Paroles et traduction Hamed Slash - جریان

جریان

جریان پیدا میشه توو لَخته ترین خونِ من
مرگ از تولد انداخت دست به گریبونِ من
درونم دنیایی از ، سکوته
قضاوت نکنین از رخ و رنگِ پریشونِ من
توو کوچه ها دست به دست با باد میوزم
درِ گوشای خسته داد میزنم
وقتی سنگینی میاد و رو چشمِ من میشینه
آروم خودمو به خواب میزنم
هماهنگ با آهنگِ نفسامم
خودمم زخم خورده ی سوزِ صدامم
برای شکاره لحظه ها پهنه دامم
آناً توو لحظه هم اینجام هم اونجام هم سرِ جامم
نشستم به تماشای حقایق از روزنه
در کناره زمزمه ی فردای من روشنه
با چشمِ دل یه دل سیر محوه منظره شدم
اینا همه نتیجه ی غذای رپ خوردنهِ
صدام تا صدای آسمون
زمین آبی نیست از پشتِ دوتا کاسه خون
منو پیدا کنین توو عمقِ احساستون
قبل از اینکه سر برسه پارسِ پاسبون
نمیخواد تکراره تاریخِ گذشته ها بشم
نه واسه درده آینده درمون و چاره شم
نه توو بازارِ داغِ الان یه ستاره شم
نه اون جهلِ مدرنِ پشتِ نقابِ دانشم
نه اون نوشته ی مقدسم
که قراره یه روزی با دستای شجاعت پاره شم
نه قاصده مرگِ دنیا قبلِ آخرین تابشم
نه طلبکارم از کسی
نه کسی هست که بتونه بگه بدهکارشم
همون بارشم که خودم در انتظارش با خواهشم
تا یه شب با یه شمع
بزنم توو دلِ تاریکی برسم به اوجِ آرامشم
برم رو بامِ شهر
داد بزنم و ببینم همه جا پخشم
زیره نورِ ماه تووی کوچه ها روی خونه ها
دارم میدرخشم
زیره پا گذاشتمش مونده جای کفشم
نقشم اینه کمرنگ باشه نقشم تا رد شم
رو دیوارای شهر رنگِ زندگی رو میزنم
میفهمنم اونا که بی لباس دیدنم
من یه حس ناشناخته ام
برداشتم داشتی که تازه کاشتم رو
دستای من بارونه ولی
میگیرم اونو از دستای زمین
به لطف ریشم ، وقتی پژمرده میشم
وقتی آفت میزنه با یه ذوق کهنه نیشم
حتی وقتی تنها تنه ی خشکِ کل بیشه ام
دوباره تازه میشم ، اَ نو شکفته میشم
رو ریتم میکنم از این لحظه ها گذر
با شعر میدم به درختِ صفحه شاخ و برگ
به تنِ کلمه های برهنه بال و پر
تا بگیره این افکارِ شلخته آب و رنگ
از حقیقتای پنهون و خنده دار و تلخ
از نقشه راه و رسم پستِ تاج و تخت
توو برقراری رابطه بین قهرمان و جنگ
تا کسایی که کردن توو این پهنه جامو تنگ
جا اینکه روضه بخونم بدم به صحنه تاب و تب
بسازم آثار بی عصب باب طبع عام و گرم
از همینا که باهش میکنن مجلسا رو گرم
همین چرتایی که اینجوری کرده ناخوشم
دلیلِ اینکه این تنَ لت و پار کرده هوس آب خنک
همینی که دوباره با این کمر شکسته پاشدم
توو این خیابونا جای شکستِ قانونا
زمینِ بازی و شیطنت بچه ها شدم ...
توو دلشون جا شدم

Flow

The flow finds its way through the thickest blood in me
Death grabbed me by the collar, taking me away from birth
Inside me is a world of silence
Don't judge me by my appearance and disheveled state
I walk the streets hand in hand with the wind
I shout into tired ears
When the weight comes and sits on my eyes
I calmly pretend to be asleep
In harmony with the rhythm of my breaths
I myself am wounded by the sting of my own voice
A wide-open net for hunting moments
Simultaneously I'm here, I'm there, I'm in my place
I sit and watch the truths from the loophole
Alongside the murmur of my tomorrow, it shines
With the eyes of my heart, I've become completely immersed in the sight
This is all the result of the food I've been eating, rap
My voice reaches the sky
The earth isn't blue, it's seen from behind two bowls of blood
Find me in the depths of your feelings
Before the guard dog's bark arrives
I don't want to become a repetition of past history
Neither am I a cure or a solution to future pain
Nor a star in today's hot market
Not that modern ignorance behind a mask of knowledge
Not that sacred writing
That one day I'm destined to tear apart with courageous hands
Not the messenger of death to the world before its last flicker
I don't demand anything from anyone
Nor is there anyone who can say I'm indebted
It's my own burden, I await it with my request
Until one night, with a candle
I plunge into the darkness, reaching the peak of my tranquility
I'll go up to the roof of the city
I'll shout and see my dust everywhere
Under the moonlight in the streets, on the houses
I'm shining
I left it underfoot, it remains in place of my shoes
My role is to fade into the background, so I can pass through
On the walls of the city, I paint the color of life
I understand those who saw me naked
I'm an unknown feeling
The seeds you planted, I have them
My hands are rain, but
I take it from the hands of the earth
Thanks to my beard, when I wither
When the plague hits, with a passionate, worn grin
Even when I'm the lone, dry trunk of the entire forest
I'll be fresh again, I'll blossom anew
I ride the rhythm, passing through these moments
With poetry, I give branches and leaves to the tree of the page
Wings and feathers to the naked body of words
So these unrefined thoughts take on color and form
From hidden, funny, bitter truths
From the roadmap and the low-down pattern of the throne
In establishing the relationship between the hero and the war
To those who made this vast space of mine narrow
Instead of reciting laments, I give the stage a chance to swing and fever
I create works without nerves, appealing to the masses, warm
Of those that make the parties warm
These same boring things have made me sick
The reason why this body is torn apart, craving cold water
This is what made me get up again with this broken back
In these streets, where the laws are broken
I've become the playground and mischief of the children...
I've made a place for myself in their hearts