Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Bajka o głupim Jasiu (Live)

Bajka o głupim Jasiu (Live)

Ojców dom pożegnał Głupi Jasio
Szukać Wody Życia rad nie rad.
Stopy ścisnął swym niedobrym braciom,
Którzy siłą go wysłali w świat.
Schedę jego wezmą i zmarnują -
Nic powiedzieć nie mógł, choćby chciał,
Więc wyruszył w drogę pogwizdując -
Starczy mu, że mowę zwierząt znał.
Głupi Jasiu, Głupi Jasiu
Śmiał się w lesie szczebiot ptasi
- Prawda to, że ci rozumu brak!
Woda Życia nie istnieje
A w obczyźnie nam zmarniejesz!
- Ale on przed siebie szedł i tak.
Szedł za słonkiem, tam gdzie zachodziło,
Po stopami chrzęścił złoty żwir.
Ale złoto Jasia nie olśniło,
Wsłuchal się w wieczornych ptaków ćwir.
- Idź - ćwierkały - Jasiu do stolicy,
Gdzie umiera Król na łożu z piór.
Uzdrów go wywarem z ziarn pszenicy,
On ci władzę da i jedną z cór.
Głupi Jasiu, Głupi Jasiu -
Wabił w lesie szczebiot ptasi -
Wszak bogactwo lepsze jest od bied!
Nie istnieje Woda Życia,
Więc przynajmniej miej coś z życia!
- Ale on przed siebie ciągle szedł.
Nie chciał władzy Jasio, bo był głupi
I nie myślał o najsłodszym z ciał,
Bo by się miłością, władzą upił,
A on Wodę Życia znaleźć miał.
Zawędrował w osypiska dzikie,
Gdzie się węże wiły mu u nóg.
Uciekłby - kto mądry - przed ich sykiem.
Ale Jasio syk zrozumieć mógł:
Głupi Jasiu, Głupi Jasiu
Jeśliś nas się nie przestraszył -
Idź przed siebie ścieżką na sam szczyt;
Lecz nie zważaj na uroki,
Nie oglądaj się na boki,
Bo cię wtedy nie ocali nikt.
Pnie się w górę ścieżką kamienistą
Wśród upiorów, widm, bezgłowych ciał,
Ale nie przeraża go to wszystko
Bo nie takie baki z domu znał.
Widzi już na szczycie, jak ze źródła
Woda Życia tryska srebrną mgłą -
A przy źródle jeden z braci mruga:
-Popatrz Jasiu w dół, tam jest twój dom!
Głupi Jasiu, Głupi Jasiu
Coś na złudę się połasił -
Raz spojrzałeś w dół, jedyny raz:
Na nic trudy, droga krwawa,
Zniknął dom i brata zjawa
I zmieniłeś się pod szczytem w głaz
Wraca teraz Głupi Jaś z kamienia
Pełznie drogą rok po roku - cal.
Lecz przeminą całe pokolenia
Nim pokonać zdoła złotą dal.
A, gdy dotrze już do domu kamień,
Dzieciom ktoś opowie o nim baśń
I pojawi się przy starej bramie
Ożywiony baśnią Głupi Jaś.
Głupi Jasiu, Głupi Jasiu,
Rozumiałeś mowę ptasią,
Ale więcej już rozumiesz dziś:
W baśniach śpią prawdziwe dzieje;
Woda Życia nie istnieje.
Ale zawsze warto po nią iść.

Сказка о глупом Ясе (Live)

Отчий дом покинул глупый Ясь,
Искать Живой Воды, хоть невмочь.
Руку жал злодеям он, своим братьям,
Что отправили его прочь.
Наследство его возьмут и промотают -
Ничего не мог сказать, хоть хотел,
И отправился в путь, насвистывая -
Хватит, что язык зверей он ведал.
Глупый Ясь, глупый Ясь,
Смеялся в лесу птичий щебет,
- Правда, что ума тебе не хватает!
Живой Воды не существует,
А на чужбине ты пропадешь!
- Но он шел вперед все так же.
Шел за солнцем, туда, где садилось,
Под ногами хрустел золотой песок.
Но золото Яся не прельстило,
Вслушался он в вечерний птиц голосок.
- Иди, - щебетали, - Ясь, в столицу,
Где Король умирает на ложе из перьев.
Исцели его отваром из зерен пшеницы,
Он тебе даст власть и одну из дочерей.
Глупый Ясь, глупый Ясь,
Манил в лесу птичий щебет,
- Ведь богатство лучше, чем бедность!
Не существует Живой Воды,
Так хоть что-то возьми от жизни!
- Но он продолжал идти вперед.
Не хотел власти Ясь, ведь был глупый,
И не думал о сладостном теле,
Ведь властью, любовью он бы упился,
А ему Живую Воду найти нужно было.
Забрел в осыпи дикие,
Где змеи вились у ног.
Убежал бы - кто умный - от их шипения,
Но Ясь шипение понять мог.
Глупый Ясь, глупый Ясь,
Раз ты нас не испугался,
Иди вперед по тропе на самый верх;
Но не смотри на прелести,
Не оглядывайся по сторонам,
Иначе никто тебя не спасет.
Поднимается вверх по тропе каменистой
Среди призраков, видений, безголовых тел,
Но не пугает его все это,
Ведь не такие страхи он из дома знал.
Видит уже на вершине, как из источника
Живая Вода бьет серебряным туманом -
А у источника один из братьев подмигивает:
- Посмотри, Ясь, вниз, там твой дом!
Глупый Ясь, глупый Ясь,
Ты на иллюзию поддался,
Один раз посмотрел вниз, всего лишь раз:
Напрасны труды, дорога кровавая,
Исчез дом и брата призрак,
И превратился ты под вершиной в камень.
Возвращается теперь Глупый Ясь из камня,
Ползет по дороге год за годом - дюйм.
Но пройдут целые поколения,
Прежде чем он сможет преодолеть золотую даль.
А когда доберется до дома камень,
Кто-то детям расскажет о нем сказку,
И появится у старых ворот
Оживленный сказкой Глупый Ясь.
Глупый Ясь, глупый Ясь,
Ты понимал птичий язык,
Но больше понимаешь теперь:
В сказках спят настоящие истории;
Живой Воды не существует.
Но всегда стоит идти за ней.