Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Krowa

Krowa

Gdzieś na wiosnę front już przeszedł,
Chłopcy poszli w trop - mnie w lesie
Chłop rannego znalazł i się ulitował.
Młody był i niebogaty,
Trochę traw, coś na kształt chaty,
A w oborze jedna zabiedzona krowa.

Leżę w słomie, liżę rany,
Wtem chłop wpada zastrachany:
- Idą Ruskie! - woła - ale od zachodu!
- Cóżeś taki niespokojny?
Może to już koniec wojny,
Albo władzę przysyłają dla narodu!

Podchodzimy na skraj lasu,
A tam Ruskie - krowy pasą -
Stado z tysiąc sztuk, dorodne, zdrowe, mleczne.
Skoro trawę żre pod strażą,
Znać - do Rosji je prowadzą
Spod Poznania, więc zdobyczne - poniemieckie.

Słuchaj - mówię - coś tak czuję,
Że tu sobie pohandlujesz.
Idź po bimber, coś go za oborą schował -
Ruski nie zje, a wypije
A to bydło jest niczyje,
Przecież przyda się w oborze - druga krowa!

Idzie chłop - i mowa krótka:
Wódka - krowa, krowa - wódka,
Ale strażnik z karabinem - niet - powiada.
Jak się krowy nie doliczą,
To pod mur postawią z niczym.
Nam się czisło, czyli liczba musi zgadzać!

Chłop pomyślał i zaradził,
Chudą krowę przyprowadził,
Dodał bimber i zamienił ją - na tłustą.
Mało ryczy, mleko daje,
Chłop się cieszy, a ja - wzajem,
Żeśmy krową - świnię podłożyli Ruskom!

Jeszcze dobrze nie strzeźwieli -
Do zagrody przylecieli,
Krowę w łańcuch, mnie na muszkę, chłop pobity -
Tak napili się za darmo,
Odzyskali własność armii,
I wykryli na dodatek - schron bandyty.

Dziesięć lat ich kraj zwiedzałem,
W jedenasty rok na stałe
Powróciłem tu, gdzie z nimi handlowałem.
Chłopu poszło nie tak gładko -
Żyje ponoć - pod Kamczatką,
W każdym razie już go więcej nie widziałem.

Nasza krowa - jakby zgadła
Co ją czeka - szybko padła,
Nim przegnali ją na tamtą Bugu stronę.
Pogrzeb miała uroczysty -
W ziemi bliskiej, bo ojczystej
Leżą kości jej -
Starannie ogryzione.

Корова

Где-то весной фронт уже прошел,
Парни пошли по следу - меня в лесу
Мужик раненым нашел и сжалился.
Молодой был и небогатый,
Немного травы, что-то вроде хаты,
А в хлеву одна тощая корова.

Лежу в соломе, зализываю раны,
Вдруг мужик вбегает испуганный:
- Русские идут! - кричит - но с запада!
- Что ж ты такой встревоженный?
Может, это уже конец войны,
Или власть присылают для народа!

Подходим к опушке леса,
А там русские - коров пасут -
Стадо тысяч голов, упитанные, здоровые, дойные.
Раз траву жрут под охраной,
Видно - в Россию их ведут
Из-под Познани, значит, трофейные - понемецкие.

Слушай, - говорю, - что-то чую я,
Что тут ты поторгуешь.
Иди за самогоном, ты его за хлевом спрятал -
Русский не ест, а пьет,
А этот скот ничейный,
Ведь пригодится в хлеву - вторая корова!

Идет мужик - и разговор короткий:
Водка - корова, корова - водка,
Но охранник с карабином - нет - говорит.
Если коров не досчитаются,
То к стенке поставят ни с чем.
Нам чис-ло, то есть число должно сходиться!

Мужик подумал и нашел выход,
Тощую корову привел,
Добавил самогон и обменял ее - на жирную.
Мало мычит, молоко дает,
Мужик радуется, а я - вместе с ним,
Что мы коровой - свинью подсунули русским!

Еще толком не протрезвели -
К усадьбе прилетели,
Корову на цепь, меня на мушку, мужик избит -
Так напились бесплатно,
Вернули собственность армии,
И выявили вдобавок - убежище бандита.

Десять лет их страну познавал,
В одиннадцатый год насовсем
Вернулся сюда, где с ними торговал.
Мужику повезло не так гладко -
Живет, вроде, - под Камчаткой,
Во всяком случае, больше его не видел.

Наша корова - словно угадала
Что ее ждет - быстро пала,
Прежде чем перегнали ее на ту сторону Буга.
Похороны были торжественные -
В земле близкой, ведь родной
Лежат ее кости -
Старательно обглоданные.