Paroles et traduction Grup Yorum - Sibel Yalçın Destanı

Sibel Yalçın Destanı

Daha 18'inde ömrünün baharında
Ölüm daha çok uzak yaşına
Umut onunla, sevinç onunla, gelecek onunla
Yükselsin diye erdemin bayrağı semalarımızda
18'inde, ömrünün baharında
Yüreğine doldurup umudu düştü hasretinin ardına

Erken büyüyor çocuklarımız
16 yaşında direnişçi, 18'inde bir kahraman
Öyle bilge, öyle insan
Gözlerinde gökyüzünün yedi rengi

Uyanıyor bir Haziran sabahında İstanbul
Uyanıyor Gazi, uyanıyor Armutlu, Okmeydanı uyanıyor
Gün dönüyor varoşlardan akıyor hayat
Taze bir bahar havası sokaklarda
Uyanıyor İstanbul
Gencecik bir kızın, Sibel'in zafer sloganlarıyla

Bu haykırış, bu slogan, bu ses
Tanıyor bu sesi insanlık
Binlerce yıl öncesinden
Anadolu köylerinden tanıyor
Baba İsak'tan, Demirci Kava'dan
Köroğlundan, Bedrettin'den tanıyor
Pir Sultan'ın sesi bu
Yüzyıllar öncesinden bu güne uzanan

Bir ana nasıl korursa yavrularını kötülüklerden
Bir güvercin nasıl çırpınırsa yavruları için
Öyle koruyor yoldaşlarını
Onun mayasında vefa var, özveri var
Tereddütsüz kendini feda etmek var yolunu gözleyenlere
O feda kuşağının evladı
Kaç kez geçti de ateş çemberinden
Kaç kez sınadı da yüreğini kavgada
Öyle alıyor bu yükü omuzlarına

Geri çekiliyor vuruşa vuruşa
Gecekondular sıralanmış yolu boyunca
Çiçekleniyor sokaklar o vuruştukça
Gözler aralamış perdeleri gir içeri diyor gözler
Burası siper, burası vatan sana

Sırtından sıvazlıyorlar Sibel'i
Gözlerimizden bir damla yaş olup akanlar
Dört mevsime yedi iklime sorduklarımız
Canımızdan çok sevdiklerimiz
Kulağına eğiliyorlar ve sor bunların hesabını diyorlar
Bir vakit orman kuytuluklarına atılmayı
Dipsiz kuyulara salınmanın, ahlaksızlıkların
Namussuzlukların... Sor bunların hesabını
Makinaya kaptırılan kol için sor
Üzerine kurşun yağan bedenler için sor
Güç veriyorlar
Damarlarına taze kan oluyorlar
Akacaklarını bile bile

"Teslim ol!!!"
"Teslim ol!!!"

"Asıl siz teslim olun..."

Biz hiç teslim olmadık ki
Pir Sultan teslim olmadı ki Hızır Paşa'ya
Mahir teslim olmadı ki
Bedrettin bir kez bile el pençe divan durmadi ki
Seyit Rıza dar ağacında kendi çekti ya ipini

Çiftehavuzlarda, Bağcılarda nazlı nazlı dalgalanan bayrağımız
Sabo'larımız Niyazi'lerimiz hiç teslim olmadı ki
Yazmaz tarih kitapları başeğdiğimizi zulmün önünde
Ölüme yarine hasret bir sevdalı gibi sarılıp
Öylece ölürüz de başeğmeyiz yine de zulmün önünde...

Eyy evladını yitirmiş analar
Eyy şafak söktüğünde yola dizilip
Gecekondu sokaklarında çamura toza bulananlar
Alnından akan terle toprağı işleyenler...
Bir dilim ekmek için
Gün doğumuyla gün batımını kör, karanlık mahsenlerde yitirenler

Eyy işçiler...
Gökkuşağının renkleriymişcesine tamamlayanlar birbirlerini
Anadoluya can katanlar
Halklarımız!!!
Öpün, koklayın hasretle vatan diye kucaklayın şimdi o gülen fotoğrafı
Sibel'i...

Selam sana yoldaş selam
Selam silah elde düşenlere

Düşen yoldaş der ki "Yola devam"
Ne güzel gülüyorsun, hey
Düşen yoldaş der ki "Yola devam"
Ne güzel gülüyorsun...

Alnında parlayan güneş (Alnında parlayan güneş)
Yolumuzu aydınlatıyor

Selam sana yoldaş selam
Devam kavgaya devam, hey
Selam sana yoldaş selam
Devam kavgaya devam

Dinleyin kardeşlerim
Yoldaşım türkü söylüyor
"Mutlaka kazanacağız zafer bizimdir" diyor, hey
"Mutlaka kazanacağız zafer bizimdir" diyor

Selam sana yoldaş selam
Ne güzel gülüyorsun, hey

Selam sana yoldaş selam
Devam kavgaya devam
Devam kavgaya devam

Haykır acını ey halk!
Baş eğme haykır!
Bir yol kavşağındasın ve ancak
Yaraların haykırışlarla onarılır

