Hristos Thivaios - Imerologio - traduction des paroles en russe

Imerologio - Hristos Thivaiostraduction en russe




Imerologio
Дневник
Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω,
Столько лет я ищу тебя на своих картах,
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπο μου
хотя ты никогда не склонялась надо мной,
με τα δυο σου χείλια να αφήσεις
чтобы твои губы оставили
μια ανάσα στη ζωή μου.
хоть одно дыхание в моей жизни.
Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει,
И пусть моя молитва пахнет спиртом,
καπνό και πυρετό,
дымом и жаром,
στο γυάλινο το κύμα τ′ όνομά σου
в стеклянной волне твое имя
φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.
я кричу, чтобы отразился мой голос.
Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί
И чтобы на берегу, где ты расчесываешь волосы, он прозвучал
σαν αλμυρό τραγούδι που σου φέρνει
как соленая песня, которую приносит тебе
ερωτευμένο το νερό.
влюбленная вода.
Και στο διάβολο πουλάω την ψυχή μου εγώ,
И я продаю душу дьяволу,
για να βρεθώ απόψε τυλιγμένος
чтобы этой ночью оказаться окутанным
στου κορμιού σου το βυθό.
в глубине твоего тела.
Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται
Где-то в открытом море висит ночь
στην αγχόνη τ' ουρανού
на виселице неба,
κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι
и дьявол, верхом на тьме,
αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου.
хватает мою парящую молитву.
Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου
И, как жгучая звезда, к твоему острову
τα λόγια μου πετάει
он бросает мои слова,
πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο,
раня скалы и песок,
στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.
в твою расческу он впивает мою душу.
Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω εγώ
И капля за каплей стекаю я,
σαν αλμυρό νερό στους ώμους
как соленая вода, на твои плечи
και στον ακριβό σου το λαιμό.
и на твою драгоценную шею.
Κι ας το ξέρω πως του λόγου του
И пусть я знаю, что из-за своих слов,
στην ανεμόσκαλα εκεί, με περιμένει
на той веревочной лестнице он ждет меня,
για να μου λιμάρει το σκοινί.
чтобы перерезать мою веревку.
Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν
Много лет назад напротив мерцали
τα φώτα κάποιας γης,
огни какой-то земли,
τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου,
огни какого-то забытого острова,
που λένε είν′ οι κορφές του παραδείσου.
которые, говорят, являются вершинами рая.
Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια,
Но я знаю, что это чары моря,
δεν υπάρχει αυτή η στεριά,
этой земли не существует,
μιας και κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε,
ведь никто никогда туда не попадал,
γι αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.
поэтому я крепко держусь за твое тело.
Και μπροστά απ' τους κολασμένους
И перед проклятыми
περνάω εγώ σαν μια σκιά
прохожу я, как тень,
που σεργιανάει στον Άδη
которая бродит в Аду,
τη δικιά σου μυρωδιά.
неся твой аромат.
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,
И я говорю, что рай для нас, моя маленькая любовь,
να μοιραζόμαστε τούτη τη κόλαση μαζί.
это разделять вместе этот ад.






Attention! N'hésitez pas à laisser des commentaires.