Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Koleda Barokowa

Koleda Barokowa

Na niebieskim niebie
Skrzydlate bobaski
Śmieją się do siebie
Na znak Bożej Łaski.
Tłuściutkie jak kluski
W złotym słońca zbytku
Patrzą na Jezuska
W drewnianym korytku.
Nad korytkiem z godną miną
Kacper w słońcu lśni łysiną.
Obok w pozłocistej zbroi
Ciemnoskóry Melchior stoi,
A Jezusek już się stara
Capnąć brodę Baltazara.
Kto to widział, kto to słyszał?
Niepojęte to nowiny -
Korzą się u stóp dzieciny
Broda, Zbroja, Mądrość łysa!
Po brązowej ziemi
Bólem wykrzywionej
Płynie ludzkie plemię
W betlejemską stronę.
Żywa rzeka pluska
Krwi i potu nitką
I szuka Jezuska
W drewnianym korytku.
Nad korytkiem z godną miną
Kacper w słońcu lśni łysiną.
Obok w pozłocistej zbroi
Ciemnoskóry Melchior stoi,
A Jezusek już się stara
Capnąć brodę Baltazara.
Niechaj wie człowiecze bractwo,
Że tak było na początku,
Gdy złożyły hołd Dzieciątku
Władza, Wiedza i Bogactwo!
W roziskrzonym morzu
Rybak żagle skraca,
Mokre sieci złożył
I do brzegu wraca.
Błyska srebrna łuska
Nałowionym rybkom
W darze dla Jezuska
W drewnianym korytku.
Nad korytkiem z godną miną
Kacper w słońcu lśni łysiną.
Obok w pozłocistej zbroi
Ciemnoskóry Melchior stoi,
A Jezusek już się stara
Capnąć brodę Baltazara.
Ale główkę wciąż odwraca
Gdzie dar prosty, sercu miły,
Który przed nim położyły -
Dobroć, skromność, ciężka praca.

Барочная Колядка

На небе голубом,
Крылатые малютки
Смеются меж собой,
В знак Божьей благодати.
Пухленькие, как клецки,
В золотом сиянье солнца,
Глядят на Иисуса
В деревянных яслях.
Над яслями с важным видом
Каспар на солнце лысиной блестит.
Рядом в позолоченных латах
Темнокожий Мельхиор стоит,
А Иисус уже старается
Ухватить за бороду Валтасара.
Кто видал такое, кто слыхал?
Непостижимые вести —
Кланяются у ног младенца
Борода, Латы, Мудрость лысая!
По коричневой земле,
Болью искаженной,
Течет людское племя
В Вифлеемскую сторону.
Живая река плещется,
Нитью крови и пота,
И ищет Иисуса
В деревянных яслях.
Над яслями с важным видом
Каспар на солнце лысиной блестит.
Рядом в позолоченных латах
Темнокожий Мельхиор стоит,
А Иисус уже старается
Ухватить за бороду Валтасара.
Пусть знает братство людское,
Что так было в начале,
Когда отдали дань Младенцу
Власть, Знание и Богатство!
В искрящемся море
Рыбак паруса укорачивает,
Мокрые сети сложил
И к берегу возвращается.
Блестит серебряная чешуя
Наловленным рыбкам,
В дар Иисусу
В деревянных яслях.
Над яслями с важным видом
Каспар на солнце лысиной блестит.
Рядом в позолоченных латах
Темнокожий Мельхиор стоит,
А Иисус уже старается
Ухватить за бороду Валтасара.
Но головку все отворачивает,
Туда, где дар простой, сердцу милый,
Который перед ним положили —
Доброта, скромность, тяжкий труд.