Paroles et traduction Hichkas - Dastasho Mosht Karde

Dastasho Mosht Karde

دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
همه ی دار و ندار رو بردن، یه کویر مونده فقط و لب تشنه
همه ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه ای تحویل نگرفته
حتی بدون تحریما هم خوشبختی اصلاً لمس نمیشه
انگار وطنش مستعمره س، پشیزی واسه ملت خرج نمیشه
صبح و شب سگ دو می زنه، آخر ماه باید قرض بگیره
تو خیابون واستاده که یه جوری حقشو پس بگیره
اینا شهروند نمی خوان، برده می خوان
از تو سلول صدا ضجه میاد و
می خواد چند دهه قتل و غارت تموم شه
چندین ساله اشکش رو درآوردن و دیگه اشکی واسه گاز اشک آور نمونده
تبعیض داره بیداد می کنه و میگن تو حق مردم اجحافی نی
همه رانتی
تو داشتن تخصص اصراری نی
همه ی کشور رو قفس کشیدن و میگن اینجا هیشکی زندانی نی
همه رو لخت کردن و می گن این پوشش چرا اسلامی نی؟
داد میزنه
کی این جنایتو از یاد میبره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد میزنه
ما همه با هم هستیم
دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
این کوچه ها رو سال هاست با خون شستن ولی تعداد تلفات کمه مثکه
همه ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه ای تحویل نگرفته
دیده پول نفت کم بیارن، گودیِ زیر چشا حفر میشه
بد و بدتری نی، همه آشغالن و یکی داره خدا فرض میشه
هیچ تصمیمی با خودش نی، از لباس تنش
بگیر تا اینکه پول مملکتش داره کجا خرج میشه
میگن حریم شخصی ولی گلوله میاد تو خونه و از شیشه رد میشه
مملکتو به خون کشیدن و خبر کشته شده های یه جا دیگه پخش میشه
لاله ها زیر پوتین له میشن و پیرهن خونی زیر پای آقازاده فرش میشه
آتیشایی که تو منطقه به پا کردن از تکلیف مردم روشن ترن
دلایی که سرد شدن از جسدای توی سردخونه خنک ترن
مظلوما هی کشته میشن، همه ی ۱۲ ماه محرمن
صدا ترکیدن بغض میاد و میگن این اشرار مسلحن
داد میزنه
کی این جنایتو از یاد میبره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد میزنه
ما همه با هم هستیم
دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
خیلیا حبس شدن و مردن، این پایان نی، هنو نرسیدیم ته قصه
همه ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه ای تحویل نگرفته
همه ی اعتراضا جرمن
تو خیابون صدا شعار اومد و مردم شدن دشمن
همه ی منابع طبیعی رو استخراج کردن و خوردن
فقط جنازه های روی زمین مونده که معدن سربن
مامور لوله رو میگیره بالا، زخمیا هدفش
اون میره کمک با اینکه گلوله ها میان طرفش
دیگه هیچی واسه ی از دست دادن نداره
فقط انسانیته و شرفش
میریزن تو بیمارستانا و مجروحین رو از رو تخت میدزدن
همینجوریش هم واسه نداشتن پول درمان میمردن
همه رو قتل عام میکنن پشت درهایی که قفل میمونن
فکر می کنن شهیدای گمنام همیشه گم میمونن
اینا جون آدمیزادو مفت میدونن
حتی بی خداها به اجبار آیه ی یأس و با صوت میخونن
داد میزنه
کی این جنایتو از یاد میبره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد میزنه
ما همه با هم هستیم
داد میزنه
کی این جنایتو از یاد میبره؟

Dastasho Mosht Karde

His hands are clenched
His hands are clenched
They have taken all he had, leaving only a desert and a parched mouth
They have killed all his dreams, but they have not delivered the body
Even without sanctions, happiness is simply out of reach
It's as if his homeland is a colony, where the people are of little value
He toils from dawn till dusk, only to have to borrow money at the end of the month
He stands in the streets, desperate to reclaim his rights
They don't want citizens, they want slaves
From within the prison, cries of anguish are heard, and
He yearns for an end to decades of murder and plunder
For years, they have made him shed tears, and now he has no more tears for their tear gas
Discrimination is rampant, yet they claim no injustice is done to the people
Everyone is corrupt
There is no insistence on expertise
They have caged the entire country and claim that no one is imprisoned here
They have stripped everyone naked and ask why their clothing is not Islamic
And he cries out
Who will forget this crime?
His spirit on the verge of collapse, he screams
We are all together
His hands are clenched
His hands are clenched
For years, they have washed these streets with blood, yet it seems the death toll is low
They have killed all his dreams, but they have not delivered the body
He has seen how they squander the oil money, leaving hollows beneath his eyes
There is no better or worse, all are garbage, and one is worshipped as God
He has no say in anything, from the clothes he wears
To where the money of his country is spent
They talk of privacy but bullets penetrate homes, shattering glass
They have drenched the country in blood, while news of the dead is suppressed
Tulips are crushed beneath the jackboots, and bloodstained shirts become carpets at the feet of the privileged
The fires they have lit in the region illuminate the people's plight
Hearts grown cold are icier than the corpses in the morgue
The oppressed are slaughtered, every month a Muharram
The sound of stifled sobs echoes, and they label these rebels armed
And he cries out
Who will forget this crime?
His spirit on the verge of collapse, he screams
We are all together
His hands are clenched
His hands are clenched
Many have been imprisoned and killed, but this is not the end, for the story is not yet over
They have killed all his dreams, but they have not delivered the body
All protests are crimes
In the streets, the sound of slogans turned the people into enemies
They have extracted and devoured all the natural resources
Only the bodies left on the ground remain, a mine of lead
An officer raises his weapon, targeting the wounded
He rushes to help despite the bullets flying towards him
He has nothing left to lose
Only his humanity and his honor
They raid the hospitals and steal the wounded from their beds
Even before this, they were dying from lack of affordable healthcare
They commit massacres behind closed doors
They think the unknown martyrs will remain forever lost
They place no value on human life
Even the atheists are forced to recite verses of despair in a loud voice
And he cries out
Who will forget this crime?
His spirit on the verge of collapse, he screams
We are all together
And he cries out
Who will forget this crime?