Bir yol kavşağındasın ve senin
Değişmek için çırpınıyor kaderin
Kuşan alnında biriken o kara teri
Sırtında şakırdayan kırbacı kopar

Soluk al, ışıldat o mazlum yüreğini
Bak korlaştı acıların, kozalandı
Ey halk! Parçala şu nankör suskunluğunu
Baş kaldır artık

Sevginin ve öfkenin uğultusunu
Bağrına vura vura taşırken sana
Karşılık gözetmiyor o gencecik insanlar
Ne barbarın tehdidi ne dişleri kıran elektirik
Dalga dalga yayılan o rüzgarı durdurabilir

Bu direniş senin için ey halk
Bu çığlık senin kollarınla
Yıkılsın şu köhne dünya
Ve coşkuyla yeniden kurulsun diye çınlatıyor hayatı

Bir yol kavşağındasın fakat
Mutlaka değişecek kaderin
Bunu bekliyor ıslak çukurlarda üşüyen şu yoksul çocuk
Bunu bekliyor gözevleri kurutulmuş analar
Bunu bekliyor zincirin oyduğu bilek
Bunu bekliyor açlık, kuraklık, ılık ılık akan kan
Bunun için en genç yerimizi ölümle tanıştırdık
Kuşan kendini artık biraz da gövdeni yüreğinle kırbaçla
Ey halk! Haykır acını!
Bu kara dumanı dağıt

Namluların gölgesinde, binlerce yürek sahip çıktı Sibel'e
Komutan, binlerce el üzerinde, sarı bir yıldızın ışığıyla uğurlandı
Halk, evladını bağrına bastı
Şimdi sokakları yakıp kavuran
Sadece gökyüzüne asılı duran güneşin sıcağı değil
Bir halkın öfkesi yakıyor şimdi zulmün bağrını
Delikanlılarımız, genç kızlarımız
Üzerine dünyanın en güzel türküsünün adı işlenmiş
Kırmızı fularlarını yüzlerine takıp
Savurdukları ateş toplarıyla aydınlatıyorlar gecenin karanlığını
Şimdi cenk mevsimidir
Dağların heybetini alıp ardına yürüyenler
Zından karanlığına direnenler
Buca'da, Ümraniye'de destan yazanlar
Ve yeni destanlara bilenenler
Anadolu'nun her köşesinde zulmedenlerin düşlerini karabasanlara çevirenler
Binlerce Sibel olup haykırıyorlar: "Asıl siz teslim olun!"

Örse çekiç vuruyoruz
Kızgın demir tavındadır
Dalga dalga geliyoruz
Barikatın ardı vatandır

Bilek var vuruşmaya
Soluk var harcanmaya
Cephe var savaşmaya
Zafer yakında

Can var verilecek
Kardeş var ayakta
Halkımıza can feda
Zafer yakında

Karanlığı deliyoruz
Zulmü yere çalıyoruz
Devrim için yürüyoruz
Barikatın ardı vatandır

Bilek var vuruşmaya
Soluk var harcanmaya
Cephe var savaşmaya
Zafer yakında

Can var verilecek
Kardeş var ayakta
Halkımıza can feda
Zafer yakında

Tut bayrağı çık sokağa
Yüreğini koy barikata
Sar şehirleri haykır öfkeni
Düşman yenilecek zafer yakında...

Bilek var vuruşmaya
Soluk var harcanmaya
Cephe var savaşmaya
Zafer yakında

Can var verilecek
Kardeş var ayakta
Halkımıza can feda
Zafer yakında

The Ballad of Sibel Yalçın

At the young age of 18, in the spring of her life,
Death seemed so distant, beyond her years.
Hope with her, joy with her, the future with her,
So that the flag of virtue may rise in our skies.
At 18, in the spring of her life,
Filling her heart with hope, she chased after her longing.

Our children grow up early,
A 16-year-old resister, an 18-year-old hero.
So wise, so human,
With the seven colors of the sky in their eyes.

Istanbul awakens on a June morning,
Gazi awakens, Armutlu awakens, Okmeydanı awakens.
The day turns, life flows from the suburbs,
A fresh spring breeze in the streets.
Istanbul awakens,
With the victory slogans of a young girl, Sibel.

This cry, this slogan, this voice,
Humanity knows this voice,
From thousands of years ago,
It knows from the villages of Anatolia.
From Father Isak, from Demirci Kava,
From Köroğlu, from Bedrettin, it knows.
This is the voice of Pir Sultan,
Reaching from centuries ago to this day.

As a mother protects her young from evil,
As a dove flutters for her chicks,
So she protects her comrades.
In her nature, there is loyalty, there is selflessness,
There is the unhesitating sacrifice for those who await her path.
She is the child of that sacrificial generation,
How many times she passed through the ring of fire,
How many times she tested her heart in the struggle,
That's how she takes this burden on her shoulders.

She retreats, fighting back,
Slums line her path,
The streets blossom as she fights,
Eyes peek from behind curtains, "Come in," the eyes say,
"This is your shelter, this is your homeland."

