Paroles et traduction en russe Halina Frąckowiak - Małe Jeziora

Małe Jeziora

Czyj to dom wrasta w bluszcz
I w sen codzienności?
To nie jej, to nie jej
W czyje dni słońca krwi
Jak las cicho rośnie
Jakby świat kończył się

Taki traf, akurat był film w telewizji
Piła sok, wierzyła w ten szklany świat
Kto by zgadł, że nagły jak myśl błysk decyzji
Wszystko trwa i niby nic, lecz nie tak
Nie tak, już nie tak

Odejdzie po tej łące
Co wołała ją we śnie
Byle gdzie, byle gdzie
W tej udręce i rozłące
Która każe wierzyć, że
Wszystko tak kończy się

W któryś dzień, być może jak ten, przyjdzie do mnie
Będzie deszcz, a może noc, może świt
Wiem już dziś, że wtedy jej nic nie odpowiem
Chwycę płaszcz, wybiegnę w mrok
Będę biec razem z nią, razem z nią

W któryś dzień, być może jak ten, przyjdzie do mnie
Będzie deszcz, a może noc, może świt
Wiem już dziś, że wtedy jej nic nie odpowiem
Chwycę płaszcz, wybiegnę w mrok
Będę biec razem z nią, razem z nią
Każdy ma jakiś świat, tak jak ja
Wciąż czeka na znak w swoich drzwiach
Szybciej wciąż, samotniej wciąż idzie gra
Przerwać ją możesz ty, mogę ja

Przerwać ją możesz ty, mogę ja
Przerwać ją możesz ty, mogę ja
Przerwać ją, przerwać ją
Przerwać ją, przerwać ją, przerwać ją
Przerwać ją możesz ty, mogę ja
Przerwać ją możesz ty, mogę ja

Маленькие озера

Чей это дом, увитый плющом,
Погруженный в сон повседневности?
Это не его, это не его.
В чьи дни кровь солнца
Как лес тихо растет,
Словно мир подходит к концу.

Случайно шел фильм по телевизору,
Он пил сок, верил в этот стеклянный мир.
Кто бы мог подумать, что внезапная, как мысль, вспышка решения
Все продолжается, и вроде бы ничего, но не так.
Не так, уже не так.

Он уйдет по этому лугу,
Который звал его во сне.
Куда угодно, куда угодно.
В этих муках и разлуке,
Которая заставляет верить, что
Все так и заканчивается.

Когда-нибудь, возможно, как сегодня, он придет ко мне.
Будет дождь, а может, ночь, а может, рассвет.
Я уже знаю, что тогда ему ничего не отвечу.
Схвачу пальто, выбегу в темноту.
Буду бежать вместе с ним, вместе с ним.

Когда-нибудь, возможно, как сегодня, он придет ко мне.
Будет дождь, а может, ночь, а может, рассвет.
Я уже знаю, что тогда ему ничего не отвечу.
Схвачу пальто, выбегу в темноту.
Буду бежать вместе с ним, вместе с ним.
У каждого есть свой мир, как и у меня.
Все еще ждет знака у своих дверей.
Все быстрее, все одиночнее идет игра.
Прервать ее можешь ты, могу и я.

Прервать ее можешь ты, могу и я.
Прервать ее можешь ты, могу и я.
Прервать ее, прервать ее.
Прервать ее, прервать ее, прервать ее.
Прервать ее можешь ты, могу и я.
Прервать ее можешь ты, могу и я.