Paroles et traduction Ghosty - Otouban

Otouban

دور از دود شهر من
دور از بوی بدش
دور از کوبیدن پتک آرزوت روی سرت
دور از فکر دویدن و پریدن توی درت
دور از دانشگایی که نوشته آزاد روی درش
دور از قبر اون رفیقی که کشته شدش با سُرنگ
زندگی ، یه سوزن . دل ما که شد یه بادکنک
دور از شعارِ کمک ، کمک به شعار
فاصله زیاد با برج های بلند شما
دور از کیف پول خالی ولی همیشه تو جیب
که احمقا ، بهت بگن حقیر ُ کوچیک
دور از زخم زبون ،، غم درون ،، اشک کبود
دور ازونا که تو وجودشون عقلی نبود
حتی دور از آمار دادن زن با بچش تو مترو
و اونی که میشمره با ولع پولش رو
دور از همخوابی ظلم با بی عدالتی
وایسادم تا بفهمم چیه راحتی
من وایسادم
توی این اتوبان ، که شده شلوغ باز
سنگینه سکوتا
کافی بود بوق یه کامیون
که بگی زندگی نیس حتی گاهی خوب!
ما آزادیم
مث چندتا موش تو فاضلاب
گندکاری دیگران میاد بوش تو راه ِ ما
حس نحس سردرگمی تو غروبای ماس
همش به هم میگیم پس کو روزای شاد؟
من از نسلیم که نفهمیده جوونی چیه
تا به خودش اومد فهمید واسه جوونی دیره!
به نسل که فریادش همش توی یاهو بود
یه نسل که هر جوونش غرق دارو بود
ما بودیم ولی دستمون ، اختیار نه!
ینی هواپیما باشیو بشی هایجک (hijack)
ینی با هیچ خنده ای شاد نشه صورتت
ینی فرش باشی هیچوقت نتکوننت
ینی حسرت خوردن تو قفس
اصلا چیز خوبی نیس تو فال قهوت
از دم بد اوردی همش
ینی هیچی نداشته باشی تو بدی از دست
من وایسادم
توی این اتوبان ، که شده شلوغ باز
سنگینه سکوتا
کافی بود بوق یه کامیون
که بگی زندگی نیس حتی گاهی خوب!
هوا شده سرد
درست مث خود من
از اون ور اتوبان نگاه یه دوره گرد خیره شده به من
انگار میگه چشو ببند یهو بپر
نترس اینبار دلو به دریا بزن
ماشینا میرن و میان نیست مهلتی
یا از هم سبقت میگیرن ، سرعتی
یکی میره تا به شب جمعش برسه
یکی میره تا صابخونه فرصت بده بش
خودشونم که نمیدونن پی چین
اگه ازشون بپرسی میگن پی زندگین
این زندگی چیزی نیس که من انقد بخامش
انگار از اتوبان پریدنش قسمت ماعه
خط مقطع ، من تو لحظه معلق
تو این فکرم که بعد از من شاید بدتر شه از قبل از من

Otouban

Away from the city's smog, my dear
Away from its foul stench
Away from the relentless pounding of disappointment upon your dreams
Away from the thought of running and jumping into the mire
Away from the university with "free" scrawled across its entrance
Away from the grave of that friend who succumbed to a syringe
Life, a needle. Our hearts, balloons
Away from the empty promise of help
A vast distance from your towering skyscrapers
Away from empty wallets, ever-present in pockets
Away from fools who deem us insignificant and small
Away from cruel words, inner turmoil, and bruising tears
Away from those devoid of reason
Distant even from the statistics of women and children begging in the metro
And from those who greedily count their wealth
Away from the unholy alliance of oppression and injustice
I stand in the hope of understanding what comfort truly is
I stand
Upon this congested highway
The silence weighs heavy
The honk of a truck suffices
To remind us that life is seldom good
We are free
As mice in a sewer
The stench of others' misdeeds wafts our way
A chilling sense of confusion in our twilight hours
We incessantly lament, "Where are the days of joy?"
I belong to a generation that never truly grasped the concept of youth
Only to realize its absence when it was too late
To a generation whose voices echoed only on Yahoo
A generation whose youth was drowned in pills
We existed, yet our agency was denied
As if being an airplane, we were hijacked
As if no laughter could ever truly brighten our faces
As if being a carpet, we were forever destined to remain untrodden
As if the pain of longing while trapped
Were not a bitter truth in your cup of fortune
You have always drawn the worst
As if you possessed nothing to lose, you have lost it all
I stand
Upon this congested highway
The silence weighs heavy
The honk of a truck suffices
To remind us that life is seldom good
The air has turned cold
As have I
From across the highway, a peddler's gaze is fixed upon me
As if encouraging me to close my eyes and leap
Fear not, he seems to say, and take that plunge
Cars pass by, no time to hesitate
Some speeding past, others engaged in a race
One drives to make ends meet by nightfall
Another races against the landlord's threatening eviction
They themselves know not their destination
If asked, they would say they pursue life
This life is not what I so desperately crave
Perhaps it is our destiny to leap from this highway
A dividing line, I hover in this moment
Contemplating that perhaps after I am gone, things will only worsen