Paroles et traduction Goin' Through - To Tragoudi Mou

To Tragoudi Mou

Αγάπες μου μεγάλες δε με βοηθάει η μνήμη μου,
Ξέχασα πολλά μα όχι και εκείνα που,
Εκείνα που έχω ζήσει, το σπίτι που μεγάλωσα,
Οι πρώτες μου αγάπες και οι φίλοι αυτοί που μάλωσα.

Ήμουν μικρός, μεγάλα ήταν τα έργα μου,
Μεγάλα όσο μεγάλη και του δάσκαλου η βέργα που
Μου ′καιγε τα δάχτυλα μέσα στις παλάμες μου
Σημάδια σαν αυτά που 'χω αφήσει στις αλάνες που
Έπαιζα με φίλους που δεν είχανε ονόματα
Και λέρωνα τα ρούχα μου με αίματα και χώματα.

Γύριζα στο σπίτι κι η μάνα μου με χτύπαγε,
Κι ο συχωρεμένος ο παππούς μου κρυφοκοίταγε,
Όταν είχα διάβασμα αλλού έτρεχε η σκέψη μου,
Παιχνίδι ήταν θυμάμαι η αγαπημένη λέξη μου
Αυτή κι άλλες πολλές που μ′ έμαθε ο γέρος μου
Κάθε φορά που θύμωνε ή έπαιρνε το μέρος μου
Θυμάμαι, θυμάμαι.

Και το τραγούδι μου, για σένα θα το πω
Που κλαις αδιάκοπα ένα χωρισμό
Με δάκρυ τ' όνειρο το πλήρωσα κι εγώ
Κι όμως δεν έπαψα στιγμή να τραγουδώ.

Ναι λοιπόν δεν έπαψα τραγούδια μόνο έγραψα
Ξέθαψα στιγμές, γεγονότα φίλε ξέγραψα
Και έφτασε η στιγμή, για κάποια δικαιώθηκα
Και γι' άλλα που δεν έφταιγα ολόκληρα χρεώθηκα

Πλήρωσα το τίμημα από το ξεκίνημα
Βρέθηκα αντιμέτωπος μ′ όλο το hip hop κίνημα
Γιατί ήμουνα αυτός που τόλμησα τ′ αλλιώτικο
Μ' έναν δικό μου τρόπο λίγο πιο πειραιώτικο

Δεν κάνω επανάσταση απλά ζω σ′ άλλη διάσταση
Διάλεξα ρόλο και σενάριο στην παράσταση,
Άσταση σε μένα στο χαρτί μου και στην πένα
Και όσα μας πληγώσαν περασμένα ξεχασμένα

Σκύβω το κεφάλι, πάλι μόνος πάλι,
Πάλι νιώθω ευάλωτος και πίνω απ' το μπουκάλι
Οι ανάσες πάλι στάζουν απ′ τα χείλη
Πάλι είμαι μόνος μπρος στης καρδιάς την πύλη
Θυμάμαι, θυμάμαι, θυμάμαι...

Και το τραγούδι μου, για σένα θα το πω
Που κλαις αδιάκοπα ένα χωρισμό
Με δάκρυ τ' όνειρο το πλήρωσα κι εγώ
Κι όμως δεν έπαψα στιγμή να τραγουδώ.

Моя песня

Мои великие любови, память мне не помощница,
Многое забыл, но не то, что,
То, что я пережил, дом, где вырос,
Первые мои любови и друзья, с которыми поссорился.

Был я мал, а дела мои велики,
Велики, как велика была учительская розга,
Что жгла мне пальцы на ладонях,
Следы, как те, что оставил на пустырях,
Где играл с друзьями, у которых не было имён,
И пачкал одежду кровью и землёй.

Возвращался домой, и мама меня била,
А покойный дедушка украдкой наблюдал,
Когда надо было учиться, мысли мои были в другом месте,
Игра, помню, была моим любимым словом,
Она и многие другие, которым научил меня дед,
Каждый раз, когда он сердился или заступался за меня.
Помню, помню.

И песню мою, для тебя её спою,
Ты плачешь безутешно о расставании,
Слезами мечту оплатил и я,
И всё же не переставал ни на миг петь.

Да, я не переставал, только песни писал,
Откапывал моменты, события, друг, переписывал,
И настал момент, за кое-что был оправдан,
А за другое, в чём не виноват, был полностью обвинён.

Заплатил цену с самого начала,
Столкнулся со всем хип-хоп движением,
Потому что был тем, кто осмелился на иное,
По-своему, немного по-пирейски.

Не делаю революцию, просто живу в другом измерении,
Выбрал роль и сценарий в спектакле,
Овации мне, моей бумаге и перу,
А всё, что ранило нас, прошлое, забыто.

Склоняю голову, снова один,
Снова чувствую себя уязвимым и пью из бутылки,
Вздохи снова капают с губ,
Снова я один перед вратами сердца.
Помню, помню, помню...

И песню мою, для тебя её спою,
Ты плачешь безутешно о расставании,
Слезами мечту оплатил и я,
И всё же не переставал ни на миг петь.