Delam Khaast - Googoosh traduction en allemand

Delam Khaast

اگر دیوانگی کردم دلم خواست
ز خود بیگانگی کردم دلم خواست
اگر چه اعتماد چشم بسته
به خصم خانگی کردم دلم خواست

اگر تا اوج خودسوزی پریدم
نظر کرده به بال عشق بودم
اگر لب تشنه از دریا گذشتم
به دنبال زلال عشق بودم

اگر دیوانگی کردم دلم خواست
ز خود بیگانگی کردم دلم خواست
اگر چه اعتماد چشم بسته
به خصم خانگی کردم دلم خواست
به غیر از من خود خوش باور من
کسی منت نداره بر سر من

کسی حال مرا هرگز نفهمید
دلیل گریه هایم را نپرسید
گناه عالمی را بردم از یاد
گناهم را کسی بر من نبخشید

کسی بر حلقه ی این در نکوبید
من و شب پرسه های تلخ تردید
در آن دریای بی پایان ظلمت
صدای یار بیداری نپیچید
به غیر از من خود خوش باور من
کسی منت نداره بر سر من

در آن تنهایی بی رحم و ممتد
به دلداری کسی از در نیامد
من تنهای من تنها کسی بود
که هر شب در اتاقم پرسه میزد

اگر چه از شما خانه خرابم
دچار یاوه های بی جوابم
به خود اما به آن هایی که باید
بدهکاری ندارم بی حسابم

پشیمان نیستم از آن چه بودم
پشیمان نیستم از ماجرایم
همین هستم همین خواهم شد از نو
اگر بار دگر دنیا بیایم
اگر بار دگر دنیا بیایم

Mein Herz wollte es

Wenn ich verrückt gespielt habe, mein Herz wollte es,
Wenn ich mich entfremdet habe, mein Herz wollte es,
Auch wenn ich blind vertraute,
Dem Feind im eigenen Haus, mein Herz wollte es.

Wenn ich bis zum Höhepunkt der Selbstverbrennung flog,
Hatte ich die Flügel der Liebe im Blick,
Wenn ich durstig an der See vorbeiging,
War ich auf der Suche nach der Reinheit der Liebe.

Wenn ich verrückt gespielt habe, mein Herz wollte es,
Wenn ich mich entfremdet habe, mein Herz wollte es,
Auch wenn ich blind vertraute,
Dem Feind im eigenen Haus, mein Herz wollte es.
Außer mir, meinem naiven Selbst,
Hat niemand eine Forderung an mich.

Niemand hat meinen Zustand je verstanden,
Hat nicht nach dem Grund meiner Tränen gefragt,
Ich vergaß die Schuld der ganzen Welt,
Doch niemand vergab mir meine Schuld.

Niemand klopfte an diese Tür,
Ich und die bitteren Streifzüge des Zweifels,
In jenem endlosen Meer der Dunkelheit,
Erschallte nicht die Stimme eines wachen Gefährten.
Außer mir, meinem naiven Selbst,
Hat niemand eine Forderung an mich.

In jener grausamen und endlosen Einsamkeit,
Kam niemand zur Tür, um mich zu trösten,
Mein einsames Ich war der Einzige,
Der jede Nacht in meinem Zimmer umherstreifte.

Auch wenn ich durch euch obdachlos bin,
Geplagt von unsinnigen, unbeantworteten Fragen,
So bin ich doch denen, denen ich es schulde,
Nichts schuldig, ich bin quitt.

Ich bereue nicht, was ich war,
Ich bereue meine Geschichte nicht,
Ich bin so, und so werde ich wieder sein,
Wenn ich noch einmal auf die Welt komme,
Wenn ich noch einmal auf die Welt komme.