Paroles et traduction HIFI Banda - Mieli Być Tu

Mieli Być Tu

Mieli być tu ale jednak ich zabrakło
Mieli być tu ale zgasło gdzieś ich światło
Mieli być tu tworzyć, czuć, przeżywać
Zabrakło ich tu i rzadko kto ich wspomina
Mieli być tu ale jednak ich zabrakło
Mieli być tu ale zgasło gdzieś ich światło
Mieli być tu tworzyć, czuć, przeżywać
Zabrakło ich tu i rzadko kto ich wspomina

Mówię o ludziach którzy wciąż we mnie żyją
Jeden umarł, drugi się powiesił, trzeci zginął
Czwarty liczył na farty - płynął z kokainą
I do dziś pewnie tańczyłby i śpiewał, pijąc wino
Los bywa twardy, prowadzi nas po śmierć
I podstawia nam pułapki, ty nie wpadnij w nie
Ja też bym chciał ładny wóz, piękny dom
Dwójkę dzieci i wakacje jak prezes z PKO
Też pragnę pięknych kwiatów dla mojej matki
Ale nawet bez dodatków, nie jestem marnotrawny
Wszystko ma cel, sens i cenę wiem o tym
Ale życie jest cenniejsze niż jebane banknoty
Jak jesteś młody - nie napinaj się na zaś
Żyj, przeżywaj, czuj, że życie to nie hajs
Lepiej mniej, a spokojnie, jaki sen takie dni
Ja idę w przód, mam się dobrze, a Ty?

Mieli być tu, ale jednak ich zabrakło
Mieli być tu, ale zgasło gdzieś ich światło
Mieli być tu tworzyć, czuć, przeżywać
Zabrakło ich tu i rzadko kto ich wspomina
Mieli być tu, ale jednak ich zabrakło
Mieli być tu, ale zgasło gdzieś ich światło
Mieli być tu tworzyć, czuć, przeżywać
Zabrakło ich tu i rzadko kto ich wspomina

Ten, który umarł, miał mniej niż cała reszta wokół
Ale chęć i kilka łez kręcących się w oku
Co dzień pamiętam jego twarz jak swoją niewyraźnie
Ale dzień, gdy szedłem na cmentarz na zawsze
To był najgorszy dzień mojego życia
I pierwszy krok do dorosłości, wiem, że to słychać
Czuję ten ból, gdy mijam na ulicach jego matkę
I cisza zastępuje nam rozległą gadkę
Rozumiesz - ludzie się rodzą, serce bije
Pamiętam, jak mnie pytał o moją pierwszą dziewczynę
Pamiętam, jak rozstałem się z nią w nerwach
I nie chciałem mu powiedzieć, bo mówił mi, że jest piękna
Ona jest piękna nadal, ja nadal z nią nie gadam
On pozostał w tych sercach na lata, a cała reszta dla nas
Wciąż bez odpowiedzi odpalam znicz
Sadam odkładam na moment grzechy

Mieli być tu, ale jednak ich zabrakło
Mieli być tu, ale zgasło gdzieś ich światło
Mieli być tu tworzyć, czuć, przeżywać
Zabrakło ich tu i rzadko kto ich wspomina
Mieli być tu ale jednak ich zabrakło
Mieli być tu ale zgasło gdzieś ich światło
Mieli być tu tworzyć, czuć, przeżywać
Zabrakło ich tu i rzadko kto ich wspomina

Tak przyjaciel mój rzekł kiedyś
Dziś go nie ma, dziś go nie ma

They Were Supposed To Be Here

They were supposed to be here, but they're gone.
They were supposed to be here, but their light went out somewhere.
They were supposed to be here, creating, feeling, living.
They're gone, and few people remember them.
They were supposed to be here, but they're gone.
They were supposed to be here, but their light went out somewhere.
They were supposed to be here, creating, feeling, living.
They're gone, and few people remember them.

I'm talking about people who still live in me.
One died, another hanged himself, the third was killed.
The fourth was counting on luck - he sailed with cocaine.
And to this day he'd probably still be dancing and singing, drinking wine.
Fate is tough, it leads us to death.
And it sets traps for us, don't fall into them.
I'd also like a nice car, a beautiful house.
Two kids and vacations like the CEO of PKO.
I also yearn for beautiful flowers for my mother.
But even without extras, I'm not wasteful.
Everything has a purpose, meaning and price, I know that.
But life is more valuable than goddamn money.
If you're young - don't strain yourself for the future.
Live, experience, feel that life is not just money.
It's better to have less, but peacefully, what dreams you have, such days you'll have.
I'm moving forward, I'm doing well, and you?

They were supposed to be here, but they're gone.
They were supposed to be here, but their light went out somewhere.
They were supposed to be here, creating, feeling, living.
They're gone, and few people remember them.
They were supposed to be here, but they're gone.
They were supposed to be here, but their light went out somewhere.
They were supposed to be here, creating, feeling, living.
They're gone, and few people remember them.

The one who died had less than everyone else around.
But the will and a few tears swirling in his eye.
I remember his face every day like my own, vaguely.
But the day I went to the cemetery was forever.
That was the worst day of my life.
And the first step into adulthood, I know it sounds that way.
I feel the pain when I pass his mother on the streets.
And silence replaces our extensive talk.
You understand - people are born, their heart beats.
I remember him asking me about my first girlfriend.
I remember breaking up with her in a nervous fit.
And I didn't want to tell him, because he told me she was beautiful.
She's still beautiful, I still don't talk to her.
He remained in those hearts for years, and the rest of us.
I still light a candle without answers.
I sit down, put my sins aside for a moment.

They were supposed to be here, but they're gone.
They were supposed to be here, but their light went out somewhere.
They were supposed to be here, creating, feeling, living.
They're gone, and few people remember them.
They were supposed to be here, but they're gone.
They were supposed to be here, but their light went out somewhere.
They were supposed to be here, creating, feeling, living.
They're gone, and few people remember them.

That's what my friend said once.
He's gone now, he's gone now.