Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Ciag Dalszy

Ciag Dalszy

A kiedy umrze ostatni obrońca,
Co o zasadach pojęcie miał jeszcze -
Będziemy modły wznosili złowieszcze
Do słońca.
Opór w nas przyśnie niewypowiedziany,
To znaczy taki, jakby go nie było.
Wbrew woli będzie powietrze koiło
Nam rany.
Cisza nastanie w naszych dusz kopalni,
Lśnić nieodkryte będą złote żyły.
Staniemy światu twarzą w twarz - bez siły,
Normalni.
I piasek ulgi - cudzej - nas przysypie,
Że oczy piorunami już - nie łzawią.
W domu żałoby goście też się bawią -
Na stypie.
I piasek ulgi - cudzej - nas przysypie,
Że oczy piorunami już - nie łzawią.
W domu żałoby goście też się bawią -
Na stypie.

The Sequel

And when the last defender dies,
Who still had a concept of principles,
We will raise ominous prayers
To the sun.
Resistance will slumber within us unspoken,
That is to say, as if it never existed.
Against our will, the air will soothe
Our wounds.
Silence will descend upon the mines of our souls,
Undiscovered golden veins will shine.
We will face the world without power,
Normal.
And the sand of relief - of another - will bury us,
That our eyes no longer - tear with lightning.
In the house of mourning, the guests also have fun,
At the wake.
And the sand of relief - of another - will bury us,
That our eyes no longer - tear with lightning.
In the house of mourning, the guests also have fun,
At the wake.