Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Konfesjonał

Konfesjonał

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus
Formuły tej nauczył mnie przyjaciel
Myślałem o spowiedzi w formie listu
Lecz słowa napisane - brzmią inaczej
Nie zmusza mnie do tego próżność, trwoga
Ciekawość, nawyk, nastrój tej świątyni
Nie wierząc w Boga - obraziłem Boga
Grzechami następującymi
Za prawo me uznałem to, że żyję
Za własną potem wziąłem to zasługę
I - co nie moje - miałem za niczyje
Więc brałem, nigdy się nie licząc z długiem
Uznałem, że mam prawo sądzić ludzi
Dlatego tylko, że mam tę możliwość
Poznawszy sposób - jak sumienia budzić
Zbierałem obudzonych sumień żniwo
Bogactwo zła, którego byłem świadom
Było mi w życiu - tylko za ostrogę
Cierpieniem cudzym żyłem i zagładą
Gdy cierpieć, ani ginąć sam - nie mogłem
Stworzyłem świat - na podobieństwo Świata
Uznawszy, że na wszystko mam odpowiedź
Lecz nie wyjąłem misy z rąk Piłata
I nie uniknął swojej męki - Człowiek
Wierzyłem szczerze w wieczne prawo baśni
Co każe sobie istnieć - dla morału
Ze życie ludzkie samo się wyjaśni
I wola ma jedynie służyć ciału
Więc nazywałem szczęściem nieodmiennie
To, co zadowoleniem było - z siebie
I nawet teraz bardzo mi przyjemnie
Ze tak we własnych wątpliwościach grzebię
Bo widzę, że ta spowiedź - to piosenka
Dla siebie ją samego wykonuję
To też grzech - więcej grzechów nie pamiętam
Ale tego jednego - nie żałuję!

Исповедальня

Хвала Иисусу Христу
Этой формуле научил меня друг
Я думал об исповеди в форме письма
Но написанные слова — звучат иначе
Меня к этому не тщеславие толкает, не страх
Любопытство, привычка, настроение этого храма
Не веря в Бога — я оскорбил Бога
Следующими грехами
За право свое признал то, что живу
За собственную потом счел это заслугу
И — что не мое — считал ничьим
Поэтому брал, никогда не считаясь с долгом
Решил, что имею право судить людей
Только потому, что имею такую возможность
Узнав способ — как пробуждать совесть
Собирал урожай пробужденных совестей
Богатство зла, которого я был свидетелем
Было мне в жизни — только как шпора
Чужим страданием жил и гибелью
Когда страдать, или погибнуть сам — не мог
Создал мир — по подобию Мира
Решив, что на все имею ответ
Но не вынул чаши из рук Пилата
И не избежал своей муки — Человек
Искренне верил в вечный закон сказки
Который велит существовать — ради морали
Что жизнь человеческая сама себя объяснит
И воля должна лишь служить телу
Поэтому называл счастьем неизменно
То, что удовлетворением было — собой
И даже сейчас мне очень приятно
Что так в собственных сомнениях копаюсь
Ведь вижу, что эта исповедь — это песня
Для себя самого ее исполняю
Это тоже грех — больше грехов не помню
Но об этом одном — не жалею!