Paroles et traduction Horytnica - Stary Wiarus

"Pożegnaj matkę, Polska wzywa" - dopiął mundur, zapiął pas
Wychowany na żołnierza od swych dziecięcych niemal lat
Choć serce rozpierała radość "udał mi się dziarski chwat"
"O życie Twoje wciąż się troskam, lecz dziś w potrzebie jest nasz kraj"
Niejedno widział stary wiarus, niejeden przeszedł walki szlak
Lecz dziś wyruszał z jego domu najdroższy jego sercu kwiat
"To krew z mej krwi, to mój jedynak, lecz łuną ogłaszają się
Mordercze hordy bolszewików, nadciąga wielkiej wojny dzień"
Więc taką chciał ją zapamiętać, jak niosła mu na drogę chleb
"Za nami dom przed nami zagon, który nie może przedrzeć się"
"Ostatni raz spójrz na tę ziemię, to tutaj wychowałeś się"
"Nie szkoda za nią walczyć Ojcze, nie szkoda dla niej przelać krew"
Ref.
Stał dumny wiarus nad grobem syna, choć serce mu rozdzierał żal
Nie ronił łez, lecz wyruszył w drogę, poranka budził się już brzask
Zmęczone w ziemi złożył kości nim nowej bitwy minął blask
Tak odszedł żołnierz mej Ojczyzny, na zawsze już opuścił nas
Zagrały trąbki do ataku nim zaczął padać gęsty deszcz
Zwarły się szable, padły strzały, zakotłowało wokół się
"I przeszył bagnet pierś Twą synu, widziałem jak gaśnie mi Twój wzrok"
Natarcie jednak trwało nadal aż minął dzień i zapadł zmrok
Ref.
Odszedł do syna, do grona przodków, którzy bronili świętych barw
Dopóki śmierci nie spadło ostrze, przez wojen ciąg korowód trwał
Na grobach Waszych świeże kwiaty, pamięci o Was nie starł czas
Starych wiarusów wspomnij czasem, Polska nie zapomniała Was

"Прощай мать, Польша зовет", - поправил мундир, пристегнул ремень
Воспитывался солдатом с детских лет
Хотя сердце разрывала радость"."
"О жизни твоей я все еще беспокоюсь, но сегодня наша страна нуждается"
Не один видел старую веру, не один прошел боевой путь
Но сегодня уходил из его дома самый дорогой его сердцу цветок
"Это кровь моей крови, это мой единственный ребенок, но Луна объявляет себя
Убийственные полчища большевиков, грядет День Великой войны"
Так он хотел ее запомнить, как она несла ему на дорогу хлеб
"За нами дом, впереди загон, который не может прорваться"
"Последний раз посмотри на эту землю, вот где ты вырос"
"Не жалко за нее воевать, отец, не жалко за нее проливать кровь"
Реф.
Он стоял над могилой сына, хотя сердце его разрывалось от горя.
Он не проливал слез, а отправлялся в путь, утром уже просыпался рассвет.
Уставшие в земле сложили кости, прежде чем новая битва прошла сияние
Так ушел солдат моей Родины, навсегда покинул нас
Зазвучали трубы, чтобы напасть до того, как начался густой дождь.
Загремели сабли, загремели стрелы, закрутилось вокруг
"И пронзил штык грудь твою, сын, я видел, как гаснет мой взгляд твой"
Однако наступление продолжалось до тех пор, пока не прошел день и не наступили сумерки
Реф.
Он ушел к сыну, к кругу предков, которые защищали священные цвета
До тех пор, пока не упал клинок, война продолжалась
На могилах ваших свежие цветы, память о вас не стерлось время
Старые веры вспоминайте иногда, Польша не забыла вас