Paroles et traduction Herman Van Veen - Een Vriend Zien Huilen (Voir Un Ami Pleurer)

Een Vriend Zien Huilen (Voir Un Ami Pleurer)

Natuurlijk wordt alom gestredenen zwijgt voor velen de muziek,
De tederheid is overleden
En de illusies zijn doodziek.
Natuurlijk laat zich alles kopen
Voor wie er maar het meeste biedt
En worden bloemen stukgelopen
Maar een vriend zien huilen... kan ik niet.

Natuurlijk hebben wij verloren
En wacht de dood ons aan het eind,
Met onze schouders ver naar voren
Staan wij nog amper overeind.
Natuurlijk zijn we vaak bedrogen
En liggen vogels in het riet
Die voor het laatst hebben gevlogen
Maar een vriend zien huilen... kan ik niet.

Worden er steden stukgesmeten
Door kinderen van vijftig jaar
Dan wordt het leed weer gauw vergeten
Voor nieuw verdriet of nieuw gevaar.
En de stations vol met verdwaalden,
Al te ver heen voor elk verdriet,
Geen enk'le waarheid die het haalde,
Maar een vriend zien huilen... kan ik niet.

Natuurlijk spiegels zijn integer:
Geen moed genoeg om jood te zijn,
Niet elegant genoeg voor neger,
Geen licht, alleen maar valse schijn.
In eigen kilheid zo gevangen
Dat men voor liefde zich verschuilt,
Zo aan het eind van elk verlangen,
Maar dan een vriend te zien... die huilt.

Seeing a Friend Cry (Voir Un Ami Pleurer)

Of course, it is commonly debated that music is silent for many,
Tenderness has passed away
And illusions are terminally ill.
Of course, everything can be bought
For those who offer the most
And flowers get trampled underfoot
But seeing a friend cry... I can't do it.

Of course, we have lost
And death awaits us in the end,
With our shoulders slumped forward
We can barely stand upright.
Of course, we are often deceived
And birds lie in the reeds
That have flown for the last time
But seeing a friend cry... I can't do it.

Cities are being destroyed
By fifty-year-old children
Then the suffering is quickly forgotten
For new sorrow or new danger.
And the stations are full of lost souls,
Too far gone for any sorrow,
Not a single truth that made it
But seeing a friend cry... I can't do it.

Of course, mirrors are impartial:
Not brave enough to be Jewish,
Not elegant enough for a n****r,
No light, only false pretenses.
So imprisoned in one's own coldness
That one hides from love,
Thus at the end of every desire,
But then to see a friend... who cries.