let's say there's something worth fighting for,
Let's say we're at the front.
There, in the first attack, on that very day
It is also possible to fall face down and die.
We will know this with a strange resentment,
But still we will be insanely curious
About the end of the war, which may last for years.

Let's say we're in prison,
And we're about fifty years old,
Let it be another eighteen years before the iron gate opens.
We will still live together with the outside,
With its people, animals, struggles and wind
I mean, with the outside behind the wall.
I mean, wherever and however we are
We will live as if we will never die...

This world will cool down,
A star among the stars,
And one of the smallest,
A speck of tinsel on blue velvet, that is,
This huge world of ours.
This world will cool down one day,
Not even like a dead cloud
Or a pile of ice,
It will roll like an empty walnut
In the pitch dark, endlessly.

The pain of this will be felt now,
The sadness will be heard now.
This world will be loved so much
So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
Inside, inside...

So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
Inside, inside...

So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
Inside, inside...

So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
Inside, inside...

So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
So that you can say "I lived"...
I lived...