Paroles et traduction Hidra - Yabancının mumu

Yabancının mumu

Hangimizde vardı yürek hangimizdik gönüllü
Neden böyle sualler uykularımı sömürdü
3 yaşında tanıdığım yegane dostum ölümdü
Kafanı takma yazdıklarıma insanoğlu ölümlü
Zifiri karanlıkta haykırır bu korku derinden
Kıyamet alametiyle yer oynardı yerinden
Günahlardan arındığım günah kokan nehirler
Bu şehrin dumanlı havası bi tek beni mi zehirler
Bugün hayatın öğrettiği ne varsa unuttum
35 kuruş para yeterdi olmam için umutlu
Cebim boştu ilkokul dayaklarıyla çocukluk
Selam etti bundan ötürü yüz hatlarım donuktur
Aynalarda söylemişti rütbesiz bi beşerdim
Parmak uçlarımla koca bi kainatı deşerdim
Mutluluklar hüzünler hepsi gelip geçerdi
Ben sonbaharın ortasında gözyaşıyla yeşerdim
Bi rüzgar oldu mutluluk geldi bi daha esmedi
Bu çocukluğuma yaptığım kaçıncı bestedir
Tokatlarla gömdüm ömrü sokaklarda gördüm ömrü
Gördüklerimi yazarken de şahit oldu ses telim
Fatih oldu kaybeden ve tarih olup dirildim
Bu sahilin kumundaki anılarım da silindi
Sorma artık beni bırak bu candan ümit kesildi
Yabancının mumu karanlığın esiri
Şehre karanlık çöker ve herkes evine dönerdi
Bense hep yaşattığım şu kuşkularıma söverdim
Hiç kimsenin hayatında değildim ki önemli
Yabancının mumu yatsı olmadan da sönerdi
Mum sönünce ölene dek dostum oldu karanlık
Bilinç altım kabullendi duyduklarım yalandı
Ben bi başıma kalandım şu hain kısır döngüde
Ve her nedense tebessümleri mutluluk sanardım
Çok küfürbaz olduğum için yalnız geçti hayatım
Yine de mırıldandım s.eyim böyle hayatı
Beni bu denli değiştiren o ölüm kokulu bayandı
O başka şehre taşındığında yine bu kaleme dayandım
Zor da olsa dayandım ve ölümlerden uyandım
Mahalleyi inletsem de bi tek annem duyardı
Dizim kanardı annem derdi yapma oğlum uyardım
Kalbim kanıyo şimdi annem beni cennetten duyar mı
Nakarat: Bi rüzgar oldu mutluluk geldi bi daha esmedi
Bu çocukluğuma yaptığım kaçıncı bestedir
Tokatlarla gömdüm ömrü sokaklarda gördüm ömrü
Gördüklerimi yazarkende şahit oldu ses telim
Fatih oldu kaybeden ve tarih olup dirildim
Bu sahilin kumundaki anılarımda silindi
Sorma artık beni bırak bu candan ümit kesildi
Yabancının mumu karanlığın esiri

The Stranger's Candle

Which of us had the heart, which of us was willing?
Why did such questions steal my sleep?
The only friend I knew at 3 years old was death.
Don't dwell on what I write, humankind is mortal.
In pitch darkness, this fear cries out from deep within.
With the sign of the apocalypse, the earth would shake from its place.
Rivers reeking of sin, where I cleansed myself of sins.
Does the smoky air of this city poison only me?
Today, I forgot everything life has taught me.
3-5 kurush was enough for me to be hopeful.
My pockets were empty, childhood with elementary school beatings.
My facial features are frozen because of this greeting.
The mirrors had told me I was a man without rank.
With my fingertips, I would dig into a whole universe.
Happiness, sorrows, they all came and went.
I sprouted with tears in the middle of autumn.
Happiness came like a wind, it never blew again.
This is the umpteenth song I've written to my childhood.
I buried life with slaps, I saw life on the streets.
My vocal cords witnessed as I wrote what I saw.
The loser became the conqueror, and I came alive as history.
Even my memories in the sand of this beach were erased.
Don't ask me anymore, leave me, hope has been cut off from this soul.
The stranger's candle, a prisoner of darkness.
Darkness would descend upon the city, and everyone would return home.
I would always curse these doubts I kept alive.
I wasn't important in anyone's life.
The stranger's candle would go out even before evening prayers.
When the candle went out, darkness became my friend until death.
My subconscious accepted that what I heard were lies.
I was left alone in this treacherous vicious cycle.
And for some reason, I used to think smiles were happiness.
My life passed alone because I was so foul-mouthed.
Still, I mumbled, f*ck it, such is life.
It was that death-smelling lady who changed me so much.
When she moved to another city, I leaned on this pen again.
I held on even though it was hard, and I woke up from deaths.
Even if I shook the neighborhood, only my mother would hear.
My knee would bleed, my mother would say, don't do it son, I warned you.
My heart is bleeding now, will my mother hear me from heaven?
Chorus: Happiness came like a wind, it never blew again.
This is the umpteenth song I've written to my childhood.
I buried life with slaps, I saw life on the streets.
My vocal cords witnessed as I wrote what I saw.
The loser became the conqueror, and I came alive as history.
Even my memories in the sand of this beach were erased.
Don't ask me anymore, leave me, hope has been cut off from this soul.
The stranger's candle, a prisoner of darkness.