They pat Sibel on the back,
Those who flow as a tear from our eyes,
Those we ask about the four seasons and seven climes,
Those we love more than our lives,
They lean into her ear and say, "Ask for their reckoning."
Ask for the reckoning of being thrown into the depths of forests,
Of being cast into bottomless wells, of immoralities,
Of injustices... Ask for their reckoning.
Ask for the arm lost to the machine,
Ask for the bodies rained upon by bullets,
They give her strength,
They become fresh blood in her veins,
Even though they know they will flow.

"Surrender!!!"
"Surrender!!!"

"You surrender..."

We never surrendered,
Pir Sultan did not surrender to Hızır Pasha,
Mahir did not surrender,
Bedrettin never once bowed down,
Seyit Rıza pulled his own rope at the gallows.

Our flag, waving proudly in Çiftehavuzlar and Bağcılar,
Our Sabos, our Niyazis, never surrendered.
History books do not write that we bowed down before tyranny,
Embracing death like a lover longing for reunion,
We die like that, but still, we do not bow down before tyranny...

Oh mothers who have lost their children,
Oh those who line the roads at dawn,
Those who toil in the mud and dust of the shantytown streets,
Those who work the land with sweat dripping from their brows...
For a slice of bread,
Those who lose the sunrise and sunset in blind, dark basements.

Oh workers...
Those who complete each other like the colors of the rainbow,
Those who give life to Anatolia,
Our people!!!
Kiss, smell, embrace with longing as your homeland, that smiling photograph,
Sibel...

Greetings to you, comrade, greetings,
Greetings to those who fell with weapons in their hands.

The fallen comrade says, "Continue the path,"
How beautifully you smile, hey,
The fallen comrade says, "Continue the path,"
How beautifully you smile...

The sun shining on your forehead (The sun shining on your forehead)
Illuminates our path.

Greetings to you, comrade, greetings,
Continue the struggle, continue, hey,
Greetings to you, comrade, greetings,
Continue the struggle, continue.

Listen, my brothers and sisters,
My comrade sings a song,
"We will definitely win, victory is ours," she says, hey,
"We will definitely win, victory is ours," she says.

Greetings to you, comrade, greetings,
How beautifully you smile, hey,

Greetings to you, comrade, greetings,
Continue the struggle, continue,
Continue the struggle, continue.

Cry out your pain, oh people!
Do not bow down, cry out!
You are at a crossroads, and only
Your wounds will be healed with cries.

You are at a crossroads, and your
Fate struggles to change.
Gird yourself with that black sweat accumulated on your forehead,
Tear off the whip cracking on your back.

Breathe, illuminate that oppressed heart,
Look, your pains have become embers, they have flared up.
Oh people! Shatter this ungrateful silence,
Rise up now.

As you carry the roar of love and anger,
Beating upon your chest,
Those young people do not seek anything in return,
Neither the barbarian's threat nor the teeth-shattering electricity
Can stop that wind that spreads wave upon wave.

This resistance is for you, oh people,
This scream with your arms,
Let this old world crumble,
And it echoes through life so that it may be rebuilt with enthusiasm.

You are at a crossroads, but
Your fate will definitely change.
This is what this poor child, shivering in wet ditches, awaits,
This is what the mothers whose hearths have been extinguished await,
This is what the wrist carved by the chain awaits,
This is what hunger, drought, and lukewarm blood await.
For this, we have acquainted our youngest with death,
Gird yourself now, whip your body with your heart,
Oh people! Cry out your pain!
Disperse this black smoke.

In the shadow of gun barrels, thousands of hearts embraced Sibel,
The commander, on thousands of hands, was bid farewell with the light of a yellow star.
The people embraced their child,
Now burning and scorching the streets,
Is not just the heat of the sun hanging in the sky,
It is the anger of a people that now burns the heart of tyranny.
Our young men, our young women,
With the name of the world's most beautiful song inscribed upon them,
Wearing their red scarves over their faces,
Illuminate the darkness of the night with the fireballs they hurl.
Now is the season of war,
Those who walk with the grandeur of the mountains behind them,
Those who resist the darkness of the dungeon,
Those who write epics in Buca and Ümraniye,
And those who prepare for new epics,
Those who turn the dreams of oppressors into nightmares in every corner of Anatolia,
Thousands of Sibels cry out: "You surrender!"

We hammer and anvil,
The hot iron is on the anvil,
We come in waves,
Behind the barricade is the homeland.

There are wrists to strike,
There is breath to be spent,
There is a front to fight on,
Victory is near.

There are lives to be given,
There are brothers and sisters standing,
We sacrifice our lives for our people,
Victory is near.

We pierce the darkness,
We throw tyranny to the ground,
We march for revolution,
Behind the barricade is the homeland.

There are wrists to strike,
There is breath to be spent,
There is a front to fight on,
Victory is near.

There are lives to be given,
There are brothers and sisters standing,
We sacrifice our lives for our people,
Victory is near.

Grab the flag, take to the streets,
Put your heart on the barricade,
Embrace the cities, cry out your anger,
The enemy will be defeated, victory is near...

There are wrists to strike,
There is breath to be spent,
There is a front to fight on,
Victory is near.

There are lives to be given,
There are brothers and sisters standing,
We sacrifice our lives for our people,
Victory is near.