Osły i ludzie (Goya) - Jacek Kaczmarski feat. Przemyslaw Gintrowski & Zbigniew Łapiński traduction en allemand

Osły i ludzie (Goya)

"Osły i ludzie" - grafika Francisco Goi

Dosiadł mnie osioł okrakiem
I rykiem obwieścił donośnym
Że na wierzchowcu takim
Będzie jeźdźcem wolności
Wbił mi w żebra ostrogi
Wepchnął do ust kostkę cukru
Chwostem tnąc w poprzek nogi
Zmusił bez trudu do truchtu

Zaduch ośli mnie dusi
Jestem kloaką jeźdźca
Bo co spod ogona wypuści
Na moich gromadzi się plecach
Małpy śpiewają mu pieśni
I łaską zwą co jest musem
On ryczy nad uchem – Nie śpij!
I już nie truchtem już kłusem

Mija nas inny wierzchowiec
Z wysiłku ogłuchł i oślepł
Osioł go kopie po głowie
Cień jego uszy ma ośle
Nikt już nie mówi po ludzku
Śmiechem i rykiem się chwalą
Głaszczą i chłoszczą do skutku
Kłus nasz przechodzi w galop

Pędzę na zgiętych kolanach
Więcej niż znieść mogę znoszę
Aż świta myśl niesłychana
I ludzką głowę podnoszę
To nic że ostrogi bodą
Szpicruta nad uchem gra
To jeździec stworzony pod siodło
I jeźdźca dosiąść się da!
I jeźdźca dosiąść się da!

Esel und Menschen (Goya)

"Esel und Menschen" - Grafik von Francisco Goya

Ein Esel ritt mich rittlings
Und verkündete mit lautem Brüllen,
Dass er auf solch einem Reittier
Ein Reiter der Freiheit sein wird.
Er stieß mir Sporen in die Rippen,
Stopfte mir ein Stück Zucker ins Maul,
Schnitt mit dem Schweif quer über meine Beine
Und zwang mich mühelos zum Traben.

Der Eselsgestank erstickt mich,
Ich bin die Kloake des Reiters,
Denn was er unter dem Schwanz herauslässt,
Sammelt sich auf meinem Rücken.
Affen singen ihm Lieder
Und nennen Gnade, was Zwang ist.
Er brüllt mir ins Ohr – Schlaf nicht!
Und schon nicht mehr Trab, sondern Galopp.

Ein anderes Reittier kommt an uns vorbei,
Taub und blind vor Anstrengung.
Der Esel tritt ihm auf den Kopf,
Sein Schatten hat Eselsohren.
Niemand spricht mehr menschlich,
Sie prahlen mit Lachen und Brüllen,
Streicheln und peitschen bis zum Erfolg,
Unser Galopp geht in gestreckten Galopp über.

Ich renne auf gebeugten Knien,
Ertrage mehr, als ich ertragen kann,
Bis ein unerhörter Gedanke aufdämmert
Und ich meinen menschlichen Kopf erhebe.
Es macht nichts, dass die Sporen stechen,
Die Reitpeitsche über meinem Ohr spielt,
Der Reiter ist fürs Sattel geschaffen,
Und den Reiter kann man auch reiten, meine Liebe!
Und den Reiter kann man auch reiten, meine Liebe!