Ptaki (feat. Tomasina) - HIFI Banda traduction en allemand

Ptaki (feat. Tomasina)

Czasem chciałbym być wolny jak nad miastem ptaki
I łapie wolny oddech unosząc się nad blokami,
Kurz osiada na laurach tych co przegrali,
W moich oczach blask trwa jak konsekwencja pracy,
Chciałbym unieść się jak one, poczuć w sobie moc,
Że w dowolnej chwili mogę odejść stąd,
Stanąć ponad grzechami, które rosną wciąż
I jak ptaki nad drzewami krążą z naszą krwią
Widok miasta z lotu ptaka przeraża, bo
Doskonale widoczną jest droga do cmentarza,
Podobno wolność potrafi szlak odwracać,
Więc głowę mam spokojną, powiewa biała flaga.
Tu gdzie niebo limitem nie czuje ograniczeń,
By unieść się zachwytem kroków chodnikiem,
Z atramentem na palcach, nadzieją w sercach,
Pióro, odwieczna walka bez krwi na rękach.

Spójrz w niebo, jaka niewykorzystana przestrzeń,
Wśród zwierząt widzę ptaki i gdzie jestem,
Ja, wśród marzeń co najwyżej
Bo kto by nie chciał wzbić się w powietrze,
Być tam,
Tak jak one czuć powietrza chłód, wiatr,
Przez moment być ponad tym wszystkim nad,
Taki czysty, nieskazitelny, wyrazisty,
Pełny barw, zupełnie nie jak człowiek,
Ludzie przykuli się do przyziemnych spraw,
Czas się odmulić, wybrać ciepły kraj,
Metaforą, nie domy ze szkła czy kart
Bo marzenia można urzeczywistnić, a jak!
Ciężko się unieść bez skrzydeł,
Ciężej tym co nie wierzą w nic w ogóle,
Jakiś sprzeciw?
Nie, posłuchaj serca i uwierz,
Jak Keshi, zabiorę cię wyżej, wyżej.

Vögel (feat. Tomasina)

Manchmal möchte ich frei sein wie die Vögel über der Stadt
Und ich atme tief durch, schwebend über den Wohnblöcken,
Staub legt sich auf die Lorbeeren derer, die verloren haben,
In meinen Augen hält der Glanz an, als Konsequenz der Arbeit,
Ich möchte mich erheben wie sie, die Kraft in mir spüren,
Dass ich jederzeit von hier fortgehen kann,
Über den Sünden stehen, die ständig wachsen
Und wie Vögel über den Bäumen kreisen sie mit unserem Blut
Der Anblick der Stadt aus der Vogelperspektive erschreckt, denn
Perfekt sichtbar ist der Weg zum Friedhof,
Angeblich kann die Freiheit den Pfad umkehren,
Also bin ich beruhigt, die weiße Fahne weht.
Hier, wo der Himmel die Grenze ist, spüre ich keine Einschränkungen,
Um mich vor Begeisterung über die Schritte auf dem Gehweg zu erheben,
Mit Tinte an den Fingern, Hoffnung in den Herzen,
Die Feder, ein ewiger Kampf ohne Blut an den Händen.

Schau in den Himmel, welch ungenutzter Raum,
Unter den Tieren sehe ich Vögel und wo bin ich,
Ich, höchstens inmitten von Träumen
Denn wer würde nicht in die Lüfte steigen wollen,
Dort sein,
So wie sie die Kühle der Luft, den Wind spüren,
Für einen Moment über all dem stehen,
So rein, makellos, ausdrucksstark,
Voller Farben, ganz anders als ein Mensch,
Die Menschen haben sich an das Irdische gekettet,
Zeit, aufzuwachen, ein warmes Land zu wählen,
Als Metapher, nicht Häuser aus Glas oder Karten
Denn Träume kann man verwirklichen, und wie!
Schwer ist es, sich ohne Flügel zu erheben,
Schwerer für die, die an gar nichts glauben,
Einwände?
Nein, hör auf dein Herz und glaube,
Wie Keshi, nehme ich dich höher, höher mit.